قمپز‌های آقای دوربینی

فتح‌الله‌زاده را می‌توان با اختلاف، وعده‌گراترین مدیر فوتبال ایران خواند که سال‌هاست آرزوهایش را در قالب وعده به خورد هواداران تیمش می‌دهد. وعده‌هایی که گاه حتی خنده‌دار هم نیست و هر شنونده‌ای را مبهوت می‌کند و وادار به تکان دادن سر از روی تأسف. با این وجود این مسائل کوچک‌ترین اهمیتی برای مدیرعامل استقلال ندارد، به‌طوری‌که بعد از هر بازگشتی که به باشگاه دارد تا مدت‌های مدیدی اهم وقت خود را میهمان رسانه‌های مختلف است، از نوشتاری گرفته تا دیداری و شنیداری و هر روز می‌توان صحبت‌های او را در اکثر سایت‌ها، خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها دید و این جدای از حضوری است که فتح‌الله‌زاده در شبکه‌های خبری صداوسیما و حتی رادیو دارد.   در ماه‌های اول بیشتر زمان مدیرعامل استقلال در رسانه‌های خبری می‌گذرد تا ساختمان باشگاه. او ترجیح می‌دهد به جای اندیشیدن تدبیری جدی برای سامان دادن به اوضاع آبی‌پوشان همچنان با سروصدای زیاد قمپز در کند. ارتباط گرفتن با اصحاب رسانه به خودی خود اتفاق خوبی است، اما به شرط آنکه در این رفت و آمدها، چیزی جز رؤیا‌های دست نیافتنی و وعده‌های غیرممکن آقای مدیرعامل مطرح شود. وعده‌هایی که در بسیاری موارد حتی سوژه خنده هم می‌شود، اما هیچ تغییری در رویه فتح‌الله‌زاده ایجاد نمی‌کند! او یک‌بار از جذب اشتایگر خبر می‌دهد و بار دیگر مسی را در تیررس آرزو‌های خود قرار می‌دهد. ستاره آرژانتینی یکی از رؤیا‌های خاص فتح‌الله‌زاده است، به‌طوری‌که در برنامه تلویزیونی به جای پرداختن به مشکلات آبی‌پوشان و دادن راهکار برای حل آن‌ها ترجیح می‌دهد با شوخی و خنده حرف از جذب مسی بزند: «اگر سه سال مدیرعامل بمانم، مسی را در ۳۷ سالگی به استقلال می‌آورم!»، اما مانور روی جذب مسی تنها نمایشی نیست که مدیرعامل استقلال در رسانه ملی به راه می‌اندازد. او در خلال صحبت‌هایش صراحتاً می‌گوید: «اگر ستاره سوم را نگیریم واقعاً خداحافظی می‌کنم و می‌روم.»، اما حرفی در خصوص چگونگی کسب این موفقیت‌ها به زبان نمی‌آورد!   فتح‌الله‌زاده در حالی وعده جذب مسی و گرفتن ستاره سوم را می‌دهد که استقلال این روز‌ها با مشکلات متعددی دست به گریبان است که اخطار دو باشگاه سانتاکلارای پرتغال و شباب الاهلی برای دریافت مطالباتشان از جمله آنهاست. یکی، دو روز گذشته بود که سانتاکلارای پرتغالی نامه‌ای بابت دریافت طلب ۳۰۰ هزار دلاری خود جهت انتقال قرضی محمد محبی به باشگاه استقلال ارسال کرد. مبلغی که اگر طی روز‌های آینده پرداخت نشود نه تنها باشگاه استقلال با جریمه‌ای ۶۰۰ هزار دلاری مواجه می‌شود که محبی نیز باید به تیم پرتغالی برگردد. درست همانند معضلی که آبی‌پوشان با باشگاه شباب الاهلی بر سر قائدی دارند. این باشگاه اماراتی نیز شنبه (دو روز پیش) خواستار دریافت قسط اول پول رضایتنامه انتقال مهدی قائدی شده و طی نامه‌ای تهدید کرده که در صورت عدم پرداخت این طلب به فیفا شکایت خواهد کرد که در این صورت طبق قرارداد، قائدی باید به شباب الاهلی بازگردد و باشگاه هم با جریمه مواجه خواهد شد.   مشکل، اما تنها به محبی و قائدی ختم نمی‌شود و مشکلاتی که باشگاه استقلال با سازمان لیگ و فرابورس پیدا کرده نیز به معضلی بزرگ برای این باشگاه تبدیل شده است، به گونه‌ای که نماد این باشگاه در بورس به دلیل عدم شفاف‌سازی به تعلیق درآمده و این مسئله کمی نیست که با ان‌شاءالله و ماشاءالله حل و فصل شود و نیاز به کار دارد، آن‌هم به صورت جدی!  اما به نظر می‌رسد که فتح‌الله‌زاده مسائلی مهم‌تر از حل مشکلات محبی، قائدی یا رفع تعلیق نماد باشگاه در فرابورس دارد که تمام وقتش را در شبکه‌های تلویزیونی و خبرگزاری‌ها به گفتگو و مصاحبه اختصاص داده، آن‌هم در شرایطی که گرفتن ستاره سوم نیازمند حضور در لیگ قهرمانان آسیاست، در حالی که آبی‌پوشان به دلیل عدم دریافت مجوز حرفه‌ای از حضور در این رقابت‌ها نیز محروم هستند چه برسد به کسب نتیجه برای گرفتن ستاره سوم! مجوزی که برای دریافت آن باید مشکلات زیادی از سد راه برداشته شود. مشکلاتی که واکنش فتح‌الله‌زاده به تک‌تک آن‌ها خنده و شوخی است، اما با این رویه بی‌شک نمی‌توان مشکلی را حل و وعده‌ها را عملی کرد.   از آن گذشته فتح‌الله‌زاده در رفت و آمد‌های پی‌در‌پی خود در این باشگاه ثابت کرده که مدیر هزینه است و با وجود تمام ادعا‌هایی که مطرح می‌کند استعدادی در درآمدزایی ندارد، درست برعکس استعداد شگرفی که در جذب بازیکنان اسم و رسم‌دار سن بالا در راستای ترکاند بمب‌هایی که وعده می‌دهد، دارد. بازیکنانی که حضورشان در این تیم طی تمام سال‌های حضور فتح‌الله‌زاده در رأس مدیریت استقلال هزینه‌های هنگفتی را به این باشگاه تحمیل کرده که پرداخت آن همواره به گردن دیگران افتاده است. با این وجود او در بدو ورود وعده‌های رنگارنگ می‌دهد و هنوز امضای حکم مدیریتش خشک نشده با پیش کشیدن بدهی‌های هنگفت به جامانده از مدیران قبلی، مرثیه بی‌پولی سر می‌دهد و توقع یاری از زمین و زمان را دارد. با این وجود ترک عادت نکرده و هنوز در سال‌های گذشته سیر می‌کند.