پل تاریخی بهشت آباد زیر آب می رود

آفتاب یزد- گروه اجتماعی: پروژه انتقال آب از حوضه آبریز کارون به فلات مرکزی که با نام «بهشت آباد» شناخته می شود از دهه 80 مطرح و با وجود اختلاف نظرها این پروژه در سال 1390 کلنگ زده شد. با این حال به دلیل اختلاف‌های شدید بین استان‌ها به ویژه انتقادهای بخشی از اهالی چهارمحال و بختیاری و خوزستان این طرح برای سال‌ها بلاتکلیف ماند. طرح انتقال آب بهشت آباد شامل سدی ۱.۵ میلیارد مترمکعبی به ارتفاع ۱۷۸ متر و تونلی به طول ۶۰ کیلومتر است. کل تخصیص پروژه سد و تونل بهشت آباد ۵۸۰ میلیون متر مکعب است که براساس تابلو منابع و مصارف وزارت نیرو، این پروژه در صورت اجرا مجوز انتقال ۲۵۰ میلیون مترمکعب آب را در سال به اصفهان خواهد داشت؛ با اجرای این طرح سالانه ۱۵۰
میلیون متر مکعب به یزد و ١٨٠ میلیون متر مکعب به کرمان منتقل
می شود همچنین استان چهارمحال و بختیاری نیز مقداری از طرح برداشت
می کند. رودخانه زاینده رود منبع تامین شرب بیش از چهار میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در استان اصفهان است و این پروژه جزو تنها گزینه های تامین آب این استان و فلات مرکزی محسوب می شود زیرا گزینه هایی مانند شیرین سازی و انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی و یا سایر گزینه‌ها برای تامین آب نه تنها صرفه اقتصادی ندارد بلکه از نظر زیست محیطی نیز بسیار آسیب زاست. با این وجو فعالین محیط زیستی بر این اعتقادند طرح انتقال آب بهشت آباد علاوه بر اینکه تبعات اجتماعی بسیار سنگینی برای استان‌های خوزستان و چهارمحال و بختیاری در پی دارد، چیزی جز هدر دادن سرمایه‌های ملی کشور نیست.. این در حالی است که طبق گفته برخی کارشناسان و فعالین محیط زیستی در صورت احداث سد بهشت آباد، پل تاریخی این منطقه که متعلق به دوران صفوی است در داخل دریاچه غوطه ور خواهد شد! به همین دلیلی هم علاوه بر فعالین محیط زیستی، کارشناسان حوزه گردشگری نیز بر این اعتقادند که اگر این موضوع صحت داشته باشد باید عملیات اجرایی طرح


متوقف شود.
>پل تاریخی بهشت آباد زیر آب می رود
محمد داسمه وکیل محیط زیستی درباره صحت و سقم این موضوع به آفتاب یزد گفت:« طبق نامه ای که شرکت آب منطقه ای چهار محال و بختیاری به اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نوشته است بنابر گزارش های موجود از طرح بهشت آباد، در صورت احداث سد، پل بهشت آباد در داخل سد مستغرق خواهد شد. در این نامه خواسته شده که استعلامات دقیقتر از شرکت توسعه آب و نیروی ایران گرفته شود. پل تاریخی بهشت آباد متعلق به دوران صفوی است و به عنوان یکی از آثار ملی ایران در تاریخ 8 مرداد 1381 با شماره ثبت 5983 ثبت رسمی شده است. بنابر این حسب بندهای الف و ب ماده 6 قانون راجع به حفظ آثار ملی مصوب 12 آبان ماه 1319 باید عملیات اجرایی طرح متوقف شود. این تنها یکی از مشکلات و معضلات طرح انتقال آب بهشت آباد است، این طرح با مشکلات زیادی رو به رو است که مهمترین آن ها این است که هیچ گونه مجوز محیط زیستی ندارد و از طرف دیگر با هیچ یک از استاندارد های جهانی همخوانی ندارد!»
>معضلات طرح انتقال آب
او در ادامه افزود:« طرح انتقال آب از حوزه بهشت آباد به فلات مرکزی در سال ۱۳۸۹ از جانب وزارت نیرو به منظور تامین بخشی از نیازهای آب شرب تا 35 سال آینده استان های اصفهان ، یزد و کرمان مطرح شد، قرار بود از خط مبدا خط کرمان و یزد جدا شود که برای آن پروژه خراسان را معرفی کردند، پروژه بهشت آباد هم قرار است آب را به استان اصفهان منتقل کند اما این طرح یکی از فلاکت بار ترین طرح ها است. بر این اساس
مقرر شد، آبی به میزان ۵۸۰ میلیون متر مکعب در سال، از حوزه
بهشت آباد استان چهارمحال و بختیاری، سرشاخه اصلی کارون به استان های اصفهان، کرمان و یزد منتقل شود و اعلام شد در قسمت پایین دست محل تلاقی دو رودخانه کوهرنگ و بهشت آباد در حوالی شهر اردل، سد مخزنی با ارتفاع ۱۸۴ متر و با حجم تقریبی دو میلیارد متر مکعب، احداث و تونلی به صورت خط مستقیم با طول ۶۵ کیلومتر، با عمق حداقل ۳۰۰ تا ۲۰۰۰ متر از منتهی الیه مخزن سد تا حوالی باغ بهادران اصفهان حفاری شود تا آب بهشت آباد به زاینده رود سرازیر شود، طرح بهشت آباد همچنین شامل ۶ تونل دسترسی به طول ۱۲ کیلومتر هم هست که هر کدام به تنهایی پیامدهای زیست محیطی فراوانی به دنبال خواهند داشت. این در صورتی است که اگر شرایط لازم برای شرکتهای تابعه وزارت نیرو به نحوی فراهم
می شد که امکان انجام تمام یا بخشی از وظایف قانونی خود به لحاظ اصلاح ساختارهای مصرف آب را به دست می آوردند، به منابع جدیدی دسترسی پیدا می نمودند که امکان تامین نیازهای شرب و صنعت و حتی توسعه کشاورزی در استانهای هدف طرح برای آنان فراهم می شد.»
