کرونا، عامل کاهش روابط اجتماعی

شادان کریمی‪-‬ ما به واسطه شرقی بودنمان، دارای احساساتی قوی هستیم و این احساسات در روابط روزمره ما هم نمود دارد، اما مسئله‌ای که این روز‌ها در جامعه با آن رو به رو هستیم کاهش روابط اجتماعی به دلیل همه گیری کرونا است.
تا پیش از این همه سعی می‌کردند از حال هم با خبر باشند، به دیدار اقوام و خانواده بروند و اوقات فراغت خود را در جمع‌های دوستانه یا خانوادگی به سر ببرند اما به یکباره کرونا همه عادت‌های اجتماعیمان را نقش بر آب کرد و ما در شرایطی قرار گرفتیم که منع رفت و آمد
کم کم تبدیل به عادت‌های زندگیمان شد. قانون ممنوعیت تردد شبانه هم بعد از یک سال به آن اضافه شد و تا به خودمان جنبیدیم متوجه شدیم که عادت کرده‌ایم قبل از ساعت 10 شب در خانه باشیم! همه این عوامل کم کم تبدیل به خصلت‌هایی شد که گرچه نا خواسته به وجود آمده بود اما بدون اعتراض هم آن را پذیرفته بودیم. حالا دیگر رو بوسی و دست دادن از خصلت‌های ما ایرانی‌ها دور شده و احوالپرسی‌ها به مکالمات تلفنی خلاصه شده است. مجموع این رفتار‌ها اگر چه در نهایت به دلیل حفظ سلامتی افراد جامعه صورت گرفته اما در ضمیر نا خودآگاه ما شخصیتی ساخته است که تفاوت چشمگیری با خود واقعی ما دارد.
به همین دلیل هم جامعه هر روز بیش از پیش


به سمت مجازی شدن و زندگی‌های تک هسته‌ای پیش می‌رود و این موضوع گرچه در کشور‌های دیگر پذیرفته شده و به عنوان یک اصل از آن یاد می‌شود اما برای ما ایرانی‌ها که به زندگی‌های جمعی علاقه داریم افسردگی و پیری زودرس را به همراه دارد.
از سوی دیگر کودکان و نوجوانان، دیگر به زندگی تک هسته‌ای عادت کرده‌اند و حالا و بعد از طی کردن این دوسال کرونا زده می‌توان گفت که به نوعی جمع گریز شده اند.
این در حالی است که اگر شخصیت آن‌ها با چنین روالی شکل بگیرد دیگر باید با ایران گذشته خداحافظی کرد چرا که بدون شک عصر جدیدی در روابط اجتماعی افراد در آینده رقم خواهد خورد که کمتر شباهتی به گذشته دارد.
در نهایت اینکه جامعه امروز ما از بعد روابط اجتماعی با سال‌های قبل از کرونا قابل مقایسه نیست و بدون شک همین امروز هم با سال‌های بعد قابل مقایسه نخواهد بود و به نظر می‌رسد باید خودمان را برای روزهای سخت‌تر از کرونا آماده کنیم.