‌هر کس ناراحت است بقیه آب دریاچه ارومیه را بنوشد!

براندازان و ضدانقلاب خارج از کشور، آن قدر در مسیر مبارزه با جمهوری اسلامی تند و بیراهه رفته‌اند که عملاً تبدیل به جریاناتی، نه ضد حکومت که ضد کشور شده‌اند و نتیجه فعالیت‌های‌شان نابودی ایران و ایرانی است. این روال آن قدر در میان آن‌ها نهادینه شده که اعتراض احمد زیدآبادی را هم که توافقی با جمهوری اسلامی ندارد، برانگیخته است. زیدآبادی با سابقه محکومیت در فتنه ۸۸ از چهره‌های نزدیک به نهضت آزادی به شمار می‌رود. او که شنبه شب در یک جمع کلاب هاوسی با براندازان خارج از ایران حضور یافته بود، با نقد سیاه‌نمایی‌های غیرواقعی براندازان از وضعیت ایران تأکید داشت که اگر دوز سیاه‌نمایی بالا برود، چون براندازی نتیجه نمی‌دهد در نتیجه مخالفان داخلی دچار افسردگی خواهند شد! زیدآبادی برخی خبرنگاران و مدیران رسانه‌های ایرانی در خارج از کشور را دروغگو خواند.
زید آبادی در این جلسه رو به برخی براندازان وابسته به نهاد‌های اطلاعاتی غربی گفت: «اپوزیسیون همزمان از مشکلات و راه‌حل‌های معمولِ آن‌ها انتقاد می‌کند، مثلاً اتلاف منابع آب را مورد حمله قرار می‌دهند، اما هر حرکتی برای ایجاد محدودیت در برداشت از منابع آب را هم برنمی‌تابند و آن را کوششی علیه منافع کشاورزان بازتاب می‌دهند. یا افزایش استفاده از سوخت‌های فسیلی و تأثیر آن بر تغییرات اقلیمی را مخرب می‌نامند و در همان حال مردم عادی را علیه هرگونه اقدامی در جهت کاهش استفاده از این سوخت‌ها تحریک می‌کنند و برمی‌آشوبند! این نوع اطلاع‌رسانی به جای فرهنگ‌سازی در بین ایرانیان و آشنا کردن آنان با عواقبِ گریزناپذیر برخی تصمیمات سخت، آنان را به موضع‌گیری علیه هر نوع برنامۀ مثبت و ایجابی در هر شرایطی ترغیب می‌کند. این رویکرد، اما بر خلاف ادعا‌ها به زیان حکومت نیست، بلکه پایه‌های عقلانیت و تعهد و مسئولیت‌پذیری را در سطوح مختلف جامعه به کلی سست می‌کند و از کار می‌اندازد.»
زیدآبادی مأموریت رسانه‌های خارج از کشور را ساختن یک «جهنم مطلق» از داخل کشور بیان کرد و سپس گفت: «به نظرم استفاده از هر ابزار نامشروعی به‌خصوص دامن زدن به انواع شکاف‌های اجتماعی در ایران و بعضاً تخفیف و تحقیر میراث‌های فرهنگی کشور به انگیزۀ «مقابله با رژیم» با هیچ معیاری با ادعای «وطن‌دوستی» و «ایران‌خواهی» همخوانی ندارد و به گسیختگی شیرازه و انسجام اجتماعی جامعۀ ایران و بی‌ثباتی‌های بلندمدت و غیر قابل مهار می‌انجامد.»
او با تمسخر اپوزیسیون در خارج افزود: «در ایران زندگی همچنان جریان دارد. مردم با وجود افزایش روزافزون قیمت‌ها همچنان پارک می‌روند، مهمانی می‌گیرند، رستوران می‌روند و هزاران کار روزمرۀ دیگر. بنابراین، معرفی شرایط کشور بدتر از شرایط سومالی و وخیم‌تر از جوامع قرون وسطی جز ایجاد افسردگی برای مردم و ایجاد توهم برای ناظران خارجی پیامدی ندارد. توهم خارجی‌ها نسبت به وضعیت ایران به حدی است که پس از نمایش فیلم قهرمانِ اصغر فرهادی در خارج از کشور مصاحبه‌گری از او پرسیده بود که مگر در ایران اینترنت هم وجود دارد که او در فیلمش به آن پرداخته است! بله ما اینجا در ایران در حد بضاعت خود رستوران هم می‌رویم. هر کس از این ناراحت است می‌تواند باقیماندۀ آب دریاچۀ اورمیه را بنوشد!»