رستگاری فردی

قربانعلی تنگ شیر‪-‬ ما دیگران را دستکاری می‌کنیم چرا که احساس می‌کنیم درست نیستند، با ما همخوانی ندارند و در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که آن‌ها ایراد دارند. در واقع این ماییم که نتوانستیم به یک وحدت روانی دست پیدا کنیم و این ما را به شدت به وحشت می‌اندازد که بدین سان با دیگران ناهمخوان باشیم. پس چون تنهاییم شروع می‌کنیم به تغییر دیگران و ترجیح می‌دهیم باور کنیم که این دیگران هستند که ناهمگون و ناهمخوان‌اند تا خودمان. در اصل بی‌ثباتی، ناهمخوانی و عدم یکپارچگی خودمان را به دیگران نسبت می دهیم. افسوس دیگر این است که تا زمان نرسیدن به یکپارچگی روانی تلاش برای عشق ورزیدن به دیگری و شناخت او بیشتر معطوف به تغییر شکل دادن و کنترل اومی‌شود تا رها شدن در عشق. سعی کنیم به جای قضاوت یکدیگر را درک کنیم و به رستگاری فردی برسیم. هیچ چیز قشنگ‌تر از قوی بودن نیست. این نوع زندگی که ما امروز داریم زندگی نیست رکود است، مرگ در حال زندگی است دلیل تمامی درد، اضطراب و افسردگی‌هایمان این است. که وجود خودمان را نادیده می‌گیریم و برای راضی کردن دیگران زندگی میکنیم. رستگاری فرد تنها آنچه می‌گویم هست نه آنچه که می‌گوییم و می‌اندیشیم لذا باید سم کشنده استرس را از خود دور کرد. پوزش خواستن کار دشواریست؛ برای رستگاری فردی باید راه عذرخواهی درست و به موقع را یاد گرفت. در زندگی باید از هر حس بیشترین استفاده را برد. باید یاد بگیریم خوب شکست خوردن چیست. شکست اشکال یادگیری نیست بلکه ویژگی آن است باید «ضرر گریزی» را یاد دهیم. چون برای اکثر ما درد از دست دادن دو برابر لذت به دست آوردن است. باید سعی کرد با رستگاری فردی به ارزش واقعی خود پی برده زیرا سکوت متن ساده ایست که همیشه اشتباه فهمیده می‌شود و ارزش‌های زندگی قابل
خریداری نیستند.