مسعودرضا بلادری آب به آسیاب دشمن نریزیم

دیپلماسی علمی است مبتنی بر تشخیص، ابتکار و راهکار؛ این نهاد حاکمیتی بر پایه دو رکن سیاست و حقوق مستقر است. بر هیچ دیپلماتی در دنیا، پوشیده نیست که رکن اصلی سیاست خارجی ایران مبتنی بر مبارزه با استکبار و امپریالیسم آمریکایی، صهیونیستی است. در چهارچوب این سیاست، برای اولین بار است که دستگاه عدالت‌محور دیپلماسی در نظام جمهوری اسلامی، بهره‌مند از رکنی حقوقی و موثری به نام معاهده چند جانبه برجام است؛ برجام که ماحصل تلاش طولانی حقوقدانان متعهد و انقلابی این آب و خاک است با همکاری دیپلمات‌های صلح‌طلب و شریف دنیا پس از طی سالیان مذاکره، عاقبت تاسیس شد و به‌عنوان ابزاری گران‌سنگ در خدمت بشریت و صلح جهانی قرار گرفت. سازمان ملل و شورای امنیت نیز همگام با حقوق بین‌الملل برجام را با صدور قطعنامه جامع ۲۲۳۱ در اتمسفر روابط بین‌الملل مستقر و دائمی کردند. از ثمرات دیپلماتیک برجام برای ایران همین قدر کافی است که حافظه تاریخی ملل متحد به یاد ندارد که در صحنه‌های طرح و رای‌گیری بین‌المللی در نهاد‌های تصمیم‌گیرنده، نماینده آمریکا مستمر و مفتضحانه تحقیر شود و در ابراز خواسته آمریکا کمتر کشوری را همراه خود ببیند. روند تاثیر برجام به شکلی پیش رفته که وضعیت برجام در فاز فعلی مبدل به تمیز کننده حق از باطل شده؛ تابعین حقوق بین‌الملل در تایید یا خروج از برجام یا باید خود را تسلیم ناقضان عهد و قانون کنند یا مدافع حقوق ‌بین‌الملل و متعهد به عهدشان باشند و در این شرایط برجام دست‌وپاگیر سیاستمداران انحصارطلب است و البته که مبدل به نهادی رسواکننده شده؛ با این وجود برجام در داخل کشور مهجور مانده و منتقدینی متعصب دارد؛ نگارنده به عنوان عضوی کوچک از جامعه حقوقی به منتقدین داخلی برجام عرض‌ می‌کند بازگشت به ماقبل برجام و پاره کردن این سند قانون‌ساز در آتش کینه، هیچ عایدی برای انقلاب ما ندارد چرا که بازگشت به عقب عمل سختی نیست، لکن ساختن آینده و دنیایی توام با صلح و دوستی، هنر‌ می‌طلبد. اصول‌گرایانی که دلواپس عزت ایران هستند، بد نیست که بدانند اینکه دستور مقام معظم رهبری در سالگرد ارتحال امام(ره) مبنی بر آغاز غنی‌سازی متعاقبا از جانب اروپا تایید و شناخته‌ می‌شود و اعلام‌ می‌شود این اقدام ایران با حق استفاده صلح‌آمیز از صنعت هسته‌ای در تضاد نیست، آیا دستاوردی پیش پا افتاده است؟ اینکه جان کری هم صدا با اکثریت اعضای حزب دمکرات، دستورات آیت‌الله خامنه‌ای را منطقی و معتبر تفسیر‌ می‌کنند، مسبوق به سابقه است؟ اینها بخش کوچکی از مصادیق اثر اختلاف بین متحدین کینه‌توز نظام جمهوری اسلامی در فرآیند پسابرجام است که در فضای سیاست نرمش قهرمانه متصاعد شده و در اختیار دستگاه دیپلماسی است. شک نکنید که طیف بزرگی از سیاسیون اروپا و دنیا- فارغ از مواضعی که با نظام ایران دارند- در صدد هستند تا در مقابل گردن‌کلفتی ترامپ و جاه‌طلبی جمهوری‌خواهان آمریکایی در سیطره بر دنیا با ابزار برجام به تقابل بر خیزند و دولت متبوع خود را از ذیل سایه منحوس ایالات متحده خارج کنند. به لحاظ حقوقی نیز در حال حاضر اروپا در صدد تصویب قانونی است به نام مسدودسازی تحریم‌های آمریکا علیه ایران که مسبوق به سابقه است و قبلا نیز در جهت حفظ منافع اروپا و ایران و لیبی موثر واقع شده و بی‌اثر کننده تحریم‌های ظالمانه و یک‌جانبه آمریکا بوده است؛ شرکای سیاسی آمریکا به بهانه برجام به تقابل با زیاده‌خواهی و تحقیر شریک زورگو و بی‌نزاکت و خودرای خویش برآمده‌اند و در این راه محتاج همکاری و درک متقابل سیاستمداران ایرانی در اجتناب از تصمیمات عجولانه و احساسی هستند. کارشناسان حقوق ‌بین‌الملل و روابط دیپلماتیک قطعا تصدیق خواهند کرد که صیانت از برجام برای دستگاه دیپلماسی کشور آکنده از فرصت‌ها و منابع دیپلماتیک بالقوه و بالفعلی است که تلف کردن آن موجب خسارات سنگین بر سیاست‌های ‌بین‌المللی نظام است. دنیا معترف است که توقعات اقتصادی طرف ایرانی در اثر بدعهدی طرف آمریکایی و استکبار بر حقوق ‌بین‌الملل، علیرغم خوشعهدی ملت ایران، برآورده نشده، لکن این به‌معنای شکست برجام و عبور از دستاوردهای دیپلماتیک و سیاسی این سند معتبر نیست. به زعم نگارنده کینه‌توزی با مبتکران برجام و ارتزاق سیاسی از این سند ‌بین‌المللی در این مقطع و طرح‌ریزی جهت سوزاندن و پاره کردن آن، آب ریختن در آسیاب دشمنان انقلاب و جامه عمل پوشاندن به آرزو‌های دشمنانی است که برجام را عامل شکست‌ها و کابوس خود در جهت نیل به اهداف خصمانه علیه انقلاب اسلامی،‌ می‌پندارند.