مسجد جامع ساري، ميراث سوخته

آتش‌سوزي مسجد جامع ساري كه از آثار اوليه دوره اسلامي در مازندران است موجب تاسف عميق همه دوستداران اين سرزمين است. بي‌گمان اين اثر يكي از يادگارهاي تاريخي ايران اسلامي بوده و هست. از اينكه هنوز مفهوم ارزش ميراثي در اين كشور درك نشده و آثار ارج‌گذاري نمي‌شوند، بسيار متاسفم.
نگهداري ساختمان‌هاي ميراثي نيازمند سازمان، صلاحيت و منابع خاص خويش است. شوربختانه آنقدر هياهوي مسائل جاري همه‌جا را گرفته كه مفهوم اولويت در تخصيص منابع به حفظ و نگهداري اثرهاي فاخري از اين دست كه يادآور هويت تاريخي ملي ما است، فراموش مي‌شود. كاش مي‌شد اثربخشي ميلياردها تومان بودجه‌هاي فرهنگي در حد مقدماتي ارزيابي مي‌شد تا شايد ميراث‌هاي ايران‌شهري سهم درخورتري مي‌يافتند.
به هر روي، به سهم خود تلاش‌هاي آتش‌نشانان عزيز و تمام مديران استان در كنترل آتش و جلوگيري از تسري گسترده‌ آن به بازار نرگسيه و اطفاي آن را سپاس مي‌گويم و آمادگي وزارت متبوع را در بازسازي اين اثر كه بيش از 10 قرن مسجد مسلمانان و سجده‌گاه مومنان بوده و ثبت تاريخي است، اعلام مي‌دارم. بي‌گمان بازسازي اين‌گونه آثار بسيار پيچيده است. از يك سوي بايد اصالت اثر محفوظ بماند و از سوي ديگر بايد بر ميزان پايداري و تاب‌آوري آن با تجهيز به فناوري‌هاي نوين افزوده شود.
اميد كه مديريت بازسازي در اختيار اشخاص صاحب صلاحيت از معماران برجسته ايران قرار گيرد و از هرگونه اقدام شتاب‌زده و انديشيده‌نشده خودداري شود. ما در ايران هم تجربه بازسازي مجلس دوره مشروطه و ارگ بم را داشته‌ايم كه در آنها از اصول بازسازي آثار تاريخي تبعيت شده است و هم نمونه‌هاي ناموفقي را داشته‌ايم كه در جريان بازسازي، خط تاريخي گم و اصالت اثر مخدوش شده است. بايد به هوش بود كه بازسازي اين اثر سترگ در غوغاي روزگار از دست صاحبان صلاحيت خارج نشود.