به عمل کار برآید، به سخندانی نیست

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست که دیروز در همایش مبارزه با سرطان شرکت کرده بود با اشاره به تاثیر آلودگی‌های زیست محیطی بر ابتلا به انواع سرطان عنوان کرد که زور رئیس‌جمهور هم به مافیای خودروسازی نمی‌رسد! آیا این سخن به معنای این است که هرکس در این مملکت سرمایه داشت زور بیشتری دارد؟ جناب عیسی کلانتری براساس قولشان به منظور شرکت در جشنواره کاکایی‌ها باید به شهسوار و تنکابن سفر می‌کرد اما بعد از آن قرار شد معاونشان، آقای کاوه مدنی شرکت کند و در نهایت هیچکدام نرفتند! شهردار و فرماندار درحالی که شرمنده شده بودند از بنده دعوت به عمل آوردند که با هواپیما راهی شدم اما به دلیل خرابی هوا، خلبان نتوانست باند را پیدا کند و به تهران بازگشت و بالاجبار هشت ساعت با سواری رفتم چون قول داده بودم. پس در ابتدا ذکر این نکته ضروری است که وقتی قول می‌دهیم پای قولمان بمانیم. دوم اینکه ما ستایش می‌کنیم که جناب کلانتری صریح اللهجه هستند و این را در هنگام انتخابشان هم عنوان کردیم. اما فرقی بین کهرم و کلانتری هست و آن اینکه من باید معایب را بگویم ولی کاری از دستم برنمی‌آید و کاره‌ای نیستم. اما ایشان که با مقامات تماس دارند انتظار می‌رود که غر نزنند و کار بکنند. آقای کلانتری معاون رئیس‌جمهور است و می‌تواند از رئیس‌جمهور سوال کند که این کامیون‌ها چیست؟ خودروسازان خون مردم را در شیشه کرده‌اند و قیمت‌های سرسام‌آور با تکنولوژی 20 سال قبل را به مردم ارائه می‌دهند. آقای کلانتری عامل کار، کارگزار و فعال هستند و انتظار نمی‌رود که ایشان هم انتقاد کنند. اما وظیفه بنده به عنوان یک کارشناس محیط زیست و استاد دانشگاه این است که مطالب را بگویم ولی شما هم دارید همین کار را می‌کنید، درحالی که باید یک تفاوتی بین من و شما باشد. اما سومین نکته گلایه ایشان از بودجه کم سازمان محیط زیست است که به درستی بدان اشاره می‌فرمایند. برخی نهادها برای تبلیغات اسلامی، 22 برابر بودجه سازمان محیط زیست با هفت هزار نفر پرسنل از دولت پول گرفته‌اند اما جناب کلانتری آگاهانه این مسئولیت را پذیرفته‌اند. جناب آقای کلانتری! چه چیز شما را جذب کرد؟ میز بزرگ سازمان حفاظت محیط زیست! برو و بیا و طیاره؟
ادامه صفحه 16