فاجعه در کمین مدارس فوتبال بدون نظارت

یک مسئول: متاسفانه سال‌ها پیش در باشگاه‌های خیلی معتبر نیز شاهد اتفاقی که در مشهد رخ داد، بودیم! آرمان امروز- رها معيري: جنجال‌ پيش‌آمده در فوتبال مشهد طي روزهاي گذشته در رسانه‌ها و فضاي مجازي بارها به اشکال مختلف مطرح شده است، اما اين موضوع جديدي در کشور ما نيست. چند سال پيش در روزنامه قانون و در گزارشي مبناي برخي انتخاب‌هاي اين نوجوانان و نونهالان در اين مدارس فوتبالي حيرت انگيز و ترسناک بود، يکي از مربيان آکادمي گفته بود برخي‌ها از بچه‌ها به‌دليل والدين‌شان انتخاب مي‌شوند و برخي به خاطر‌... در همين راستا، برنامه 90 هم در گزارشي به اين موضوعات پرداخت، اما در چارچوب فضاي تلويزيوني و کلاهبرداري از نوجوانان، اما کمتر حرف‌ها در آن گفته شد. با اين حال چند روز پيش والدين 15 نفر از بازيکنان يک باشگاه و مدرسه فوتبال در مشهد با مراجعه به حراست اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوي از يک باشگاه و مربيان آن به‌خاطر تعرض به فرزندان‌شان شکايت کردند. اين خبري است که روز جمعه 30 دي ماه، با انتشار يک استوري توسط يکي از خبرنگاران شهر مشهد، بازتاب گسترده‌اي داشت. اما در آخرين اظهار نظر محمدحسين درودي، دادستان مرکز خراسان رضوي گفته است: «سندي مبني بر تعرض در فوتبال پايه ارائه نشده‌ است. همچنين شکايتي تاکنون از سوي والدين بازيکنان در اين زمينه در دستگاه قضائي مطرح نشده است.»
اين موضوع در شرايطي مطرح مي‌شود که فرد متهم معتقد است که اين کار از سوي «اتاق فکر آمريکاست» و در کانال تلگرامي خود با انتشار يک متن بلند بالا از خود دفاع کرده است، همچنين آقاي بخارايي، مدير اين مدرسه فوتبال نيز درخصوص حواشي رخ داده به به روزنامه هم‌ميهن گفته است: «تا اين لحظه که با شما صحبت مي‌کنم هيچ شکايتي به دست ما نرسيده و چنين موضوعي طراحي افرادي در کشور آمريکا است که قصد دارند براي فوتبال و کشور ايران حاشيه درست کنند».
مدير اين مدرسه فوتبال درخصوص اينکه چطور مدرسه فوتبال بدون مجوز، به ثبت‌نام کودکان و نوجوانان پرداخته، پاسخ مشخصي نداد و گفت، هرچه که آقاي محسن حيدري دبير هيات فوتبال استان بگويند، صحيح است. دبير هيئت فوتبال استان پيشتر تاييد کرده بود که اين مدرسه فاقد مجوزهاي قانوني‌است.
چه کسي نظارت ميکند؟


سال‌هاي سال است که مدارس فوتبال با اسامي ورزشکاران و گاهي باشگاه‌هاي بزرگ پر هوادار شروع به فعاليت مي‌کنند. کافي است چند دوره مربيگري بگذرانيد و به مدرکB آسيا برسيد تا خيلي راحت و بي‌دغدغه با ارايه اجاره‌نامه يک ورزشگاه، مجوز فعاليت يک مدرسه فوتبال را بگيريد. براي اينکه بتوانيد نام مدرسه فوتبال خود را هم از نام‌هاي بزرگ ليگ برتري انتخاب کنيد، فقط کافي است چند ده ميليون خرج کنيد و بعد بالاي سر مدرسه فوتبال خود نام يک باشگاه پر هوادار را بزنيد.  احتمالا خيلي از اهالي فوتبال به خوبي از اين روند خبر دارند و مي‌دانند که اگر نام باشگاهي بزرگ بر سر يک مدرسه فوتبال است، لزوما آن باشگاه روي کار آن مدرسه فوتبال نظارت ندارد، اما کساني که خيلي اهل فوتبال نيستند و فقط فرزند علاقه‌مند فوتبال دارند چه؟ احتمالا به دور از هياهوي فوتبال به هر نامي که سر در يک مدرسه فوتبال نوشته شده باشد، اعتماد مي‌کنند و فرزند خود را براي آموزش فوتبال به آن مدرسه مي‌سپارند. فوتبال پايه در ايران مانند يک کاسبي پر سود، سرمايه‌گذاران زيادي را روانه خود کرده اما در اين ميان نبود حلقه نظارت بر کار مدارس فوتبال هميشه به چشم مي‌آيد. خبري که چند روز قبل از مشهد به گوش رسيد، سال‌هاي سال است که فوتبال پايه را تهديد مي‌کند. وقتي نظارتي نباشد و باشگاه‌ها هم در قبال يک مبلغ مشخص امتياز استفاده از نام خود را به فروش برسانند، فضا براي افراد سودجو  و فاسد هم فراهم مي‌شود.
