نامه‌ای برای ۱۴۰۰

الف.دهقان‪-‬ از انتخابات ۹۶ چهار سال گذشت با همه اتفاقاتی که بعضا رخ نداد!گله‌هایی که به حق است، نمودارهایی که
آنچنان شیبش هم ملایم نبود! نفت‌هایی که فروخته نشد تا به صندوق توسعه واریز شود! ای چه‌بسا امید‌هایی که ضایع شد!هنرمندانی که جز هجمه چیزی عایدشان نشد! چه جوانانی ناامید شدند! چه کادر‌سازی‌هایی که نشد! و رشد‌های اقتصادیی که منفی از آب در آمد!وزرایی که رفتند!وزرایی که آمدند! چه نمایندگانی که مسکوت آمدند و رفتند!رویاهایی که بافتیم چه بافت‌ها که دوستانمان (شیپورها)شکافتند!چه وعده‌ها که دادند و حرف بود!چه میوه‌هایی که نچیدیم از برجام!چه زخم زبان‌هایی که نخوردیم!چه تکرار‌ها که از رمق افتاد و چه تکرار‌ها که خاموش شد!تکرار‌هایی که ایراد گرفتند،تکرار بر باد وعده امید سوخت!! چه شوراهایی داریم که لیستشان سکوت است چه بس سنگین؟! و شیپورهای مواجی که همچنان حرف‌های ناامید‌کننده می‌زنند چرا که می‌دانیم پس بماند در دل پر غصه مان و چه‌هایی که اندک هم نیستند. و اما چرا شیپورهای خالی همچنان ساز ناکوکشان جور است و همچنان می‌تازند بر بال رسانه؟ امروز هر حرفی که از حلقوم حرافان بی‌عمل در می‌آید خدمتی است برای بذر ناامیدی کنش گران جریان‌سازی که دل به وعده بسته بودند.حرف‌هایی که رنگ و بوی یاس دارد را بسپارند به پای تجربه‌ای که پس انداز کردید.
روی سخنم با جوان‌هایی است که امید داشتند و تلاش کردند.اما امید سوختنی نیست ساختنی است، سکوت هایتان را با امیدتان به آینده‌ای که بی‌شک برای شماست بشکنید حرف بزنید،حق بگویید بگذارید شیپورهای طلایی ساکت و خسته،به کارشان برسند! مزاحمشان نشوید که مزاحممان نشوند.جوانان،هنرمندان،کنش گران با اخلاص ریزش که هنر نیست ناامیدی که افتخاری ندارد برای هدفتان تلاش کنید که اگر سرخورده شدید تبدیل به رخوت‌های بیچاره می‌شوید.روح تفکر،تحمل وحرکت را در رگ هایتان زنده و جاری کنید.نظام همچنان به رشدش ادامه می‌دهد شما که دلتان برای وطنتان،دینتان می‌تپد؛ تلاش کنید که حرفی باشید که می‌خواهد شنیده شود. می‌خواهید کار درست را انجام دهید تا آینده غضه‌های مسکوت ماندن خودتان و نسل‌های بعدی نشوید.راه ادامه دارد...
و اما بعد، دولت دوازدهم سال آخر سکان ریاست جمهوری را می‌گذراند هر چه بود تمام می‌شود با هر اتفاقی با هر شرایطی لیکن ۱۴۰۰ سالی دیگر است که رفتار شما نشانه ی تعقل و ایده آلیسم مبتنی بر واقعیتی است که خودتان مولف خواهید بود. از دیگران توقع بیش از تحملشان نداشته باشید تا با متوقف ماندنشان،آینده ی شما را نیز متوقف کنند.نیروی لابی‌های مدعیان شیپورچی نباشید تا بخشی از آینده باشید.با رسانه ابراز وجود متفکرانه کنید و راهگشا باشید نه مقلد امتحان پس داده‌های خسته که دیگر حرفی ندارند.


شما مولفید هر رسانه‌ای که در خدمتتان باشد چه بسا رسالتش را ادا کرده و مفتخر باشند اگر رسانه‌تان نشدند تعاون داشته باشید در اظهار تفکری راهگشا،که در چارچوب نظام اسلامی و مبتنی بر واقعیت‌ها سیر کند.سکوت در سال ۱۴۰۰ یعنی تکرار همان حرف‌ها در سال ۱۴۰۸ یا ۱۴۱۶ بعید می‌دانم خودتان را ببخشید یا جواب‌گوی سکوتتان برای نسل‌های مطالبه گر بعدی باشید.قهر با صندوق رای ضمانت ضعیف بودن است؛ضمانتی برای افسوس هاست.کاری کنید که احساس شرمندگی برای خود،خانواده،وطنتان،دینتان و نظامی که با خون هزاران شهید پر امید آبیاری شده،نداشته باشید.
ارادتمندتان