هدف‌گذاری قوت‌های نظام در اغتشاشات

رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در فرازی از فرمایشاتشان در جمع مردم قم به مناسبت سالگرد حماسه خونین ۱۹ دی، با اشاره به تبلیغات دشمن در فضای مجازی برای القای اینکه در اغتشاشات ماه‌های گذشته، تخریب‌ها و اهانت‌ها برای مخالفت با ضعف‌های کشور بوده، تأکید کردند: «قضیه عکس است. این کسانی که آمدند وارد اغتشاشات شدند، و این‌ها را راه انداختند، هدفشان برطرف کردن ضعف‌های کشور نبود، هدفشان از بین بردن قوت‌های کشور بود. این‌ها می‌خواستند نقاط قوت را از بین ببرند.» سپس ایشان قوت‌هایی، چون امنیت، پیشرفت، تحصیل علم، رشد مراکز تولیدی و گردشگری را از جمله قوت‌هایی نامیدند که در اغتشاشات برای ضربه زدن و متوقف‌سازی هدفگذاری شده بودند.
شاید فهم و پذیرش این تحلیل در نگاه اولیه و لحاظ نکردن لایه‌های چندگانه اغتشاشات و انتساب آن به جوانان احساسی و هیجانی حاضر در کف خیابان قدری ثقیل به نظر برسد، اما بررسی لایه‌های عمیق‌تر این که ورود و مدیریت اغتشاشات توسط دشمن خارجی و معرکه‌گردانی گروهک‌های ضد نظام اسلامی و تجزیه‌طلب را به صورت آشکار و مستقیم نشان می‌دهد، جای هیچ گونه تردیدی را در پذیرش این واقعیت باقی نمی‌گذارد، چرا که آنچه مانع دستیابی آنان به اهداف شومشان مثل بازگرداندن کشور اسلامی به مدار وابستگی و دنباله‌روی از دنیای استکباری و سرمایه داری و محدود‌سازی یا نابودی نفوذ منطقه‌ای و خنثی‌سازی نقش و وزن ژئوپلتیک جمهوری اسلامی ایران می‌شود، مؤلفه‌های قدرت و قوت‌های کشور است. قوت‌هایی که زمینه ساز استقلال و اقتدار کشورمان شده و حتی برای سایر کشور‌ها و ملت‌های ستمدیده و زخم خورده از سلطه جویی استعمار و چپاول‌گری جهان استکبار و سرمایه داری و مشتاق ر‌هایی از وابستگی، الهام بخش و الگو به حساب می‌آید.
دنیای استکبار با محوریت امریکا از اینکه با انقلاب اسلامی و با سقوط رژیم وابسته پهلوی، کشور ایران از وابستگی به غرب خارج و با تکیه بر آموزه‌های اسلامی و انقلابی، استقلال و هویت تاریخی خود را احیا و در ادامه به سمت کسب قدرت برای حفظ استقلال حرکت کرده و در پیوند با مقاومت اسلامی، گرایش به استقلال را به خارج از مرز‌ها توسعه داده به شدت عصبانی بوده و با نگاه به آثار و پیامد‌های تأثیرگذار آن بر سایر کشور‌ها و ملت‌ها، آن را به مثابه یک زلزله و سونامی برای خود و متحدان تلقی کرده است.
در پاسخ به همین احساس تهدید و خطر بوده که امریکایی‌ها و متحدان غربی و منطقه‌ای آنان، از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و برپایی نظام جمهوری اسلامی با تکیه بر پروپاگاندا و تبلیغات گسترده به شیعه هراسی ایران هراسی رو آوردند تا جبهه‌ای با حضور کشور‌هایی از منطقه و فرامنطقه علیه ایران شکل دهند.


با کمک همین تبلیغات و پروپاگاندا بود که ابتدا آشوب‌های مسلحانه و جنگ هشت ساله را علیه کشورمان به راه انداختند و پس از اینکه فرهنگ حماسی و جهادی جامعه ایرانی را مستعد رشد در فضای جنگ و درگیری نظامی یافتند، تجربه جنگ سرد با شوروی سابق را برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی و شناخت ادراک جامعه ایرانی، به‌ویژه زنان و نسل‌های جوان‌تر در قالب جنگ ترکیبی به کار گرفتند.
پیدایش و گسترش فضای مجازی که در دوره کرونا در سه سال گذشته، بازار آن را بسیار پررونق کرده و در کنار برخی غفلت‌ها، اثرگذاری جنگ روانی، ادراکی و شناختی دشمن را تشدید و بخشی از نسل جوان و فاصله گرفته از تاریخ انقلاب اسلامی و فاقد حافظه تاریخ از دوران حضور و سلطه استعماری امریکا در رژیم پهلوی و مداخلات جنایتکارانه و حمایت علنی از گروهک‌های ضد انقلابی و متجاوزان بعثی در جنگ داخلی و جنگ تحمیلی و حمله به ایران برای تجزیه کشور را آماج تبلیغات سیاه خود قرار داده و با تحریف واقعیت‌ها، وارونمایی و کتمان حقایق، خشم و نفرت را با تکنیک‌های جنگ روانی به او تزریق کردند. به گونه‌ای که حب و بغض نسبت به خودی و دشمن را در او جابه‌جا و حتی هویت او را به گونه‌ای مخدوش کرده‌اند که در فضای جوزدگی و عصبانیت نه تنها به نماد‌های ملی خود تعلق و تعهد نشان نمی‌دهد، بلکه دلبستگی و تعلق او به قوت‌های کشورش کم‌رنگ و خنثی شده است.
در چنین شرایطی دشمن خارجی یا گروهک‌های تجزیه‌طلب می‌توانند مقدمات عصبانیت و خشم او را در فضای مجازی با تبلیغات سیاه و دروغ فراهم کنند و حتی موجب تحریک او به انجام خیانت به منافع و اقتدار کشور شوند که ایجاد ناامنی و اختلال در روند رشد علمی، اقتصادی و حتی ضربه به آبرو و اعتبار ملی از مصادیق چنین خیانتی است که البته بسترساز و محرک آن دشمن بیرونی و گروهک‌های تجزیه‌طلب و برانداز هستند.
اغتشاشات چند ماهه گذشته نه تنها کمکی به حل برخی ضعف‌ها و مشکلات کشور نکرده بلکه با فرصت‌سوزی و اختلال در روند اداره کشور و آرامش مردم تنها طمع دشمن برای افزایش فشار تحریمی و تشدید عصبانیت و آشوب و موج‌سواری بر آن برای فشار بیشتر بر کشور و امتیازگیری را برانگیخته است؛ موضوعی که گرچه ریشه در خشم و عصبانیت دارد، اما ماهیت خیانت‌آمیز آن قابل انکار نبوده و دوای آن شناخت عمیق و دستیابی به حافظه تاریخی درست و دقیقی است که با تبیین عالمانه میسر خواهد شد.