ایران بازیگر مهم نشست امسال سازمان ملل

بارها بر لزوم حضور عالی‌رتبه مقامات جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد تاکید شده است. آمریکایی‌ها در پایین‌ترین سطح از وجهه بین‌المللی خود قرار دارند و در این شرایط ریاست شورای امنیت سازمان ملل را بر عهده دارند. منهای این امر، دلیلی بر شرکت نکردن ایران در سازمان ملل وجود ندارد، ضمن اینکه یکی از پرونده‌هایی که ریاست ترامپ را زیر سوال می‌برد خروج وی از «برجام» است؛ این نکته مهمی است، زیرا کارنامه ایران در برجام به لحاظ دیپلماسی عمومی بسیار موفق بوده است و در مقابل، کارنامه و رفتار آمریکا غیرقابل دفاع است. برخلاف همه نشست‌های سازمان ملل متحد، در این نشست شاهد نقد بی‌سابقه سیاست‌های آمریکا توسط حاضران و روسای دولت‌ها و کشورهای جهان خواهیم بود. قابل پیش‌بینی است که برخی متحدان غربی واشنگتن هم سیاست‌های آمریکا را زیر سوال ببرند. خروج از معاهده پاریس، برجام، نفتا و لغو برخی معاهدات بین‌المللی باعث شده مواضع سوئی علیه این کشور حتی در بین دوستان خود گرفته شود. خروج ترامپ از برجام برای ایران فرصتی را در سازمان ملل پدید آورده است که البته باید به سه نکته دراین باره توجه داشت؛ نکته اول حقانیت جمهوری اسلامی ایران و دیپلماسی فعال و مشارکت‌جویانه ایران در تاخیرات و تعلیقات برنامه هسته‌ای خود و قبول نظارت‌های مضاعف از سوی IAEI که خارج از تعهدات NPT بوده است که در مساله منع اشاعه و به‌کارگیری سلاح هسته‌ای ایران نقش بسزایی داشته که قابل احترام است. دوم نقد سیاست‌های آمریکاست که در برجام عهدشکنی کرده‌اند. می‌توان گفت آقای ترامپ پس از هیتلر بیشترین تعداد معاهدات بین‌المللی را زیر پا گذاشته است! نکته سوم انتظارات از جامعه جهانی و حتی انتظار از مردم ایالات متحده آمریکا و بخشی از سیاستمداران این کشور است که با سیاست‌ها و راهبردهای ترامپ مخالف هستند. یعنی جامعه جهانی به جای اینکه در برابر تحریم‌های ظالمانه واشنگتن بر ضد ایران حمایت کند، باید از پیوستن به این تحریم‌ها خودداری کند. این مباحث در متن مراسم و نشست‌های سازمان ملل است اما در حاشیه آن، مقامات سیاسی و ارشد ایران می‌توانند با رؤسا و مسئولان و هیات‌های کشورهای دیگر دیدارهای دوجانبه داشته باشند و به رایزنی درباره بهبود و گسترش روابط فیمابین بپردازند که برای آینده می‌تواند در راهبرد و پیشبرد مناسبات دوجانبه کمک کند. لذا حتی اگر در شورای امنیت سازمان ملل هم موضوع ایران مطرح شود، ایران می‌تواند شرکت کند، اما بهتر و به صلاح این است که آقای ظریف، وزیر امورخارجه شرکت داشته باشد. در آن جلسه با استدلال و ادله کافی می‌توان ادعاهای احتمالی آمریکا را نقض کرد و از سویی اتهاماتی را متوجه کاخ سفید کرد. آمریکایی‌ها متهم به ارتباط با گروه‌های تروریستی هستند و هنوز هم با برخی از این گروه‌ها در ارتباطند در حالی که ایران بزرگ‌ترین و مهم‌ترین عامل از بین بردن و کاهش نفوذ خطرناک‌ترین گروه تروریستی یک دهه اخیر یعنی داعش بوده است. لذا معمولا کشورها و یا سران و رؤسایی در چنین مجامعی شرکت می‌کنند که حرفی برای گفتن داشته باشند. بنابراین ایران درباره موارد و مسائل بسیاری، حرف برای گفتن خواهد داشت که این امر می‌تواند به ارائه مواضع منطقی ایران در سازمان ملل و نهادهای وابسته به آن منتهی شود. بحث دیگر زمزمه‌ها یا مواضعی در داخل کشور است که برخی افراد و جریان‌ها از عدم حضور رئیس‌جمهوری ایران در سازمان ملل سخن می‌گویند و حضور ایشان را بر خلاف منافع ملی ایران می‌دانند! باید به این مهم توجه داشت که عدم حضور زمانی موثر است که حرفی برای گفتن نداشته باشیم! ایران هیچ‌گاه نتیجه مثبتی از عدم حضور در مجامع بین‌المللی نگرفته است. قهر از مجامع بین‌المللی باعث جولان دشمنان ایران می‌شود. این در حالی است که مواضع ایران مورد تایید بسیاری از کشورهای جهان است و بیش از 100 کشور با هیأت‌های عالیرتبه خود حضور خواهند داشت و ایران می‌تواند به خوبی بازیگر و نقش آفرین مهم و موثری در این مجمع جهانی باشد. بنابراین عدم حضور ایران در این رویداد مهم می‌تواند یک خلأ و خسران تلقی شود.
* رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس