توانمندسازی زنان

مهناز مجاهد ‪-‬ قبل‌تر درباره توانمندسازی زنان گفتیم که برای اینکه بتوانیم پا در مسیر توانمندسازی بذاریم لازم است که به خودشناسی برسیم. مسیر خودشناسی سفری است که نقشه راه ندارد زیرا مسیر ثابتی نیست.یعنی راهی نیست که بتوان با تقلید کورکورانه از دیگران آن را پیمود. ما باید راه خودمان را پیدا کنیم زیرا هرکس راه مخصوص به خودش را دارد. وقتی ما بخواهیم از منطقه امن خودمان یعنی خود قدیمی پا فراتر بگذاریم طبیعی است که ترس و آشفتگی داریم. اما باید بدانیم که برای توانمند شدن باید با خود قدیمی مان خداحافظی کنیم و قدم در مسیر جدید بگذاریم. باید جنگجو باشیم زیرا برای بقا در زندگی به جنگجو بودن نیاز است.از آشفتگی‌های موجود نترسیم زیرا اگر در آن مامن و پناهگاه قبلی بمانیم مسیر جدید به سمت توانمندی‌ها را کشف نمی‌کنیم. لحظه‌ای تصمیم میگیریم از خود واقعی دل بکنیم سفر مقدس ما آغاز می‌شود. ممکن است زانوهای ما بلرزد ولی باید بدانیم در مسیر مشکلاتی وجود دارد و ما با پذیرش آن‌ها می‌توانیم حرکت کنیم.برای اینکه فرآیند تحول آغاز شود باید پا در مسیر بگذاریم و افکار و عقاید قدیمی را کنار بگذاریم و راه خودمان را در میان تاریکی‌ها پیدا کنیم.ما باید به عمق وجودی خودمان برویم.به عمق رسیدن ملاقات خود واقعی مان است که پوست‌های کهنه لایه لایه کنار گذاشته می‌شود.وقتی در این مسیر شروع به حرکت می‌کنیم با سایه‌ها مواجه می‌شویم.یعنی تمام چیز‌های آزار دهنده،غریزی و پنهانی که در روان ما هستند خود را نشان می‌دهند. ما باید با سایه‌ها رو به رو بشویم آن‌ها را بشناسیم و بپذیریم و در نهایت سایه‌ها را رها کنیم.از این طریق و به عمق رفتن می‌توانیم از نو دوباره متولد شویم. برای شناخت راز و رمز روح این آشفتگی‌ها و سردرگمی‌ها لازم است زیرا این تاریکی‌ها ما را برای پیمودن راه آماده می‌کند.این دوران آشفتگی می‌تواند دوران تحول ما باشد تا جواب بزرگترین سوالات خود را پیدا کنیم. برخی از اوقات صدای خشمی که ما نمی‌توانیم فریاد بزنیم یا ترسی که در خود خفه کردیم این‌ها داستان سفر سخت و دردناک ما است. سفری که توهمات و باورهای کهنه ما را
از بین می‌برد و ما را به سوی عمق سیاهی ناشناخته فرومی برد و در نهایت ما را با حقیقت رو به رو می‌سازد.گاهی در طول مسیر وسوسه‌ها به شکل راه نجات خود را به ما نشان می‌دهند اما درواقع این‌ها آزمونی هستند که ما نباید به وسیله آن‌ها از مسیر اصلی انحراف پیدا کنیم. نباید اسیر وسوسه‌ها شویم و باید در مسیر ثابت قدم باشیم. خودشناسی مسیری بسیار صعب العبور است که اگر بتوانیم از این مسیر به درستی رد شویم ادامه راه و پیمودن آن برای ما راحت‌تر خواهد بود.