شوک اسکوچیچ به طارمی طرفدار نقش های منفی و بدرود کاریکاتوریست چیره دست !


 
 
 


اسامی تیم ملی فوتبال ایران  برای دیدار با لبنان و سوریه  اعلام شد
 قلم قرمز اسکوچیچ روی نام طارمی !
 
اسامی تیم ملی فوتبال کشورمان برای دو دیدار مقابل لبنان و سوریه توسط دراگان اسکوچیچ اعلام شد که مهدی طارمی غایب بزرگ دو بازی پیش روست. به گزارش سایت فدراسیون فوتبال، تیم ملی فوتبال ایران در رقابت های مرحله نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ به ترتیب در روزهای ۲۰ و ۲۵ آبان به مصاف لبنان و سوریه می‌رود که علیرضا بیرانوند،امیر عابدزاده،پیام نیازمند، شجاع خلیل‌زاده، حسین کنعانی‌زادگان،سیدمجید حسینی،سیاوش یزدانی،میلاد محمدی،امید نورافکن،صادق محرمی،صالح حردانی،احسان حاج صفی، سعید عزت‌الهی، احمد نورالهی، وحید امیری،میلاد سرلک، سامان قدوس،سروش رفیعی،یاسین سلمانی،علی قلی‌زاده،علیرضا جهانبخش،مهدی ترابی،مهدی قائدی، سردار آزمون،کریم انصاری فرد، کاوه رضایی و الهیار صیادمنش به تیم ملی دعوت شدند.اما نکته مهم و حائز اهمیت در لیست اعلام شده ، دعوت نشدن مهدی طارمی بازیکن آماده تیم پرتو پرتغال است که با واکنش های زیادی هم همراه بود. داستان از این قرار است که سرمربی تیم ملی کشورمان چندی پیش در مصاحبه با یک رسانه کروات بیان کرده بود که بازیکنان تیم ملی باید از لحاظ تاکتیکی پیشرفت کنند که در پی آن مهدی طارمی با انتشار یک توئیت به مصاحبه اسکوچیچ درباره تاکتیک پذیری بازیکنان ایرانی واکنش نشان داده و گفته بود:« باید عرض کنم که بازیکنان ایرانی علاوه بر تکنیک فردی و جنگندگی و‌... از لحاظ دانش فوتبال و تاکتیک خیلی درک بالایی دارند، ولی متأسفانه مشکلات جایی دیگر است.»البته از زمان به وجود آمدن این اختلاف بیش از دو هفته گذشته و افراد بسیاری در تلاش بودند تا این مسئله را حل کنند،  اما در نهایت این موضوع به نتیجه نرسید تا مهدی طارمی مهم ‌ترین غایب فهرست تیم ملی در دو بازی پیش رو باشد. او ستاره تیم ملی در بازی‌های گذشته و یکی از موثرترین چهره‌های تیم ملی است که در نهایت اسکوچیچ ترجیح داده در این دو مسابقه استراحت کند.
 
 
 
طرفدار پَر و پا قرص نقش های منفی!
گفت‌وگوی خراسان با صدرالدین حجازی، بازیگر پیش کسوت سریال های«روزی روزگاری»،«مختار نامه» «مرد دو هزار چهره»و...که اکنون در «جشن سربرون»بازی می کند
 مریم ضیغمی 
 
