عشق علی(ع) کارها بکند

محبت علی (ع) کارها می کند، گره ها می گشاید و راه آسمان را تا عرش خدا باز می کند؛چرا که علی (ع) یار محمد(ص) و محمد (ص) حبیب خداست و برتر از مصطفای حق تعالی، حضرت حق نیافرید و از این رو حب علی، حب پیامبر و حب پیامبر، حب خدای عزوجل است همان خدایی که آفریدگار هستی و رب العالمین و حکیم مطلق است. همان «رب ودودی» که پیامبران و اعظم ایشان را و ائمه هدی از دامن فاطمه (س) و علی (ع) را چراغ راه و راهنمای رساندن انسان به کمال و سعادت قرار داد. و چه بی کران لطفی فرمود حضرت رحمان رحیم که مُرید تمام عیار و شاگرد اول کلاس نبوت رسول خاتم را جانشین و خلیفه  بر حق ختم المرسلین تقدیر فرمود. همان علی (ع) که در دامن پیامبر(ص) و با  نفس های مبارک او، رشد یافت. همان علی (ع) که اولین مرد گرونده به آیین پاک محمدی بود و هیچ گاه نه در کلام و نه در هیچ امری از مُراد خود سبقت نگرفت و هیچ امر او را که امر خداوند بود معطل نگذاشت، همان علی (ع) که پس از پیامبر (ص)، هیچ همتایی در زهد و تقوا، عدالت و حکمت، شجاعت و سخاوت، علم و عمل و ایمان نداشت. همان علی (ع) که تنها کُفو فاطمه زهرا (س) پاره تن رسول خدا بود. همان علی (ع) که در هر خطری، جان فدای حضرت مصطفی بود چه در لیلة المبیت که کفار آهنگ جان پیامبر کردند، چه در اُحد که در هنگامه جدی شدن خطر، همگان پیامبر را تنها گذاشتند و تنها علی (ع) در رکاب مرادش ماند و در مقابل خصم، سینه سپر کرد. همان علی که خداوند «علی اعلی» او را «علی» نامبردار و ولادتش را از دامن فاطمه بنت اسد در خانه کعبه اراده فرمود. همان علی (ع) که خالق هستی برای این عبد صالح خدا و مرید واقعی حضرت مصطفی صفت «امیر المومنین» برگزید. و چه مولا و امیرمومنانی که قرآن کریم بر مولا بودن و ولایتش در آیه ولایت تاکید می کند آن گاه که در رکوع نماز، به سائل، انگشتری می بخشد. همان مولا علی (ع) که در «آیه تطهیر» در کنار پیامبر(ص) و همراه فاطمه زهرا(س) و حسنین، اهل بیت(ع) و عترت پیامبر است و از هر رجس و پلیدی مبراست. همان علی (ع) که در آیه مباهله، جان پیامبر شمرده می شود.همان امیرمومنان که به آن درجه از ایمان دست یافته که به فرموده خودش اگر همه پرده ها کنار رود و غیب آشکار شود ذره ای به ایمانش اضافه نمی‌شود.وه چه مولا و امامی که عشقش کارها می کند و گره ها می گشاید، مولایی که در اوج شهامت و دلاوری، کراری، همنشین و غمخوار و پدری بس مهربان برای یتیمان است. مولایی که رسول اکرم (ص) او را باب مدینه علم نبوی خواند. امیرمومنان و قرآن ناطقی که امیر بیان است و نهج البلاغه اش «اخ القرآن» نامبردار است. تجسم عینی عدالت است و «ساقی کوثر» و قسیم «نار و جنت». علی بن ابی طالب همان عبد صالحی است که در شب معراج، خداوند حکیم با صوت  او با حضرت مصطفی ندا کرد. امیرمومنان نه این که تنها در بدر و خیبر و خندق و...  مولا و کرار و علمدار و یاری گر دین خدا و پیامبرش بود و حضرت ختم المرسلین ضربه او را در خندق برتر از عبادت جن و انس دانست، بلکه او و خانواده اش در اوج ایمان و کرامت و سخاوت و بخشش و دیگرخواهی بودند و قرآن مجید چه زیبا توصیف می فرماید سخاوت و اهل اطعام و کرم بودن این خانواده کریم را در بخشش سه شب پی در پی افطار اهل خانه به فقیر و مسکین و اسیر. جانم به فدای امیرمومنان که ذکر نام و یاد فضایل او عبادت است و جاری ساختن نام مبارکش بر زبان، جلای قلب و جان است و محبتش نشان ایمان.معرفتش دلیل راه است و راهنمای رسیدن به شناخت و بندگی حضرت رحمان.ای آفریدگار جهانیان از سر فضل و کرم  بی منتهایت هر آن چه بر عمر ما می افزایی بر ایمان و عمل صالح و محبت و معرفت و مودت ما به حضرت مصطفی و امیرمومنان و ائمه طاهرین بیفزا. روز «پدر» بر همه پدران گران قدر مبارک باد.