مردم همچنان به اصلاح امیدوارند

آقازادگی حاصل زندگی برخوردار از رانت است لذا در نظام درگیر و آلوده به رانت، کمپین فرزندت کجاست و چگونه زندگی می‌کند، چندان معنایی ندارد. از نگاه آزادی انتخاب شیوه زندگی، شاید چندان هم مهم نباشد فرزندان کجا بوده و چه روشی برای زندگی انتخاب کرده اند. هر نسلی انتخاب و سرنوشت خویش را دارد. البته این سخن بدین معنا نیست که توجه نکنیم که در بسیاری اوقات راه نسل برخوردار از رانت به آمریکا، بورسیه، پورشه و... ختم شده و راه نسل گرفتار در فقر بعضا به اعتیاد، زندان و... ختم می‌شود. در مسیر توجه به صورت مسأله و درمان آن، به نظر می‌رسد ما راه را گم کرده به جای اصلاح راه، سرگرم سنگلاخ‌هایی هستیم که سرانجامش به بیراهه ختم می‌شود. در جامعه سنتی گرفتار در حصارها، برخلاف جوامع مدرن، تغییر و پوست اندازی، بسیار پرهزینه و سخت است. با این وجود دنیای انتخاب‌های جدید در بسیاری اوقات، گزینه‌های تابوشکن بوده و خواهد بود. در گذشته پدران ما انتخابی داشتند محدود، پدران آنان شاید اصلا انتخابی نداشتند. ما نیز انتخابی نسبتا آزادتر از پدرانمان داشتیم. نسل امروز که فرزندان ما نیز جزء آنان است، انتخاب خود را دارند، با این تفاوت که آنها در انتخاب‌های امروز خود از آگاهی و آزادی بیشتری برخوردارند. به همان دلیل که بسیاری از ما شبیه پدرمان نبودیم، امروز نه ما و نه جامعه نباید دچار شوک شود که چرا فرزندان ما شبیه ما نیستند. تغییر یک اصل زندگی است. اگر امروز هر کس از نظر تفکر و درک در همان جایی باشد که سال‌ها پیش بود، کمی باید در مورد خود و چرایی عدم تغییرش بیندیشد. این امری طبیعی است که شخصیت و تفکر امروز بسیاری از ما از دیروز ما فاصله دارد. روزگار و تجربه ناشی از فراز و نشیب‌های آن می‌تواند شعار مرگ را به شعار زندگی تغییر دهد. پس پسرانی که شبیه پدران خویش نیستند شاید بیش از پسران شبیه پدر منشأ تحول شوند. راه را گم نکنیم. در ایران سرشار از منابع، درد مردم زندگی لاکچری آقازاده‌ها نیست، بلکه دردی است که سبب ظهور این روند شده است. در ایران یقینا بیش از افراد، باید نظام سیاسی حاکم پاسخگوی انبوه مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه باشد. در سیستم‌های ناکارآمد به واسطه خلأ و یا نقایص قانونی، خواسته یا ناخواسته شرایط فساد به گونه‌ای نهادینه می‌شود که حتی سالم‌ترین افراد نیز در چرخه قدرت آلوده می‌شوند. گسترش رانت و فساد در همه جناح‌های سیاسی دلیل این مدعاست. دقت کنیم فروکاستن حساسیت جامعه ایرانی به نمایش نحوه زندگی برخی فرزندان مقامات و یا کمپین فرزندنت کجاست، توهین به شعور مردم است. شایان ذکر است که برخی رفتارها و بی‌اعتنایی به علل واقعی مشکلات از سوی مقامات، بسیاری از ایرانیان را به این نکته توجه می‌دهد که مردم بیش از برخی مقامات، پای ایران و نظام ایستاده‌اند. به نظر می‌رسد این مردم فهیم در صبری ایوب‌وار همچنان امیدوارند در اقدامات اصلاحی راه کشور سرانجام هموار خواهد شد. بدانیم در سایه قانونمداری متکی به آرای مردم، اگر اصلاحات ریشه‌ای آغاز شود، حل معضلی به نام موضوع آقازادگی، امری است که در حاشیه اصلاحات محو خواهد شد.
* کارشناس و تحلیلگر ارشد سیاسی