وارد شدن سوزن به کشور!

محمدرضا ستوده- سلام. یه دوگانگی‌هایی توی این مملکت هست که مغز آدم رو می‌خراشه. آدم دلش می‌خواد از شدت تضاد سرش رو بکوبه توی دیواری، ستونی، چیزی که از شر این خراشیده شدن راحت شه! داشتم از بغل خبرا رد می‌شدم، دیدم که ما یعنی کشور عزیزمون ایران در پنج ماهه نخست سال 97، سه هزار کیلو سوزن وارد کردیم از ژاپن و چین و ترکیه که بیش از 70 درصدش از ژاپن بوده. واقعا چرا ما از سه تا کشور باید سوزن دوزندگی وارد کنیم؟ یعنی سوزن ما رو هم بقیه باید بدن؟ ما خودمون نمی‌تونیم یه سوزن تولید کنیم؟ یعنی بقیه باید سوزن تولید کنن بدن به ما که ما با اون سوزن لباس بدوزیم و بپوشیم تا سرما نخوریم؟ بعد ما با اون سوزن چی می‌دوزیم؟ لباسامون هم که همه‌ش از چین و ترکیه میاد! یعنی چین و ترکیه یه بار به ما سوزناشون‌رو می‌فروشن یه بارم لباساشون‌رو؟!
شاید الان دارین با خودتون میگین که اینا چه ربطی به دوگانگی و تضاد و مغز و خراشیدن داره... دوگانگیش اینجاس که ما که سلول‌های بنیادین و نانو تکنولوژی و از اینجور افتخارات جورواجور داریم چرا یه سوزن دوزندگی رو خودمون نمی‌تونیم تولید کنیم؟!
توی این مملکت قلب و ریه و کلیه و مغز استخوان رو پیوند می‌زنن ولی سوزن از ژاپن و چین و ترکیه وارد می‌کنن! اگه سوزن رو خودمون تولید می‌کردیم ولی قلب‌مون‌رو ژاپنی‌ها برامون پیوند می‌زدن منطقی‌تر بود! من امیدوارم ما هر چه زودتر بعد از این همه افتخاراتی که در عرصه تولید کسب کردیم بتونیم نه تنها سوزن‌مون‌رو خودمون تولید کنیم بلکه جوالدوز هم تولید کنیم و صادر کنیم به دیگران!