وزیر پیشنهادی علوم گزینه کیست؟

انتظار اصلاح‌طلبان از معرفی وزیر علوم خیلی متفاوت بود. این وزارتخانه افرادی مثل دکتر مصطفی معین، دکتر جعفر توفیقی و دکتر رضا فرجی‌دانا را به خودش دیده است، لذا استانداردی که در ذهن دانشگاهیان و اصلاح‌طلبان هست، متفاوت می‌باشد. هرچند فعلا نسبت به وزیر پیشنهادی قضاوتی نداریم تا عملکردشان را ببینیم، ولی رضایت از وضعیت دشوار است، چرا که از یک روال معمول تبعیت نمی‌کند. کسی رأی می‌آورد و رئیس‌جمهور می‌شود، دولتش را تعیین می‌کند، افرادی را برای وزارتخانه‌ها معرفی می‌کند، مجلس این اختیار را دارد که رأی بدهد یا ندهد و پایین و بالا بکند، اما این موضوع الان به یک معضل تبدیل شده است، آن‌قدر که ظاهرا بیش از فرایند تعیین وزرا در مسیر معمول و قانونی و آنچه همیشه مرسوم بوده، طی می‌شود. البته ‌اینکه رئیس‌جمهور با افراد موثر و نهادهای مختلف مشورت کند، حق و اختیار ایشان است، ولی واقعیت این است که الان کاملا وزارت علوم دچار مناقشه بی‌دلیل سیاسی شده، درحالی که نباید تا این حد به‌ این وزارتخانه سیاسی نگاه شود. نسبت به وزارتخانه‌ای که باید در خدمت دانشگاه‌ها باشد، از سمت جناح اصولگرا با نگاه سیاسی، نظر و حساسیت نابجایی ایجاد شده است. همان‌طور که انتظار داریم، در روز رأی اعتماد مخالفان و موافقان صحبت خواهند کرد. پیش‌بینی می‌کنم وزیر پیشنهادی رأی می‌آورد، ولی شاید خیلی بالا نباشد، اما چون به هر حال وضعیت وزارت علوم چندان بسامان نیست، به نظر می‌رسد بهتر این است که بالاخره یک وزیر داشته باشد و از حالت بلاتکلیفی خارج شود. عموما نمایندگان مجلس هم این مساله را در نظر گرفته و به هر حال رأی می‌دهند اما این رأی چندان توام با میل و رغبت نیست. متاسفانه آن چیزی که از مجلس برخواهد آمد، فقط یک عدد است و خیلی وقت‌ها وزیری که با یک عدد بالا رأی آورده، به همان میزان هم مورد اعتماد نیست. گاهی نمایندگان مثلا با 55 درصد تمایل، به کسی رأی مثبت می‌دهند ولی تعداد قابل توجهی رأی می‌دهند. درحالی که‌ صددرصد ذهنشان به آن شخص منعطف نیست، بلکه کمی بیش از نصف تمایل دارند. در این صورت خروجی آرا ممکن است که خیلی بالا باشد، ولی در واقعیت کمتر از آن است.
ادامه صفحه 16