رواج خودخواهی

امیر محمود حریرچی‪-‬ جامعه خودخواهی شده ایم. آن قدر که اگر مردم ببینند فردی مورد خشونت و زورگیری قرار گرفته یا دعوا می‌کند بدون آن که کمک کنند، نظاره گر ماجرا می‌شوند یا بی‌تفاوت از کنار آن رد می‌شوند. تلخ‌تر آنکه بعضاً ممکن است از این صحنه‌ها فیلمبرداری هم کنند. این در حالی است که در زمان‌های قدیم وقتی یکی دعوای کوچکی میان دو نفر رخ می‌داد بسیاری مانع از ادامه آن می‌شدند و با یک صلوات به دعوا خاتمه می‌دادند. همانطور که گفتم در حال حاضر در کشور خود خواهی بیداد می‌کند. از سوی دیگر خشونت در کشور ما رایج شده است به طوری که در روز به شکل‌های مختلفی شاهد نزاع و درگیری در سطح خیابان‌ها هستیم از همین رو امروزه روز کسی خودش را به خطر نمی‌اندازد. یعنی مثلاً وقتی فردی یک صحنه زورگیری را مشاهده می‌کند و با خود فکر می‌کند که فرد زورگیر خطرناک است و ممکن است به او آسیب بزند، از همین رو از دور نظاره گر ماجرا می‌شود. در واقع ترس از چنین افرادی مانع از کمک‌رسانی شده است. به نظر من درک درستی از همبستگی و یاری رساندن به یکدیگر را نداریم در حالیکه اگر به هنگام زورگیری به یاری فرد مورد خشونت قرار گرفته برویم نه تنها مانع از این کار شده بلکه باعث می‌شویم که فرد زورگیر دفعه دیگر جرات چنین کاری را نداشته باشد چرا که می‌داند، هستند کسانی که به یاری مردم بشتابند، اما از آنجایی که مطمئن است آدم‌ها خودشان را درگیر این ماجراها نمی‌کنند به این کار زشت وخطرناکش ادامه می‌دهد. درست است که نیروی انتظامی با چنین آدم‌هایی برخورد می‌کند اما به نظرم باید در جاهای خلوت شهر حضور پررنگ‌تری داشته باشند یا به مردم آموزش دهند که در چنین مواقعی چگونه از خود دفاع کنند. به هرحال خودخواهی و بی‌توجهی به مردم، در جامعه ما متاسفانه رواج پیدا کرده و حاضر نیستیم خودمان را به خطر بیندازیم تا دیگری را از وضعیتی که برایش به وجود آمده نجات دهیم. نکته‌ای که وجود دارد این است که ممکن است این اتفاقات برای خود ما هم پیش بیاید. بنابراین بهتر است که افراد خودشان را جای کسانی که مورد خشونت قرار می‌گیرند بگذارند و ببینند آیا دوست ندارند در چنین لحظه‌ای مورد حمایت قرار بگیرند؟ مردم بدانند که مهربانی و یاری رساندن به دیگران قطعاً به خودشان بر خواهد گشت.