مرگ، دیگر برای همسایه نیست

مسعود سلیمی- در سه سال گذشته هنگامی که اروپا و آسیا، به طور خاص خاورمیانه، در آتش و خون و مرگی که داعش به‌عنوان نماد تروریسم جهانی در هزاره سوم میلادی دست‌وپا می‌زد، ما در ایران از دور شاهد ویرانی زندگی تعدادی از ساکنان کره زمین بودیم و به‌عنوان صاحبان وجدان بشری، آزرده و متاسف و گاه گریان می‌شدیم و بحث و تفصیل و تحلیل‌های فراوانی هم این‌سو و آن‌سو، چه در محافل رسمی و دولتی، چه با نگاه جناحی و چه در رسانه‌های کشور، می‌شنیدیم و می‌خواندیم. از طرفی اما خوشحال بودیم که ایران در زمره یکی دو کشوری است- به ویژه در منطقه- که از این طاعون، از این تفکر ضدبشری، مصون و محفوظ مانده است ضمن اینکه در محافل دولتی و رسمی کشور هم دور ماندن ایران از بلای تروریسم- بخوانید از نوع داعشی- یک مزیت مهم- به مصداق درست آن- به حساب می‌آمد که به مروز زمان نوعی اعتماد به نفس هم به مردم القا کرده بود.
دیروز اما متاسفانه این تابو شکست و تهران به فهرست عریض و طویل قربانیان داعش پیوست.
جدا از بحث چند و چون ماجرا که بحق باید مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد به‌عنوان یک واقعیت تلخ باید پذیرفت که زنجیره تروریسم، حلقه به حلقه، طولانی‌تر می‌شود مگر اینکه جهان، یکپارچه برای نجات بشریت از نابودی به پا خیزد چراکه تروریسم از هر نوع و جنس و با هر تفکر و قدرت که باشد، یک نتیجه واحد دارد و آن هم مرگ است. به عبارت دیگر «ترور» یک «بازی» یکسره است که فقط به نابودی می‌انجامد.
تا دیروز می‌شنیدیم و می‌خواندیم که در این و آن کشور، تروریسم- بخوانید داعش- مرگ به بار می‌آورد اما به تعبیری در واقع مرگ بود برای همسایه اما این‌بار ما از همسایگی درآمدیم و در متن قرار گرفتیم.«ترور» از هر نوع آن محکوم است و با هیچ دلیلی قابل قبول نیست و آنچه دیروز در تهران رخ داد، بدون تردید می‌تواند درس بزرگی برای فردا باشد چراکه متاسفانه در آستانه سومین دهه در هزاره سوم میلادی تروریسم به یک کسب و کار بدل شده که امنیت و آسایش و آینده بشریت را به حراج خونین می‌گذارد.
‏massoudmehr@yahoo.fr