طبل بزرگ زیر پای لیگ!

امید مافی‪-‬ لیگ برتر با همه فراز و نشیب هایش به خط پایان رسید و تیم‌های برزخی،پس از هفته‌ها تاب خوردن نامه اعمال خود را دریافت کردند و در ازدحام ماشین‌ها و بوق‌ها این ماشین سرخ یحیی بود که زودتر از دیگران به مقصد رسید و جام را بالای سر برد.
از جذابیت لیگ همین بس که تا زنگ آخر، چهره قهرمان در هاله‌ای از ابهام قرار داشت و در پایین جدول نیز فانوس به دستان چشم انتظار معجزه‌ای بودند تا رنگ سقوط را نبینند.
و در روز واقعه درحالی زردهای سپاهان، استقلال را از پای درآوردند که رویاهایشان را بر باد رفته نظاره کردند،وقتی خبر رسید کیلومترها آن سوتر پسران یحیی پیکان را به اعماق دره هل داده و خود سوار بر خودروی قرمز در لاین سبقت
پیش تاخته و از تمام خاکریزها گذشته اند.


با ماندن جام در تهران،زاینده رودی‌ها در حالی دست خالی به نصف جهان بازگشتند که نایب قهرمانی در لیگ کمی تا قسمتی آغوش رستگاری را به روی زردها گشود تا محرم نویدکیا پاسخ نفرت را با عشق دهد و در قامت فرمانده‌ای برنا از حالا برای ترکتازی در آسیا خیز بردارد.
استقلال دیگر مدعی تمام قد لیگ نیز با شکست در روز آخر به ایستادن بر روی پله سوم قناعت کرد تا فرهاد مجیدی زین پس تمام حواس خود را معطوف جام حذفی کند و به این بیندیشد که با تسخیر جام حذفی گلخنده‌های شادی را بر لبان عشق آبی‌ها خواهد نشاند.
اتفاق عجیب دیگر در روز آخر لیگ گلباران شدن نارنجی‌های سایپا در دامنه‌های سهند بود.وقتی تراکتور در دقیقه نود از خواب بیدار شد و با سلاح برنده فیروز سینه خودروسازان را درید، دنیا به کام تبریزی‌ها شد و ترک‌ها خود را در یک قدمی آسیا یافتند.در پایین جدول اما علیرغم شکست تحقیرآمیز ذوب آهن این اصفهانی‌ها بودند که به واسطه شکست سنگین سایپا با خوش اقبالی محض در لیگ برتر ماندند تا ماشین و سایپا آغوش سقوط را بپوشند و فاصله لیگ برتر تا لیگ یک را در طرفه العینی طی کنند.
به هر ترتیب لیگ با ستاره‌های میلیاردی و هزینه‌های نجومی‌اش پرونده خود را با گلات قرمزها بست و یک بار دیگر توپچی‌های پرسپولیس از پلکان خوشبختی بالا رفتند و بی‌رقیب جلوه کردند.در پایین جدول نیز دو تیم مستاصل تبریز و تهران پرچم سفید را پیدا نکردند و فرو چکیدند تا به تاریک‌ترین گوشه خزیده و زخم تن‌های خود را به خاطر بیاورند.
گر چه دافعه این لیگ بیش از جاذبه هایش بود اما چه بخواهیم و چه نخواهیم دلمان برای این روزهای مشتعل تنگ خواهد شد.پس گریزی نداریم جز آنکه صبوری کنیم و در انتظار تولد لیگ جدید بمانیم و با از ره رسیدنش اسپند دود کنیم و بی‌وقفه بر طبل‌ها بکوبیم.