فرزانگانی مثل مریم میرزاخانی

خبر خیلی سریع پیچید: واژگونی اتوبوس حامل دانش آموزان فرزانه راهنمایی و دبیرستانی در داراب بیش از 44 کشته و زخمی برجای گذاشت. چقدر باید در تصادفات جاده‌ای تلفات داد تا کسی به فکر کاری بیفتد، تا سرمایه‌های یک کشور به‌سادگی جانشان را از دست ندهند؟ این حادثه در ساعت 03:58 بامداد در محور داراب به بندرعباس و قبل از روستای «قلعه‌بیابان» اتفاق افتاد. معاون سازمان اورژانس کشور از قطع عضو و قطع نخاع 4 تن از مجروحان حادثه واژگونی اتوبوس داراب خبر داده و تاکنون مرگ 11 نفر از کسانی که می‌توانستند آینده‌های این کشور باشند تایید شده است. بررسی اولیه نشان می‌دهد ممکن است راننده در موقع سانحه خواب بوده باشد. این حادثه چند روز بعد از برگزاری مراسم چهلم مریم میرزاخانی رخ داده که اگر از حادثه‌ای مشابه نجات پیدا نمی‌کرد، هیچ‌وقت دنیا از ذهن زیبای او بهره نمی‌برد. در اسفند ۱۳۷۶، اتوبوس حامل دانشجویان ریاضی شرکت‌کننده در بیست‌ودومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی از اهواز، محل برگزاری مسابقه، راهی تهران بود. تیم متشکل از میرزاخانی، ایمان افتخاری و حسین نمازی در مسابقه رتبه اول کشور را کسب کرده بودند. در حادثه‌ای که پیش آمد، اتوبوس به دره سقوط کرد. شش دانشجوی ریاضی دانشگاه شریف،که اغلب از برگزیدگان المپیادهای ریاضی ملی و بین‌المللی بودند، جان باختند. اگر این نخبه‌ها زنده بودند، می‌توانستد افتخاراتی مانند مریم میرزاخانی به دست آورند، اما در روزهای جوانی جانشان را به‌خاطر سهل‌انگاری از دست دادند. مریم میرزاخانی از جمله بازماندگان این سانحه بود که بعدها از کشور رفت و برنده معتبرترین جایزه ریاضیات جهان یعنی مدال فیلدز شد. مدال فیلدز بالاترین جایزه‌ای است که یک ریاضیدان می‌تواند دریافت کند. اهمیت تعلق آن به مریم میرزاخانی از آنجا بیشتر می‌شود که او نخستین زنی است که از آغاز اهدای مدال فیلدز و تاریخ ٧٨ساله آن، به این مدال دست یافته است. از مریم میرزاخانی به عنوان یکی از ده ذهن جوان برگزیده سال ۲۰۰۵ از سوی نشریه پاپیولار ساینس در آمریکا و ذهن برتر در رشته ریاضیات تجلیل شد. نخبه‌های یک کشور ساده به دست نمی‌آیند که چنین ساده از دست بروند. تکرار این حوادث نشان می‌دهد ما مشکل بزرگی داریم که باید آن را حل کنیم.