درس‌های حکمرانی «آبه»

خادم-شینزو آبه 65 ساله، نخست وزیر ژاپن که هفته گذشته به دلیل وخامت بیماری‌اش به بیمارستان مراجعه کرده، گفته نمی‌خواهد عدم تندرستی‌اش در «سیاست ملی» تاثیری بگذارد. بنابراین استعفا کرده است.  در یک دهه گذشته بسیاری از دیکتاتوری‌های جهان عرب پس از ده ها سال حکومت سرنگون شدند. به موازات آن، در تعدادی از کشورها با اعمال تغییرات در قانون اساسی (مثل چین، روسیه، مصر و کشورهای آسیای میانه) یا اعمال زور و حذف مخالف (مثل روسیه و بلاروس) رهبران سیاسی کشورها به سمت مادام العمر کردن حکومت و دیکتاتوری گام برداشته اند. روسای دولتی که «مدت» مسئولیت را مهم تر از «کیفیت» مسئولیت دانسته اند. توهمی که عموما به فسادهای بزرگ دامن زده است. آبه  در سخنانی گفت: «از صمیم قلب عذرخواهی می کنم و با وجود حمایت مردم ژاپن یک سال قبل از پایان دوره نخست وزیری از این مقام کناره گیری می کنم.» حزب حاکم ژاپن رسماً استعفای او را پذیرفته است. اما او قهرمان مردم کشورش نیست بلکه مسئولی است که تنها به وظیفه‌اش عمل کرده است. «آبه» سال هاست که به بیماری «کولیت زخمی» مبتلاست و به گفته وی در سال‌های اخیر وضعیت بیماری اش وخیم‌تر شده است. کولیت زخمی فرمی از بیماری التهابی روده است که روده‌ها به خصوص روده بزرگ را درگیر می‌کند. شینزو آبه طولانی‌ترین دوره نخست‌وزیری را در تاریخ ژاپن دارد. او برای اولین بار در سال 2006 به مقام نخست‌وزیری انتخاب شد اما به دلیل بیماری روده، یک سال بعد استعفا کرد. آبه دوباره در سال ۲۰۱۲ به عنوان رئیس دولت انتخاب شد. او در آن زمان گفته بود که بر بیماری خود غلبه کرده است. دوران نخست‌وزیری آبه مصادف بود با بحران اقتصادی ژاپن و او تلاش کرد اصلاحات اقتصادی مد نظر اقتصاددانان را انجام دهد. یکی از دستاوردهای مهم او تثبیت موقعیت ژاپن در صحنه بین المللی بود. استعفای او در شرایطی روی می دهد که وضعیت بین المللی و منطقه‌ای به خصوص به دلیل تشدید تنش در مناسبات چین و آمریکا بی‌ثبات تر شده است. با این حال،  آبه به دلیل نحوه مدیریت بحران کرونا مورد انتقاد قرار گرفته و میزان محبوبیت او از سال ۲۰۱۲ تا کنون به نازل ترین حد رسیده است.