عصر شکوهمند یوزهای خوشبخت

امید مافی‪-‬ در پنج شنبه‌ای که قرار است جشن صعود بگیریم و سهل‌تر از هروقت دیگری مسافر جام جهانی شویم، باید در نود دقیقه پررمز و راز پیش رو ماشه‌ها را بچکانیم و فرمان آتش را از همان ثانیه صفر صادر کنیم.
امروز اگر مسئولان مانع تراشی نکنند و شادی را از دوآتشه‌ها نگیرند ده هزار انگور یاقوتی در ورزشگاه پیر پایتخت یکصدا نام ایران را به گوش ابرها خواهند رساند تا دلواپسی از کالبد شاگردان دراگان رخت بربندد و جام جهان نما به رویمان لبخند بزند.
گرچه تیم ملی چند بازیکن تاثیر‌گذار خود از جمله سردار آزمون را همراه خود ندارد اما اسکوچیچ با تکیه بر دیگر شاه مهره‌های خود قادر خواهد بود پسران بین النهرین را به قربانگاه بفرستد و یوزهای آریایی را راهی بزرگترین جشنواره قرن کند.
امروز برای فوتبال ما روز دیگری است. وقتی در قحطی شادی قرار است کِل بکشیم و هلهله کنیم و روی ابرها قدم بزنیم، پس حتما


پنج شنبه پرالتهاب بهمن ماه به روزی تاریخی بدل خواهد شد و بادها از پیشانی سربازان کامروای ما عبور خواهند کرد.
امروز نه با چوب و چماق که با پلن‌های کارساز بیگانه کروات به ملاقات تیم چهار امتیازی جدول خواهیم رفت و حریف را به توپ خواهیم بست تا پس از آخرین سوت قاضی میدان ۱۹ امتیازی شویم. آن وقت دیگر دست هیچ رقیب پرادعایی به مردان ما نخواهد رسید و خواب از سر قاره کهن خواهد پرید.
فرمانده تیم ملی برای آنکه در ادامه مسیر کاسه چه کنم چه کنم را در دست نگیرد، گریزی ندارد جز آنکه فرمان یورش به قلعه بغداد نشینان را صادر کند و از سربازان خود بخواهد با نمایشی تهاجمی در خانه فاصله خود را با حریفان آنقدر زیاد کنند که هیچ تیمی به گردپای کاپیتان جهانبخش و یارانش نرسد.
تا عصر چیزی نمانده. برای آنکه تکلیف را روشن کنیم و زودتر از بسیاری غول‌ها ویزای قطر را در جیب بگذاریم نباید اجازه دهیم سلاح‌هایمان سرد شوند و در گرماگرم یک نبرد پرهیاهو به هر طریق ممکن کلک عراق را بکنیم و عرب‌های همسایه را به مسافرانی تبعیدی بدل نماییم.
یک ارتش مقتدر با اتکا به جنگجویانی که
هر یک نقش تیمی زهردار را ایفا می‌کنند، توان این را دارد که بدون استرس حریف را در سرمای استخوان سوز تهران مدفون کند و با واریز سه امتیاز مهم به حساب خویش، دست تمام تیم‌هایی که با حسرت حضور در جام جهانی روزگار می‌گذرانند را در حنا بگذارد.
تا ساعت هجده پلک نخواهیم زد و منتظر می‌مانیم تا تمام چراغ‌ها در آزادی روشن و یوزهای باصلابت از خاکریز عراق رد شوند. آن وقت حتما پایکوبی جانانه حاضران در آوردگاه را به نظاره خواهیم نشست و با اشک شوق تعبیر تمام خواب‌های رنگارنگ خود را شاهد
خواهیم بود.
امروز ایران می‌خندد و غصه‌های بیشمار را برای ساعاتی لااقل به فراموشی می‌سپارد.
وقتی قرار است فوتبال مرهم زخم‌هایمان شود و بلیت جام جهانی حالمان را خوب کند، بهتر است پلک نزنیم و به عشق یک سرزمین گربه‌ای شکل دنیا را روی سر خویش بگیریم.