هدف: زدن شورا حذف اميد

آرمان- یاسمین طالقانی: شایعه تشکیل فراکسیون مستقل در بهشت؛ شایعه‌ای که تنها آرامش را بر هم می‌زند و واقعیت ندارد. کسانی در شبکه‌های تلگرامی داستان را داغ می‌کنند. برای مثال نوشته می‌شود: «اگر این عده به صورت مستقل و نه از طریق لیست امید به شورا راه می‌یافتند، مستقل بودن تا حدود زیادی پذیرفتنی بود، اما مگر جز این است که اینان تماما از کانال شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان در انتخابات شورا پیروز شده‌اند؟ برای همین پس از راهیابی به شورا باید در برابر جریان اصلاحات پاسخگو باشند.» این استدلال عاری از منطق است. در واقع این سوال مطرح می‌شود که آیا به صرف راهیابی به بهشت به‌واسطه حضور در لیست امید باید قدرت اختیار و تصمیم‌گیری منتخبان سلب شده و آنها گوش‌به‌فرمان تصمیم شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان باشند؟ اگر چنین است که دیگر نیازی به بررسی وضعیت 700 پرکننده فرم درخواست حضور در لیست امید نبود و از همان ابتدا نام 21 نفر با گرفتن تعهد اجرای دستورات منتشر می‌شد. یک منبع آگاه نزدیک به منتحبان شورای شهر پنجم به «آرمان» گفت: «ظاهرا چنین فراکسیونی در شورای شهر پنجم تشکیل نشده است و اعضای شورا هم تا به امروز در این باره صحبتی نداشته‌اند.» وی در پاسخ به اینکه تصور می‌کنید منبع این شایعات کجاست، پاسخ داد: «برخی تمایل دارند هر آنچه می‌خواهند به مرحله اجرا دربیاید؛ بنابراین نظر مخالف را برنمی‌تابند و با طرح موضوعاتی مانند عبور از وعده‌های اولیه و یا تشکیل فراکسیون مستقل‌ درصدد فشار به مخالفان هستند. آنها خودشان را برتر از سایر منتخبان می‌دانند، درصورتی که تعداد آرایشان از برخی دیگر پایین‌تر است و تنها تکیه‌گاه آنها احزابی است که به آنها تعلق دارند که این احزاب هم به اشتباه خود را دارای سهم عمده در پیروزی لیست امید می‌دانند!»
تجربه تلخ
بی تردید لیست امید با حضور چهره‌های سیاسی اما دارای تخصص شهری یا آشنا به موضوعات شهری تهیه شد که همه آنها اذعان دارند با ورود به شورای شهر تخصص باید جایگزین گرایشات سیاسی شود، چرا که سیاست‌زدگی در تصمیمات مربوط به امور شهری، به‌ویژه کلانشهر تهران، یک آفت بزرگ است و صدمات جبران‌ناپذیری را وارد می‌کند. ادعای اصلی در نحوه چینش لیست امید توجه به سوابق و توانایی کاندیداها در بخش‌های مختلف مانند مدیریت شهری، عمران، حقوق، محیط‌زیست و... بود، در حالی که در این میان هیچ‌گاه بیان نشد که سلایق سیاسی هر طیف اصلاح‌طلب در انتخاب کاندیداها برای قرارگرفتن در لیست موثر خواهد بود؛ دلیل این امر نیز همخوان نبودن معیارهای سیاسی با چارچوب‌های تعریف‌شده برای شورای شهر است. بنابراین آویزان کردن جامه سیاست قبل از ورود به ساختمان شورای شهر یکی از نکات با‌اهمیتی است که نباید آن را ضعف و نکته منفی قلمداد کرد. یکی از آفات شورای شهر پنجم می‌تواند این مولفه باشد که اتخاذ تصمیم‌ درباره مسائل مختلف شهری با متر سیاست اندازه‌گیری بشود. منتخبان شورای شهر پنجم به خاطر دارند که یکی از دلایل ناکامی شورای شهر اول تصمیمات عجولانه اعضای آن بود؛ یکی از همین تصمیمات کناره‌گیری مرتضی الویری از شهرداری و سپردن این جایگاه به ملک مدنی بود. اکنون الویری خود یکی از منتخبان شورای شهر پنجم است و شاید بهتر از سایرین متوجه رویکرد سیاسی شورای اول باشد و بداند ادامه آن مسیر چه آفاتی برای شهر و تقدیم دودستی مدیریت شهری به رقیب در دور بعدی انتخابات دارد. نباید از نظر دور داشت که دست‌هایی در بیرون شورای شهر برای مشکل‌آفرینی و اختلاف‌افکنی در داخل شورا فعال است. در شورای اول هم این‌گونه اتفاقات را شاهد بودیم که در نهایت منجر به منحل شدن شورای شهر و برکناری شهردار شد. ملک مدنی بعدها در گفت‌وگویی به دست‌های پشت پرده اشاره کرد: «من انحلال شوراي شهر اول را مشکوک مي‌دانم و احتياج به زمان دارد تا مسائل آن براي همگان روشن شود. آقايان عطريانفر، حجاريان و من و حتي آقاي رئيس‌جمهوري از اين موضوع مطلع نبوديم. بعدها متوجه شديم نمي‌خواستند اين مشکل حل شود و خيلي ساده با اين مسائل برخورد کردند.» البته اعضای آن شورا در بروز اختلافات و تضعیف شورا دخیل بودند، چنان‌که سه استعفایی که جمیله کدیور، عبدا... نوری و محمد غرضی دادند، عملا باعث شد شورای شهر تهران ضعیف‌تر از پیش شود. به‌طور طبیعی ریشه این استعفاها به اختلافاتی باز می‌گردد که در شورای اول خودنمایی می‌کرد؛ همین تجربه تلخ می‌تواند در شورای شهر پنجم تهران تکرار شود. 15 سال دوری از ساختمان خیابان بهشت نتیجه آن اختلافات و دخالت‌دادن نگرش‌های سیاسی در شورای شهر اول بود. بنابراین اکنون اعضای شورای شهر پنجم که حتی یک عضو با دیدگاه غیر اصلاح‌طلب در میان آنها دیده نمی‌شود، نباید تجربه تلخ شورای اول را با انگ زدن به یکدیگر و امضای توافقنامه‌هایی تکرار کنند. نباید فراموش شود هر 21 منتخب شورای شهر تهران دارای حقوق یکسان هستند و رأی‌دهندگان به آنها توجه به احزابی نداشتند که هر یک از منتخبان عضو آن هستند، بلکه تنها به وعده‌ها توجه کردند. بنابراین خودبرتربینی آفت بزرگی در شورای شهر است که باید مانع شکل‌گیری آن شد.