آداب شوخی کردن

نادر صادقیان ‪-‬ مزاح و شوخی در جای خود پسندیده و لازم است اما قطعا این مسئله دارای آدابی است تا احترام انسان ها حفظ بماند. رعایت این نکته از سوی کسانی که دارای تریبون هستند از اهمیت بسزایی برخوردار است به این دلیل که یک شوخی نابجا از طرف آنها نه تنها توهین به فردی است که این شوخی با او شده بلکه توهین به تمام مردمی است که پای
صحبت های آن فرد نشسته یا او را می بینند .
از همین رو به نظرم قبل از آنکه به فردی تریبون بدهند باید حداقل آموزش‌هایی را ببیند تا صلاحیت های رفتاری، شخصیتی و کلامی آن محرز گردد . این در حالی است که بسیاری از افراد یاد گرفته اند که هرچه بی پروا‌تر و وقیحانه تر
سخن بگویند انگار شوخی جالبی را مرتکب شده اند. در واقع آنها مسلط بودن را به نوعی در وقیح بودن می بینند در حالی که مسلط بودن بدان معنا نیست که طرف مرزهای ادب را جابجا کند.


اینجا دیگر بحث شوخی کردن مطرح نیست و بحث بی ادبی است. از همین رو خیلی مهم است که این ارزیابی صورت بگیرد که طرف چقدر آموزش‌دیده و صلاحیت های گفتاری و رفتاری او احراز شده تا بتواند در مقابل دوربین قرار بگیرد. ممکن است فردی را از روی غفلت و یا عامدانه آزار دهیم این اتفاق فقط فرد را آزار می دهد اما وقتی کسی که در مقابل دوربین ظاهر می‌شود و حرف نابجایی بر زبان بیاورد قطعاً میلیون‌ها نفر را آزرده خاطر می سازد.
در چنین مواقعی هم عذرخواهی بعد از شوخی نابجا حکم مسکن را دارد. نکته اینجاست که کسی که چنین شوخی را مطرح می‌کند باید دید که چه برخوردی با آن صورت می‌گیرد تا بار دیگر شاهد آن نباشیم. متاسفانه چه در فضای مجازی وچه در واقعیت می بینیم که بسیاری از جوانان لحن درستی ندارند و در واقع ناهنجاری را به یک هنجار تبدیل کرده اند.