روزنامه آرمان امروز
1396/04/13
گفت‌وگو و وحدت ملی
وحدت و انسجام داخلی امری کاملا ضروری است. مسائل و مشکلاتی که در جامعه وجود دارد و تهدیدات خارجی از سوی آمریکا برای فشار بیشتر به کشورمان، ضرورت وحدت ملی را دو چندان می‌کند. جامعه نیاز دارد که به این سمت‌وسو حرکت کند. رسیدن به وحدت، آرمانی است که همه جریان‌ها بر آن تاکید دارند، اما وصول عملی به این وحدت با چالش تندروها و افراطیون مواجه است. دلواپسان حاضر نیستند رأی، خواسته‌ها و مطالبات مردم را بپذیرند. البته آنها باید بدانند آقای روحانی با رأی اکثریت قاطع مردم ایران رئیس‌جمهور شده است. معمولا در همه جای جهان زمانی که انتخاباتی برگزار میشود و مردم با رأی خود تکلیف را مشخص می‌کنند، جریان‌های سیاسی به خواست و نظر مردم تمکین می‌کنند و به اختلافات خاتمه می‌دهند. در این راستا اگر هم به شخص منتخب اعتقادی نداشته باشند، در راستای منافع ملی بدان گردن می‌نهند و از آرای عمومی تبعیت می‌کنند. با این همه، دلواپسان نمی‌خواهند رأی مردم را بپذیرند، دیدگاه مردم برایشان اهمیتی ندارد و منافع آنها با منافع کلی کشور و جامعه در تضاد است؛ از این رو، اجازه ایجاد وحدت را نمی‌دهند؛ گو اینکه وحدت به‌شکل کامل در میان آحاد مردم برقرار است. فقط عده قلیلی از تندروها قصد دارند غیرعامدانه وحدت جامعه را برهم بزنند. این جریان بخواهند یا نخواهند، آقای روحانی تا 4سال آینده با رأی بالای مردم رئیس‌جمهور است. بنابراین دلواپسان در مسیر تفرقه‌افکنی به جایی نخواهند رسید و به نفع آنهاست که اگر دنبال جایگاهی در آینده سیاسی هستند، به رأی و نظر مردم تمکین کنند. این جریان باید در جهت حل مشکلات معیشتی ، اقتصادی و معضل بیکاری به دولت کمک کنند. در واقع، حل این مشکلات با هماهنگی و همدلی و وحدت امکان‌پذیرتر از حرکت در مسیر تفرقه است. نفع واقعی دلواپسان در این است که به مردم بپیوندند، زیرا در این صورت خواهند توانست چهره خود را نیز در جامعه بازسازی کنند. از سوی دیگر، حرکت در مسیر تفرقه به نفع کشور و حتی این جریان‌ها نیست. باید توجه داشت که وحدت به نفع تمام جریانات سیاسی است. اختلاف سلیقه در هر جامعه‌ای طبیعی است و قطعا اختلاف سلیقه وجود خواهد داشت. در جامعه ایران با 80میلیون جمعیت کسی نباید انتظار داشته باشد که همه مانند هم فکر کنند. قطعا اختلاف سلیقه نیاز است، اما این اختلاف نباید به سمت تخریب حرکت کند و باید با انتقادات سازنده حل‌وفصل شود. از سوی دیگر در ارتباط با منافع ملی دیگر اختلاف‌نظر معنا ندارد. اگر نگاهی به کشورهای دموکراتیک پیشرفته نیز بیندازیم، شاهدیم که احزاب مختلف فعال هستند، اما زمانی که بحث منافع ملی مطرح میشود، اختلاف را کنار می‌گذارند. جریان‌های سیاسی ایران نیز می‌توانند در راستای تحقق منافع ملی و ارزش‌های نظام با یکدیگر همگرایی داشته باشند. این خواسته هر ایرانی است که تهدیدات به حداقل ممکن و منافع به حداکثر ممکن برسد. در این چارچوب، تمامی جریانات سیاسی با هدف کسب منافع ملی می‌توانند دور یک میز بنشینند و گفت‌وگو کنند. تردیدی نیست گفت‌و‌گوهای ملی می‌تواند وحدت‌آفرین باشد.* فعال سیاسی اصلاح‌طلب
سایر اخبار این روزنامه
«نطق سياست» گشوده‌تر مي شود
«بيت المال» را به «مال البيت» تبديل كرده‌ايم
جام تازه برجام
تجربه، روزآمدی و چابکی ۳ فاکتور مهم کابینه آینده
توتال جاده صاف کن سرمایه‌گذاری خارجی
یادداشـت‌‌هـای اخـتصـاصـی
لزوم تغییرات جدی درحوزه اقتصاد
موانع زنان در پست‌های کلان
شهردار چه‌كسی باشد؟
قوه قضائیه را از‌درون اصلاح‌کنید
دولت فرصت خطا ندارد
ريختن نفت بر روي آتش اختلاف!
برجام زیست محیطی کلید خورد
زمانی برای دیدار رهبری و رئیس جمهور اعلام نکردم
نامه پاتولوژیست‌ها به دکتر روحانی
گفت‌وگو و وحدت ملی
آخرین افتتاح آقای شهردار!
آب پاکی روی دست زنان
