روزنامه آرمان امروز
1396/10/17
فرصت‌ها و تهدیدهای یک اعتراض
فریاد از درد، نشانه بیماری است. چشم‌ها را میشود بست و بیماری را نادیده گرفت، اما این بدترین شیوه مواجه با بیماری است، زیرا هم به بزرگ شدن آن منجر شده و هم درمان آن را پرهزینه می‌‌کند. اعتراضات رخ داده را به‌جای تهدید باید فرصت تلقی کرده و به درمان پرداخت. این کار در بسیجی ملی و آن هم نه با مدیران معاش محور امتحان پس داده تکراری، بلکه با مدیران شیفته خدمت امکان‌پذیر خواهد بود. جامعه در عین قدرت، بیمار است و این بیماری به سایر وجود آن سرایت کرده است. ایران به‌علت قوی بودن همچنان روی پا ایستاده است اما نیاز به مداوای سریع و محاسبه شده دارد. برخی از اصولگرایان در کنار برخی اصلاح‌طلبان که هر دو نیز حاملان ژن خوب می‌باشند، از اعتراضات به‌عنوان فرصتی برای تخلیه نگرانی‌های خود و ادامه وضعیت موجود استفاده کرده و تصور دارند خاموش شدن اعتراضات می‌تواند تدوام آرامش خیال آنان را تا آینده دور سبب شود. این در حالی است که باید به اعتراضات به عنوان فرصتی برای اصلاحات نگریسته و عملیات پاکسازی سیستمی و ساختاری را با همه دردهای آن آغاز کرد. اصلاحات نباید نان مردم را هدف بگیرد، بلکه کانون توجه اصلاحات باید ساختارهای بیمار باشند تا با اصلاح و درمان آنها، نان بیشتری بر سفره مردم آورده شود. نارسایی‌ها ابعاد اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، و... داشته و دارند. کانون اصلی بحران، نارسایی اقتصاد ی و وضعیت وخیمی است که ناشی از مدیریت ناکارآمد سال‌های طولانی می‌باشد. حتما یک‌شبه و کوتاه مدت رفع مشکلات ممکن نخواهد بود اما اگر سیستم بتواند جسارت پاکسازی و جراحی را به‌دست آورد، احیا در ریکاوری ممکن خواهد شد. فساد گسترده و سازمان یافته مبتنی بر رانت‌ها، تقسیم غنایم، پست‌ها، مقامات و... باید پایان یابد. مدیریت‌ها و مسئولیت‌های ناشی از میراث‌خواری باید برچیده شده و ایران نه در شعار بلکه در عمل برای همه ایرانیان باشد. الزامات علمی دست یافتن به شاخص‌های توسعه در تمامی سطوح و در رویکردهای داخلی و خارجی باید رعایت شده و شفافیت و قانونمندی مهم‌ترین اصل اداره کشور گردد. دو جریان غالب اصولگرا و اصلاح‌طلب کشور چه در اقتدار کامل خویش و چه در اتحادی که نام اعتدال گرفته است نه تنها کارنامه مطلوب نداشته‌اند، بلکه از نظر برخی می‌رود کارنامه مشروط دریافت نمایند. مردم خوبند و دوستدار کشور و همچنان پاسدار هر آنچه ایران را تهدید می‌نماید، هستند، اما دیگر نباید به بهانه‌ها و بنام صبر، اصلاحات اجتناب‌ناپذیر را به تأخیر انداخته و مردم را از بهشت دنیا محروم کرد. باید با تحقق دولت کارآمد و پاسخگو و در سایه حمایت مردم آگاه، بسترهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نفوذ را بست. باید خیال‌های دشمنان این سرزمین را بر باد داده و در کاستی‌ها بیشتر، به‌جای نشانه گرفتن دشمن، خود را نشانه بگیریم. تلگرام، تلگراف دیروز است. ماهواره امروز، تلویزیون دیروز است. مردم پایه‌های قدرت این نظامند و اگر کارکردها صحیح باشد هیچ رسانه و فضای مجازی قادر به ایجاد موج نخواهند بود. به‌جای جنگ با تکنولوژی، می‌تواند از آنها به‌عنوان ابزار و فرصتی برای آگاهی و کمک برای تغییرات ساختاری و اصلاحات بهره گرفت. فضای مجازی و دنیای ارتباطات، مردم، این آماتورهای صحنه‌های سیاسی دیروز را به بازیگران حرفه‌ای بازی‌های عرصه سیاست امروز تبدیل کرده است. همان میزان که مردم فریب دشمن را نمی‌خورند، فریب سخنان و وعده‌های دور از دسترس داخلی را نیز نمی‌خوردند. باور کنیم نسل و جامعه سیاسی و اجتماعی امروز ایران، جامعه و نسل دیروز نیست. آنان هدف بازی‌های پیچیده انتخاب میان دوگانه امنیت و آزادی را می‌دانند. نباید آزادی و نان مردم قربانی این بازی دوگانه گردد. مردم امروز به این درک سیاسی رسیده و می‌دانند که بسیاری از معضلات کشور حاصل تصمیمات سیاسی بوده لذا باید قبل از هر چیزی در این حوزه به تجدید نظر روی آورد. ما به عنوان ایرانیان و ایران می‌توانیم بر همه مشکلات غلبه کنیم بشرطی که خرد جمعی در خدمت عقلانیتی منطبق بر واقعیت‌های داخلی و خارجی باشد.×تحلیلگر مسائل سیاسی
سایر اخبار این روزنامه
اول فضا را باز کنیم
علی جنتی به میدان آمد
ناکامی تیم ترامپ در شورای امنیت
تهران نباید زیستگاه اجباری می‌شد
گشت‌های بسیج به‌زودی فعال می‌شوند
استقبال کامل از صالحی امیری در کمیته ملی المپیک
محاكمه احمدي نژاد مطالبه معترضان
رسیدگی به پرونده مرتضوی در ۱۶ بهمن
گرانی بنزین شاید وقتی دیگر
ایران لابی‌گری خود را مقابل آمریکا تقویت کند
یک سوزن به خودمان، یک جوالدوز به دیگران
یادداشت های اختصاصی
سال فقدان نفس مسیحایی هاشمی
رسیدگی به پرونده مرتضوی در ۱۶ بهمن
فرصت‌ها و تهدیدهای یک اعتراض
از خاطرات آیت الله هاشمی میترسند
آلبرایت: کنگره ترامپِ دم دمی مزاج را کنترل کند