>پرهزینه ترین طرح آبرسانی کشور
این فعال محیط زیستی تاکید کرد:« طرح بهشت آباد به لحاظ
پیچیدگی های زمین شناسی محل اجرا و مسیر انتقال آب، بنا به گفته مسئولین وزارت نیرو، یکی از پرهزینه ترین طرح های آبرسانی کشور است که اشکالات متعددی توسط کارشناسان وزارت نیرو و سایر کارشناسان به لحاظ کمبود مطالعات و مسائل فنی و اقتصادی به آن وارد شده است. از طرف دیگر یکی از مهمترین مشکلات این طرح این است که در مطالعات جامع و یکپارچه ، معیارهای جهانی معتبر ، در خصوص انتقال آب بین حوضه ای نظیر معیارهای سازمان یونسکو و کمیسیون بین المللی سدهای بزرگ ( ICOLD ) به هیچ عنوان توجه و رعایت نشده است، با در نظر گرفتن معیارهای بین المللی میتوان دریافت که به راه های جایگزین
از جمله بهینه سازی مصرف آب در حوضه مقصد و تامین آب از
روش های جمع آوری باران در مناطق حوضه مقصد و روش های آبخیزداری و
آبخوان داری توجه نشده است. معیار اول یونسکو بیان می کند: ناحیه مقصد باید، پس از توجه به منابع جایگزین تامین آب و تمامی اقدامات منطقی برای کاهش تقاضای آب، در تامین نیازهای فعلی و پیش بینی شده، کمبود جدی داشته باشد. این معیار بیان میکند جدای از اینکه در حوضه مبدا، آب اضافه وجود دارد یا نه، در حوضه مقصد باید تمام تمهیدات و روش های جایگزین بررسی و عمل شده باشد و انتقال آب بین حوضه ای به عنوان آخرین راه حل مطرح است. با توجه به مطالعات انجام شده و شواهد موجود به نظر نمی رسد این تمهیدات اندیشیده و به کار گرفته شده باشد.»
>محیط زیست منطقه قابلیت زیست را از دست می دهد
او تاکید کرد:« در اثر اجرای تونل بهشت آباد، محیط زیست منطقه، قابلیت زیست را از دست می دهد و ضمن اینکه حتی آب شرب منطفه زهکشی می شود، از یک طرف اهالی منطقه که عمدتا در شغل کشاورزی و دامداری مشغول به کار هستند، مشاغل خود را از دست می دهند و از طرف دیگر کلیه اراضی کشاورزی از مالیت خواهند افتاد و کشاورزانی که ضمن تحمل هزینه های هنگفتی، سالیانی از عمر خود را در راستای آبادانی مزارع کشاورزی صرف نموده اند، اینک ریالی بابت اراضی خشک و لم یزرع آنها داده نخواهد شد و در عین حال درآمد سالانه ناشی از فعالیتهای کشاورزی قطع می شود و لذا خسارات جبران ناپذیری به سرمایه گذاران و کارگران شاغل به امر کشاورزی تحمیل خواهد شد. آبگیری سد بهشت آباد مناطق
پایین دست (در دو استان چهار محال و بختیاری و خوزستان) را از حقابهایی که سالیان سال و به صورت طبیعی برای آنها ایجاد شده است، محروم ساخته و باعث بیکارتر شدن بومیان منطقه می شود و همچنین باعث فعال شدن تشکیلات گنبدهای نمکی موجود در مخزن سد و در نتیجه شور شدن آب مخزن را بدنبال خواهد داشت که این امر به تنهایی محیط زیست منطقه را نابود خواهد کرد و تجربه تلخ سد گتوند را تکرار خواهد کرد.» با همه این اوصاف به نظر می رسد طرح مذکور نه تنها محیط زیست این منطقه را تحت تاثیر قرار داده است بلکه میراث فرهنگی کشورمان هم نشانه گرفته است، با این همه سوال اینجاست که چرا همچنان برخی از مسئولین به ادامه ساخت طرح بهشت آباد
اصرار دارند؟