دورهمی خانوادگی غذایی!

یکی از نکات مثبت ما ایرانی ها، این است که 87 درصدمان حداقل یک وعده غذایی را در کنار خانواده نوش جان می کنیم و این برای ما روان شناسان و متخصصان سلامت، جای امیدواری بسیار زیادی دارد. مشغله های متعدد امروزی، دیگر فرصت جمع شدن دور یک میز و صرف خانوادگی غذا را از افراد گرفته است. پدر و مادرهایی که سخت مشغول کار هستند، خسته، کوفته و با حوصله کم از سر کار می آیند و هنوز خستگی را از تن خارج نکرده، به کارهای نکرده امروز و برنامه های فردا می اندیشند. بچه ها نیز وقتی از مدرسه به منزل می رسند، قبل از هر چیز تبلت به دست به اتاق خود یا گوشه ای از خانه می روند و سرگرم فضای مجازی و دل مشغولی های مختلف می شوند. در نتیجه اعضای خانواده ناخواسته در دنیای افکار درونی خود غرق می شوند؛ همه در یک خانه هستند اما فضای فکری هر کدام فرسخ ها دور از دیگری است. با این حال، تنها 13 درصد ایرانی ها در وعده های غذایی در کنار خانواده نیستند.    تذکری مهم به افرادی که با خانواده غذا نمی خورند  قبل از پرداختن به فواید این دورهمی ارزشمند لازم است به شما بگوییم اگر در زندگی متحمل استرس های شغلی و اجتماعی زیادی هستید؛ اگر مدتی است آستانه تحمل تان پایین آمده و خلق و خوی تان به دلیل فشارهایی که در بیرون خانه حس می کنید، سخت و خشک شده است یا اگر هر روز نگران آینده فرزند خود و چگونگی تربیت صحیح دختر و پسر خود هستید، بهتر است با دقت مطالعه این متن را ادامه دهید.   فواید روان شناختی هم غذایی با خانواده در ادامه، جدا از آثار تغذیه ای مثبت غذا خوردن در کنارخانواده، قصد پرداختن به فواید روان شناختی هم غذایی خانواده ها در وعده های مختلف غذایی را داریم. عادتی که خوشبختانه بین ایرانی ها، رواج قابل قبولی دارد. فرصتی برای کم کردن شکاف نسل ها نشستن کنار یکدیگر بر سر سفره یا میز غذا را می توان همچون یک جلسه مهم خانوادگی دانست چراکه بهترین زمان برای برقراری ارتباط های چشمی و عاطفی است. این فرصت، می تواند یک پل ارتباطی میان والدین و اعضای خانواده و زمانی بسیار مناسب برای کم کردن فاصله بین نسل ها باشد. گفت و گو درباره اتفاقات مهم روز یا اطلاع یافتن از برنامه های افراد خانواده، به والدین و فرزندان فرصت شناخت هرچه بهتر نیازها، علایق و خواسته های پیچیده و دایم التغییر یکدیگر را می دهد. به روز بودن والدین و اعضای خانواده از مسائل یکدیگر در حفظ پیوند و انسجام خانوادگی، نقشی بسیار فزاینده ایفا می کند. فرصتی برای کسب مهارت های ارتباطی گفت و گو سر سفره صبحانه، ناهار یا شام، مهارت های زبانی، ارتباطی و اجتماعی را در فرزند خانواده گسترش می دهد. والدین وقتی کودک را وارد گفت و گوها و بحث های سر میز می کنند، در واقع به او مهارت گوش دادن، ابراز عقیده و بیان نظراتش را یاد می دهند. در این شرایط، والدین باید به خوبی به حرف های کودک شان گوش دهند و مکالمات را پیش ببرند تا نتیجه گیری کنند. کودک با وارد شدن به گفت و گوها می تواند با تخلیه هیجانی خود، بسیاری از مکالمات درونی خود را بیان و در نتیجه احساس امنیت و صمیمیت خود با خانواده را عمیق تر کند. فرصتی برای کاهش افسردگی و اضطراب  خانواده هایی که وعده های غذایی شان را با یکدیگر می خورند، کمتر افسرده می شوند. به طور مثال وقتی والدین حداقل روزانه یک ساعت هنگام صرف غذا در کنار فرزندشان باشند، بهتر می توانند پی به مشکلات و ناراحتی های روحی آن ها ببرند و در این زمینه با انجام پیشگیری های لازم جلوی بروز یا ادامه اختلالاتی نظیر افسردگی، اضطراب و استرس را در فرزندشان بگیرند. علاوه بر این، صرف غذا در کنار اعضای خانواده موجب افزایش اعتماد به نفس در افراد می شود. بهتر است خانواده ها از فرزندان خود بخواهند هنگام صرف غذا، گوشی های هوشمند یا تبلت های خود را کنار بگذارند و به ابراز احساسات شان بپردازند. والدین نیز خود در این مهم پیشگام باشند و از استفاده از گوشی های همراه و ابزارهای سرگرمی هنگام خوردن غذا اجتناب کنند. طرح موضوعات جذاب و نشاط برانگیز در این دورهمی خانوادگی، در شکل گیری خلق و خوی مثبت تک تک اعضای خانواده بسیار موثر است. فرصتی برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی وقتی پدر و مادر در کنار فرزندان شان غذا می خورند و با آن ها صحبت می کنند، احتمال این که فرزندانشان به سمت سیگار و مواد اعتیادآور یا دیگر آسیب های اجتماعی بروند، بسیار کمتر می شود. یکی از ویژگی های روان شناختی فرزندان و به ویژه نوجوانان، نیاز به دیده شدن و مهم بودن است. امروزه با گسترش روزافزون شبکه های اجتماعی و دنیای مجازی، این نیاز پر رنگ تر از قبل شده است. اولین نهاد اجتماعی که نقش هر شخص در آن باید به خوبی دیده شود، خانواده است. همواره یکی از دلایل گرایش به آسیب های اجتماعی مانند روابط نامناسب و اعتیاد، احساس بی اهمیتی در خانه و خانواده است. ناکامی روانی در این باره، منجر به دور شدن نوجوان یا جوان از بستر خانواده و گرایش یافتن به محیطی می شود که بتواند نیازهای روانی او  را برطرف کند.  سخن پایانی اکنون که آسیب های روانی-اجتماعی در عصر ارتباطات به نقطه اوج خود رسیده است، خانواده ها باید آستین های خود را بالا بزنند و آگاهانه با فراهم آوردن فضایی مطلوب، جذاب و آرامش بخش در خانه، حریم امنی برای خود و فرزندانشان ایجاد کنند تا از بروز بسیاری از مشکلات بالقوه پیشگیری شود. یکی از راحت ترین و در عین حال مهم ترین کارهایی که در این زمینه می توان انجام داد، هم غذایی خانواده با یکدیگر است. غذا خوردن اعضای خانواده در کنار یکدیگر، پیوندهای فکری و اعتقادی اعضا به یکدیگر را نزدیک تر می کند و انسجام خانوادگی را ارتقا می بخشد. بنابراین مراقب این عادت خوب تان باشید و هرچه بیشتر آن را تقویت کنید.