پاي مدارس بدون مجوز در ميان است!
اما براي بررسي بيشتر اين موضوع، به سراغ پيشکسوت فوتبال و مدير مدرسه فوتبالي سهيل جوان کرج رفتيم، او ريشه اينگونه اتفاقات را در مدارس فوتبالي مي‌داند که يا مجوز ندارند يا متعلق به افراد گمنام هستند.  بهرام رضالو در ادامه گفته‌هايش به «آرمان امروز» مي‌گويد: «همه جوز آدم وجود دارد و برخي از آنها مريض احوال و داراي بيماري‌هاي رواني هستند، پس نمي‌توان اين موضوع را ساختاري دانست، اما متاسفانه اين موضوعات وجود دارد و بسياري از ترس آبرويشان شکايت نمي‌کنند.» وي با اشاره به اينکه اکثر اينگونه افراد براي پول يا سو استفاده‌هاي ديگر وارد اين کار مي‌شوند، و مي‌افزايد: «فردي که مجوز دارد، اسم و رسم دارد و مردم او را مي‌شناسند که از اين نوع کارها نمي‌کند. مثلا نيکبخت واحدي يا ديگر افراد شناخته شده، براي هيچ چيزي اعتبار، آبرويشان را به‌خطر نمي‌اندازند. اما مثل فردي که متهم شده، ما که 30 سال است در ساختار فوتبال هستيم او را نمي‌شناسيم!. هيات‌هاي فوتبال، تربيت بدني استان‌ها بايد نظارت‌شان را بيشتر کنند و به هر فردي مجوز ندهد. بايد بررسي شود که فردي که به او اتهام وارد شده چه سابقه ورزشي دارد و نظارت بر کارهاي او برچه اساس بوده است که حالا اينگونه فضاي رسانه‌اي کشور ملتهب شده است.»
همان‌طور كه در صحبت‌هاي بهرام رضالو نيز به آن اشاره شد، آيا كساني كه مجوز را به او مي‌دهند، متقاضي را از نظر سلامت رواني و رفتاري مورد بررسي قرار مي‌‌گيرند؟ آيا نبايد باشگاهي كه نام خود را اجاره مي‌دهد، روي كار مدرسه فوتبال مذكور هم نظارت كند تا از نام آن باشگاه سوءاستفاده نشود؟ اما در سکوت مسئولان فدراسيون فوتبال، يک مسئول در فدراسيون که تمايلي ندارد، نامي از وي در گزارش ذکر شود به «آرمان امروز» مي‌گويد: «بيش از 10 سال است که ما اينگونه موضوعات را به‌صورت شايعه، صحبت‌هاي درگوشي، رسانه‌اي و به انواع مختلف مي‌شنويم و هر شش ماه يکبار، پرده‌اي از آن ظاهر شده، هر بار از يک منطقه کشور و موجي را ايجاد مي‌کند و سپس فراموش مي‌شود. جاي تاسف دارد که نهادهاي نظارتي و کنترل کننده در اين زمينه ضعيف‌ عمل مي‌کنند. زماني‌که برخي از مسئولان به اقوام و خويشانشان مجوز  تاسيس مدرسه فوتبال مي‌دهند، اگر اتفاقي هولناک رخ داد بايد هم روي آن سرپوش بگذارند و بايد منتظر اتفاقات بدتر بود.  اگر موضوع مشهد واقعي و تاييد شود، واقعا فاجعه رخ داده و بايد هرچه سريع‌تر جلوي بروز اينگونه اقدامات  گرفته شود. شوخي نيست، بچه‌هاي بي‌دفاع مردم زير دست برخي از افراد هستند که بيمار و رواني‌اند.»
وي در ادامه گفته‌هايش مي‌افزايد: «فيفا پليس امنيت فوتبال دارد و اين پليس 80 درصد در‌گيري‌هايش مربوط به همين مسائل در کشورهاي مختلف دنياست. متاسفانه ما در باشگاه‌هاي خيلي معتبر کشور هم اين موضوعات را شاهد بوديم، اما روي آن سرپوش گذاشته شد. اگر چنان‌چه موضوعي که در مشهد رخ داد و ديگر شهرها، از استاندارهاي فيفا استفاده شود، محروميت شديد براي باشگاه‌ها به همراه خواهد داشت. موضوع گسترده‌تر از اين حرف‌هاست که در مشهد رخ داده و بايد اظهار‌نظر نهايي مسئولان ذي‌ربط و پاسخ به شکايت‌ها را بشنويم و آن زمان راحت‌تر مي‌توان در اين باره اظهار نظر کرد.»