جولان ربا خواران (3)

دکتر مرتضی مومیوند‪-‬ قال الصادق (ع): اِنَّهُ لَو کانَ الرِّبا حَلالاً لَتَرَکَ النّاسُ التِّجاراتِ وَ ما یَحْتاجونَ اِلَیْهِ فَحَرَّمَ اللّه ُ الرِّبا لِیَفِرَّ النّاسُ مِنَ الْحَرامِ الَى الْحَلالِ وَ اِلَى التِّجاراتِ وَ اِلَى الْبَیْعِ وَ الشِّراءِ فَیَبْقى ذلِکَ بَیْنَهُمْ فِى الْقَرْضِ. (من لایحضره الفقه ج 3 ص 567 ح 4937)
به راستى، اگر ربا حلال بود، مردم تجارت و تلاش براى معاش را رها مى کردند. به همین دلیل خداوند ربا را حرام کرد تا مردم از حرام به حلال و تجارت و خرید و فروش رو بیاورند و به یکدیگر قرض بدهند.
استدلال و برهانی ساده با مقدماتی که شاید هر روز به گوشمان خوانده می‌شود و نتیجه‌ای که شاه‌کلید نجات بشریت و فلاح و رستگاری در دنیا و آخرت را به همراه خواهد داشت.
شاید این سوال اذهان را به خود مشغول نماید که به راستی چرا تنها گناهی که به عنوان محاربه‌ی با خدا و رسول خدا (ص) در قرآن از آن یاد شده است رباخواری است؟برای پاسخ دادن به این سوال شرح چند نکته اهمیت دارد:


نخست آنکه:
اراده خداوند متعال و هدف از خلقت بر مدار تعالی روح بشر قرار گرفته و تمامی اسباب را از نعمات و نشانه‌ها گرفته تا معجزات پی‌در‌پی و روزانه در زندگی و حیات بشر با رحمت و مغفرتی که از رگ گردن نزدیک‌تر است مهیا نموده است، یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر (علیهم السلام) به سوی انسان‌ها گسیل نمود و یکصد و چهار کتاب آسمانی را به عنوان نقشه‌ی راه برای بشر قرار داد و تمام کائنات را مسحور و رام بشر نمود تا انسان به خود بیاید و بواسطه ی آن عبودیت و بندگی خدا
حاصل شود.
و بعد آنکه تحقق عبودیت نیز مستلزم وجود اسبابی است همچون لقمه حلال، یا همان کسب روزی حلال که به عنوان بالاترین عبادت از آن یاد شده است و جهادی که رسول‌خدا(ص) فرمودند از شمشیر زدن در میدان جنگ سخت‌تر است و کشته شده‌ی در راه آن شهید به حساب می‌آید.
کسب روزی حلال مهمترین رکن عبادت و بندگی خدا و مقدمه اساسی برای تعالی روح بشر و رسیدن به مقام شرافت است.
این همان شاه کلیدی است که فلاح و رستگاری در دنیا و آخرت را برای انسان رقم می‌زند، هدف از خلقت و تلاش یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر معصوم (ع) و آن همه انذار و بشارت برای رستگاری بشر است و رستگاری بشر در گرو کسب روزی حلال.
اکنون به فرمایش امام صادق(ع) باز میگردیم که فرمودند: براستی چنانچه ربا حلال بود مردم تجارت و تلاش برای معاش را رها می‌کردند...
ربا حرام شد تا مردم برای امرار معاش و حفظ آبرو تلاش کنند و از راه کار و تجارت کسب روزی نمایند و بواسطه آن موجبات نزول برکات الهی بر نهاد خانواده و جامعه فراهم‌اید و دلی که از مال حلال ارتزاق نموده را آماده پذیرش مکارم اخلاقی و معارف الهی نمایند. در غیر اینصورت همان فرمایش امام حسین(ع) در روز عاشورا خطاب به لشکر عمر سعد محقق می‌شود که فرمودند: کلام من در شما اثر نمی‌کند چون شکم‌هایتان از مال حرام
پرشده است.
براساس،حدیث امام صادق(ع) این خواست خداوند است که مردم برای امرار معاش تلاش کنند و فرهنگ قرض الحسنه و تجارت گسترش یابد، چرا که این راه منتج به کسب روزی حلال و ایجاد زمینه‌ی انسان‌سازی و تعالی و علو روح بشری خواهد شد، لکن این رباخواران هستند که در مقابل اراده خداوند با به بن‌بست کشاندن باب کسب و کار و تجارت و از بین بردن زمینه کار و اشتغال، مردم را به سمت ربا دادن و
ربا خواری و تن‌پروری سوق می‌دهند، لقمه حلال را حرام می‌کنند و از سویی فقر و تنگدستی را بر امت اسلامی قالب و از سوی دیگر فرهنگ کسب ثروت حرام و مال‌اندوزی بدون زحمت را اشاعه می‌نمایند. مشقت تمامی پیامبران
الهی (ع) را بی‌اثر نموده و روح انسان را به سوی ظلمت و تباهی رهنمود می‌نمایند، این است که خداوند متعال در قرآن کریم رباخواری را دشمنی با خدا و رسول‌خدا(ع) قلمداد
نموده است.