می گویند «درخت هر چه بارش بیشتر شود سرش پایین تر می آید»، این ضرب المثل برای صدرالدین حجازی همچون دیگر پیش کسوتان صدق می کند.  بازیگر پیش کسوت سینما و تلویزیون در هر ساعتی از شبانه روز که تماس بگیری، با رویی گشاده پاسخ‌گوست. بازیگری را در نوجوانی با خاک صحنه خوردن از زادگاهش شهرضا آغاز کرد. قطار بازیگری، او را به سمت بازی در آثار نمایشی همچون «کوچک جنگلی»، «روزی روزگاری»، «چاردیواری»، «زیرزمین»، «کیمیا»، «نابرده رنج»، «مرد دوهزار چهره» و «مختارنامه» سوق داد و همزمان در سینما با بازی در فیلم‌هایی همچون «ناخدا خورشید»، «سنتوری» و «تردید» ایفاگر نقش های منفی و خاکستری شد و این مسیر پر پیچ و خم و پرچالش را با نقش آفرینی در شخصیت های غالبا منفی در بیش از پنج دهه ادامه داد. به بهانه بازی او در سریال در دست ساخت «جشن سربرون» با این پیش کسوت هم کلام شدیم.   مدتی است که کم کارید.‌ این روزها مشغول انجام چه کاری هستید؟ مشغول بازی در سریال «جشن سربرون» مجتبی راعی هستم که فیلم برداری آن رو به اتمام است. در این سریال یکی از نقش های اصلی به نام «شوکت خان» را ایفا می کنم. صحبت هایی هم با سعید آقاخانی به منظور بازی در سریال جدیدش، «راز بقا» برای شبکه نمایش خانگی داشتم. در دوران کرونا کار خیلی برای مان سخت شده است.   خدا را شکر خانه نشین نیستید و مشغول کار هستید. آن قدر مشکلات زیاد است که نمی دانم کدام یک را بگویم. اگر خانه بنشینی، اعصابت به هم می ریزد و اگر هم کار کنی، در شرایط کرونا سختی های خودش را دارد.   البته چون اغلب پیشنهادها بر اساس ارتباط ها صورت می گیرد، وقتی به بازیگری در این شرایط پیشنهادی ارائه می شود، می پذیرد. مشکلی برای انتخاب ندارم، چون سال هاست کار می کنم و ارتباط های زیادی دارم. سال گذشته حدود 15-16 کار به من پیشنهاد داده شد اما به دلم ننشست.   مردم شما را به واسطه آثار خوبی که بازی کرده اید، می شناسند. بفرمایید در چه مقطعی به این حرفه ورود کردید؟   من عاشق بازیگری بودم و از سال ۱۳۴۵ فعالیتم را با بازی در تئاتر در زادگاهم شهرضا شروع کردم. ورودم به این حرفه با یک اتفاق شکل گرفت، دوچرخه ای داشتم و هر روز از پنجره آمفی تئاتر شهر، تمرین های تئاتر «صراف خانه عبدا...» را تماشا می کردم. یک روز یکی از بازیگران سر تمرین حاضر نشد و کار را لنگ گذاشت و خودم پیشنهاد بازی دادم. آن ها باور نمی کردند اما وقتی سر تمرین رفتم، چون مدت ها بود از پشت پنجره نگاه می کردم، دیالوگ ها را حفظ بودم و همان جا مرا پذیرفتند و وارد شدم. در سال ۴۸ وارد دانشکده هنرهای دراماتیک شدم و در سال ۵۶ برای انتخاب به عنوان بهترین بازیگر مرد، جایزه اسب طلای جشنواره بین المللی تئاتر را دریافت کردم که فقط همان یک سال برگزار شد. اولین کار تصویری حرفه ای ام بازی در فیلم «ناخدا خورشید» ناصر تقوایی بود. همزمان با بازی تدریس هم می کردم و بیش از پنج دهه است که در حرفه بازیگری فعالیت می کنم.   در این حرفه بازنشسته هم هستید؟ بله، من کارمند اداره تئاتر به عنوان کارگردان و بازیگر بودم. در فرهنگ و هنر سابق استخدام شدم و در وزارت فرهنگ و ارشاد فعلی بازنشسته شدم.   با کدام بازی تان در بین بینندگان دیده شدید؟ نمی دانم، این را باید مخاطب بگوید البته آن اثری که راضی هستم و دوستش دارم نقش «خولی» در «مختارنامه» بود. معتقدم کارهای خوب دیگرم هم «روزی روزگاری»، «تفنگ سرپر»، «زیر زمین» و «پادری» بودند.   همان گونه که اشاره کردید، یکی از نقش های بسیار متفاوتی که از شما دیدیم خولی در «مختارنامه» بود، آن نقش را پر چالش و متنوع می دانید؟ برای نقشم خیلی زحمت کشیدم. من فرزند یک روحانی هستم و شخصیت های تاریخی را می شناسم و اطلاعاتی را هم کسب کردم و می دانم که نقش متفاوتی در کارنامه ام محسوب می شود. داوود میرباقری هم سنگ تمام گذاشت و در خوب درآمدن نقش با ریزه کاری های خاصش تاثیرگذار بود.   برای بازی در سریال «سلمان فارسی» میرباقری قرارداد بسته اید؟ دعوت به کار شده ام و حرف های اولیه هم زده شده است اما وارد جزئیات نشده ایم.   شما در دوران کاری تان با کارگردان های سرشناس و حرفه ای کار کرده اید، اگر فرصتی فراهم شود مجدد دوست دارید با کدام یک همکاری داشته باشید؟ امرا... احمدجو، ناصر تقوایی و داوود میرباقری برایم در اولویت هستند. آن ها کارگردان های ارزشمندی برایم هستند البته تعداد کارگردان ها زیاد است.   شما دو تجربه همکاری با امرا... احمدجو و خسرو شکیبایی را دارید: «تفنگ سرپر» و «روزی روزگاری». چه خاطره ای از زنده یاد شکیبایی دارید؟ خسرو انسان بامحبت و باگذشت و بازیگر توانایی بود. در آن مقطع قرار بود امرا... احمدجو نقش «مراد بیگ» را به جمشید هاشم پور بدهد اما بنا به دلایلی نشد و خسرو نقش را پذیرفت و در طول کار بسیار رابطه صمیمانه ای داشتیم و با هم زندگی کردیم.   شما رنگین کمانی از نقش ها را در کارنامه تان دارید، از مثبت گرفته تا منفی و خاکستری، اما قبول دارید مخاطب شما را بیشتر با نقش های منفی تان می شناسد؟ تمام نقش های منفی ام را دوست دارم. اگر پیشنهاد همزمان نقش مثبت و منفی  داشته باشم، نقش منفی را ترجیح می دهم چون پر از چالش، اتفاق و حادثه است و می توانم روی نقش کار کنم. نقش های منفی ابعاد مختلف و پیچیده ای دارند. آدم خوب بودن سخت نیست بلکه آدم خوب بودن و نقش بد را به نمایش گذاشتن اندکی سخت است، البته نمی گویم آدم خوبی هستم ولی در مجموع بد نشان دادن خود آدم خیلی سخت است.   برای جان بخشیدن به نقش های متفاوت منفی علاوه بر فیلم نامه چه چیزهایی را برای خود در نظر می گیرید؟ برای انتخاب یک نقش در درجه اول فیلم نامه برایم اهمیت دارد، سپس کارگردان و بعد مفهوم و محتوای آن، سپس درباره ویژگی های آن شخصیت تحقیق می کنم تا بتوانم آن را به درستی درآورم.   چرا پسرتان سینا راه شما را ادامه نداد؟ سینا زمانی که شش ساله بود، نقش پسرم را در فیلم «از بلور خون»، آن هم یک بار برای همیشه بازی کرد و بعد به سمت خوانندگی رفت. یک خبر خوش می خواهم به شما بدهم؛ او جمعه دو هفته پیش ازدواج کرد.   بسیار به شما تبریک می گویم چرا که شایعه ازدواج سینا با میترا حجار سال ها سر زبان ها بود. این موضوع مربوط به سه سال پیش است. سینا با یک خانم هنرمند و تحصیل کرده سینما و عکاسی که سلبریتی هم نیست، ازدواج کرد.   بزرگ ترین آرزوی تان چیست؟ کارم را با زحمت شروع و برای رسیدن به این جایگاه تلاش کردم و دوست دارم آخر و عاقبت این اعتباری که در سال های بازیگری ام کسب کرده ام، کم نشود و ماندگار شوم.       کاریکاتوریست شهیر ایرانی درگذشت کامبیز درمبخش، کاریکاتوریست نامدار ایرانی، دیروز بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت. به گزارش ایسنا، وی که از چندی قبل به دلیل نامساعد بودن حالش در بیمارستان آتیه تهران بستری بود، در 79 سالگی دارفانی را وداع گفت. زنده یاد درمبخش در سال 1321، در شیراز متولد شد و از 14 سالگی همکاری خود را با نشریات طنزی مانند توفیق آغاز کرد. به دلیل استعداد سرشارش در این زمینه، به تدریج حوزه فعالیت وی گسترش یافت و کاریکاتورهای او در نشریات معروف دنیا، مانند اشپیگل، نیویورک تایمز و... منتشر شد. مرحوم درمبخش افزون بر فعالیت هنری، در کار آموزش نیز فعال بود و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران  به تدریس پرداخت.مرحوم درمبخش برنده جایزه بزرگ‌ترین و معتبرترین مسابقات بین‌المللی کاریکاتور ژاپن، آلمان، ایتالیا، سوئیس، بلژیک، ترکیه، برزیل، یوگسلاوی و... بود و داوری چند نمایشگاه بزرگ بین‌المللی کاریکاتور را برعهده داشت. بسیاری از آثار درمبخش به موزه‌های هنری و معتبر دنیا از جمله موزه هنرهای معاصر، موزه آوینیون پاریس، موزه کاریکاتور بازل در سوئیس، موزه کاریکاتور گابروو در بلغارستان، موزه هیروشیما در ژاپن، موزه ضد جنگ یوگسلاوی، موزه کاریکاتور استانبول در ترکیه، موزه کاریکاتور ورشو در لهستان و مجموعه شهرداری شهر فرانکفورت آلمان راه یافت. وی آثار متعددی را هم در زمینه هنر کاریکاتور به رشته تحریر در آورده است.