روزنامه آفتاب یزد
1400/05/10
از طلای فروغی خوشحال نشدم
فرشید محمدی- مسابقات المپیک ۲۰۲۰ توکیو پس از تعلیق یکساله بعلت پاندومی کرونا چند روزیست آغاز شده و ورزشکاران کشورمان در رشته‌های تخصصی خود به رقابت می‌پردازند و در این میان طلای جواد فروغی در روز نخست مسابقات که در نهایت موجب شکستن رکورد تاریخ المیپک در رشته تپانچه ۱۰ متر شد اتفاقی مبارک و خوشحال‌کننده برای ایرانیان سراسر دنیا بود، اما فارغ از این موفقیت و به اهتزاز درآمدن پرچم خوش رنگ ایران عزیز در این آوردگاه جهانی بعنوان یک جوان از این موفقیت چندان خوشحال نشدم زیرا جواد فروغی در سن ۴۲ سالگی و زمانی که دیگر نصف عمر خود را از کف داده به مقام طلای المپیک میرسد و طبق گفته خودش (در ۳۱ سالگی و آنهم بصورت اتفاقی در طبقه منفی دو بیمارستان تپانچه بادی بدست گرفتم و شروع به تیراندازی کردم و بنا بر تشویق و سفارش مسئول آن جلسه به دنبال این رشته ورزشی رفتم).بدون تردید جواد فروغی نمونه‌ای از هزاران جوان ایرانی است که بعلت نبود امکانات و زیر ساخت‌های لازم و کمبود مربی‌های خبره استعدادشان هرگز کشف نمی‌شود و یا اگر هم کشف شود آنقدر دیر این اتفاق رخ می‌دهد که دیگر فرد توان و انگیزه‌ای ندارد که در پی پرورش آن برود.من بعنوان یک جوان ایرانی از قهرمانی جواد فروغی خوشحال نشدم چون اگر وی در سن ۱۵ سالگی استعدادش کشف میشد دیگر لازم نبود کنکور دشوار تجربی را سپری کند و سپس به شغل پرستاری مشغول شود و بجای آن در عنفوان جوانی در مسیر ورزش تیراندازی قرار میگرفت و باتوجه به ظرفیت و توانمندی‌هایی که داشت میتوانست به یکی از اسطوره‌های این ورزش مبدل شود و چه بسا در مسیر خود استعداد ده‌ها جوان دیگر در شهرستان دهلران(محل تولدش) و استان محروم ایلام را کشف و به جامعه ورزش تقدیم کند.سالهاست بعنوان یک جوان همواره این سوالِ بی‌پاسخ را به دوش میکشم که براستی در چه زمینه‌ای استعداد دارم؟چه کسی میداند شاید هر کدام از ما نابغه شیمی، فیزیک و یا فلان ورزش بودیم و یا باشیم اما آیا کسی هست که ما را در امر کشف استعدادمان راهنمایی کند؟قطعا در برهه کنونی پاسخ «خیر» است.
همه میدانیم یکی از بزرگترین سرمایه‌های فعلی کشور نیروی جوان است که شوربختانه هیچ برنامه درست و مدونی برای کشف و هدایت توانمندی‌های آنها وجود ندارد و استعداد‌هایی نظیر کیمیا علیزاده و سعید مولایی هم که در مسیر درست قرار گرفته بودند بخاطر پاره‌ای از کم توجهی‌ها و مسائل سیاسی به مهاجرت تن داده و برای دیگر کشور‌ها به رقابت پرداختند.کاش مسئولین در این کشور به‌جای پرداختن به موضوعات کم ارزش که تعدادشان هم کم نیست تمرکز خود را بر مسائل مهم‌تری نظیر آموزش و پرورش استعداد‌ها می‌گذاشتند، چون اگر امروزه کشور‌های آمریکا و چین و ژاپن در این مسابقات رده‌های برتر را کسب می‌کنند جوان آنها هیچ برتری نسبت به جوانان ما ندارند، الی آنها استعداد فرزندان خود را از دوره نوجوانی و حتی خردسالی کشف و وی را در مسیر درست قرار می‌دهند تا با کمترین آزمون و خطا فرد بتواند در راه شکوفایی توانمندی‌های خویش گام بردارد.
همانگونه که در بالا اشاره کردم از قهرمانی جواد فروغی و جواد فروغی‌ها خوشحال نمیشوم و نخواهم شد چون به‌نظرم این افراد نوابغی هستند که هرگز به حق خود در این دنیا نرسیده‌اند و به قول دوستی؛ آیا لیونل مسی اگر در ایران یا حتی آرژانتین زندگی می‌کرد باز مسی میشد؟ مسی خوش شانس بود که در کودکی به اسپانیا رفت و در آکادمی بارسلونا پرورش یافت و آرام آرام تاج و تخت فوتبال را تصاحب کرد و حیف از مسی‌ها و محمد علی کلی‌ها و جواد فروغی‌هایی که در این کشور زندگی کرده و می‌کنند و هرگز استعدادشان کشف نخواهد شد و چه بسا برچسب بی‌استعدادی نیز بر پیشانی آنها زده میشود و به‌جای قرار گرفتن در مسیر درست اتفاقا در دام برخی معضلات اجتماعی قرار می‌گیرند و هرگز در زندگی به آنچه که لیاقتش دارند نمی‌رسند.همه میدانیم این کشور خاک و آب و آسمان و مردمانش زَر هستند، اما مسئول محترم: ضمن عرض سلام و عرض ادب، لطفا فکری برای این همه استعداد بِکر در سراسر کشور بکنید و به‌جای صرف هزینه‌های پوچ در جا‌های دیگر، روی ظرفیت‌های دخلی تمرکز کنید چون نیروی انسانی یک کشور اساسی‌ترین ثروت یک کشور هستند که میتوانند موجب پیشرفت و سربلندی آن سرزمین در تمام عرصه‌ها شوند.
سایر اخبار این روزنامه
به دنبال شکست انحصارهایی هستیم که شکاف طبقاتی ایجاد کرده است
کادر درمان نگران، خسته و ناراضی
نقش فقر در بچه فروشی
انتخابات بدون تاخیر برگزار میشود چون مهم نیست!
مجلسی که نمی‌داند اولویت‌ها چیست
صیانت از «آتنای4ساله» وظیفه کیست؟
کلی گویی خانم ابتکار
بهشت را به بها بدهید نه به بهانه!
مسئولان با مردم آشتی کنند
مرزهای آشفتگی و آرامش
از طلای فروغی خوشحال نشدم
طبل بزرگ زیر پای لیگ!
سازگاری با ملت
