آمد آن ماه که جان ها همه تازه می شود به نسیم آسمانی اش

درهای آسمان یک بار دیگر باز و میهمانی خدا دوباره برپا شده است. بندگان بر سر خوان رحمت ربِّ جلیل، سوره توبه می‌خوانند و سنگ سراچه دل به الماس آب دیده می‌شویند. رمضان است؛ هنگام بازگشتن از بیراهه‌ای که رفته بودیم و جبران فرصت‌هایی که از دست داده‌ایم. رمضان است؛ ماه قبولی توبه، ماه زمزمه دعای ابوحمزه، ماه نجوای شبانه، ماهی که شب قدرش از هزار ماه برتر و بهتر است؛ بهار قرآن، زمزمه کلام وحی. سلام ای ماه خدا، ماه رحمت بی‌منتها، ماه چرخش بندگان به سوی حضرت دوست، ماه رقم زدن تقدیر دو سرا.