در بر همان پاشنه می‌چرخد

رضا جعفری- نداشتن برنامه مدون، براساس قوانین و شرایطِ اجتماعی و سیاسی حاکم بر ساختار و سیستم مدیریتی کشور، تصدی بسیاری از مناصب مدیریتی توسط مدیرانِ غیرمتخصص و بعضاً غیرمتعهد، سایه گسترشدنِ جناح‌بندی‌های سیاسی بر امور کشور، گسترش روزافزون فساد - و به تعبیری سیستماتیک- در نهادهای دولتی و... و پیامدهای ناشیِ از آن‌ها، چون: عدم توجه به امور زیربنایی، تولیدی، تکنولوژیکی و وابستگی به قدرت‌های شرق و غرب و درنتیجه افزایش نرخ تورم، تعطیلی مراکز تولیدی، آمار بیکاری، طلاق، معضلات و ناملایمات اجتماعی و... و خیزش‌هایِ هر از گاه اجتماعیِ ناشی از نارضایتیِ شرایط اقتصادی و.... سبب شده‌است تا در هر دوره‌ای از انتخابات، بالاخص انتخابات ریاست جمهوری، کاندیداهای کسب این نهاد قدرت (اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا)، با انگشت نهادن بر آنچه که به‌عنوان مسائل جاری کشور از آن‌ها یاد شد، نه تنها رئیس جمهورِ برآمده از جناح مقابل را مسئول نابسامانی‌های مذکور دانسته‌اند، که جناحی، با اشاره تلویحی و گاهاً صریح، تعاملِ با آمریکا را به‌عنوان استراتژیِ رهایی از مشکلات و رسیدن مردم به رفاه و آسایش، در صورت انتخاب شدن خود، مطرح می‌کنند و جناحی دیگر، مشکلات موجود را ناشی از وابسته و آمریکایی خواندن رئیس جمهور، قلمداد می‌نمایند.
برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا به فاصله‌ای قریب به ۷ ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایران، سبب شده‌است تا در ۴ دوره اخیرِ انتخابات ریاست جمهوری، به ابزاری تبلیغاتی همراه با بیم و امیدِ آشکار برای هواداران، و نهان، برای کاندیداهای جناح‌های رقیب در داخل، تبدیل شده، نشستن بر کرسی ریاست جمهوریِ آمریکا توسط نماینده حزب جمهوری‌خواه و یا دموکراتِ آمریکا از حساسیت ویژه‌ای برخوردار شود؛ هرچند تاثیر آن بالاخص برای کشورهایی چون عربستان، اسرائیل و... دور از ذهن نیست - همان طور که همراهی اوباما با برجام نگرانی، و خروج ترامپ از برجام، امیدِ درگیریِ نظامی آمریکا با ایران را، برای اسرائیل در ۲ دوره انتخابات قبلیِ ریاست‌جمهوری آمریکا به همراه داشت - اینک و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا، هر یک به طریقی چشم به نتیجه انتخابات آمریکا داشتند، گروهی چنین وانمود می‌کردند و می‌کنند که در صورت انتخاب بایدن و پیروزیشان در ۱۴۰۰، تعامل با رئیس جمهور امریکا می‌تواند بسیاری از مشکلات ناشی از تحریم را بکاهد و از همین منظر کلاهی برای حضور هوادارانشان در پای صندوق‌های رای می‌بافند و جناحی دیگر اگرچه بر زبان می‌رانند که هرکدام از احزاب آمریکا ریاست‌جمهوری آن کشور را در اختیار داشته باشد تاثیری در روابط خود ندارند اما، در دل آن دارند که، با آمدن بایدن و پیروزی جناح خود در ۱۴۰۰، بسیاری از مشکلات فعلی برطرف خواهد شد و آن را نتیجه مدیریت خود قلمداد کرده و آنچه را به نقد دولت فعلی دارند به رخ مخالفان خواهند کشید که دیدید که گفتیم تحریم‌ها بی‌تاثیر است و سوءمدیریت شما باعث وضعیت موجود اقتصادی شده بود و... اما عملاًو به تجربه اثبات شده است که آمدن این یا آن کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا، ممکن است در کوتاه‌مدت تحولاتی را در کشور رقم زند - همان‌طور که انتخاب بایدن توانست بر کاهش ارزش دلار، خودرو، طلا و... کمی تاثیر بگذارد اما، در طولانی‌مدت چون هدف و استراتژی آمریکا برای برخورد با ایران مشخص است در بر همان پاشنه خواهد چرخید.