روزنامه ابتکار
1397/11/06
گفت‌وگوی «گاردین» با «یورگوس لانتیموس» کارگردان فیلم «سوگلی»: داستان از زندگی سه زن می‌گوید
ترجمه: سید حسین رسولیاین روزها فیلم‌دوستان درباره دو فیلم «رما» و «سوگلی» صحبت می‌کنند. فیلم سیاه و سفید «رما» به کارگردانی آلفونسو کوارون فیلمساز مکزیکی و کمدی تاریخی «سوگلی» ساخته یورگوس لانتیموس فیلمساز یونانی، هر یک در 10 بخش شانس دریافت جوایز اسکار ۲۰۱۹ را دارند.
درام تاریخی «سوگلی» تولید مشترک بریتانیا، ایرلند و آمریکاست و الیویا کلمن، اما استون و ریچل وایس در آن نقش‌آفرینی می‌کنند. داستان در اوایل قرن هجدهم در دوران جنگ بین انگلستان و فرانسه روی می‌دهد و درباره رقابت دو عضو فامیل «ملکه آن» است که هر دو می‌کوشند «سوگلی» دربار باشند. کلمن در فیلم نقش ملکه آن را بازی می‌کند که مبتلا به نقرس است و تنها گاهی‌اوقات از تخت‌خواب خود بلند میشود و با صندلی چرخدار در قصر می‌گردد. هر سه بازیگر زن فیلم نامزد اسکار شده‌اند.
یورگوس لانتیموس، فیلمساز صاحب سبک موج‌نوی سینمای یونان است. او با ساخت فیلم‌های متفاوتی مانند «خرچنگ» و «کشتن گوزن مقدس» نشان داد که در زمینه کارگردانی به شدت مستقل است و نه به هالیوود باج می‌دهد و نه سینمای تجاری. فیلم «سوگلی» که جاه‌طلبانه‌ترین فیلم لانتیموس است به رابطه «قدرت»، «زنان» و «شهرت» می‌پردازد. این کارگردان با ابراز نظریه‌های گوناگون درباره قدرت و «جامعه‌شناسی بدن» به سراغ تحلیل تاریخ انگلستان رفته است. با این تفاسیر، مشخص میشود که اسکار چه فیلم متمایزی را در صدر نامزدهای خود قرار داده است. به نظر می‌ٰرسد این مراسم بیش از پیش جنبه هنری به خود می‌گیرد و حساب ویژه‌ای روی کارگردانان مستقل باز کرده است. ریچل وایس در مصاحبه‌ای این فیلم را شبیه به فیلم کلاسیک و تاریخی «همه‌چیز درباره ایو» دانسته است که در آنجا هم شاهد رقابت دو زن برای کسب قدرت هستیم. به همین مناسبت بخش‌هایی از گفت‌وگوی «جاناتان رامنی» از روزنامه «گاردین» با یورگوس لانتیموس را ترجمه کرده‌ایم.
یورگوس لانتیموس ۱۳ سال پیش فیلمی با بودجه بسیار پایین به نام «کینتا» ساخت. فیلمی با دوربین روی دست بسیار لرزان که در آن سه بازیگر نقش اصلی را داشتند و حول و حوش بیمارستان‌ها و هتل‌های یک شهر ساحلی می‌چرخیدند. این فیلم برخی اوقات صحنه‌های مبارزه‌ای مانند تمرینات رقص آوانگارد داشت. به ندرت دیالوگی رد و بدل می‌شد؛ به جز زمانی که یکی از بازیگران مثل یک سگ جزئیات مسیرها را به بازیگران دیگر واغ واغ می‌کرد. بسته به موقعیت، سکانس‌هایی مانند کارتینگ هم بود. حتی برخی از افرادی که فیلم‌های مرموز غم‌گرا را دوست دارند با فیلم «کینتا» ارتباط می‌گیرند. [...] در هتل «مرییون» شهر دوبلین با لانتیموس درباره فیلم «سوگلی» گفت‌وگو کردیم.
فیلم «سوگلی» در اوایل دهه ۱۷۰۰ در زمانه سلطنت ملکه آن رخ می‌دهد. داستان این فیلم پشت صحنه میل و جاه‌طلبی زنانه را روایت می‌کند. بخش اعظم فیلم در محدوده‌ای نه چندان وسیع و موثق در خانه «هتفیل» در «هرتفورد شایر» فیلمبرداری شده است. سخاوتمندی‌ها و خانه‌های مجهز و جامه‌های بلند زنانه و برج‌های دورانی سرگیجه‌آور و کلاه‌گیس‌های انگلیسی (افراد با کلاهگیسهایشان معلوم می‌شدند که چه مرتبه و جایگاهی دارند) به همراه گروه بازیگران بزرگی همچون الیویا کلمن، ریچل وایس و اما استون در این فیلم ظاهر می‌شوند. وقتی این فیلم در جشنواره فیلم ونیز برای اولین بار در ماه سپتامبر رونمایی شد، ایفای نقش الیویا کلمن در نقش ملکه آن توانست جایزه بهترین بازیگر زن را برنده شود. این فیلم در جشنواره گلدن گلوب در پنج بخش نامزد شد. «سوگلی» در جشنواره فیلم مستقل بریتانیا هم رکورد زد.
لانتیموس می‌گوید از یونان شروع کردم. شما واقعا نمی‌توانستید بگویید که من می‌خواهم یک فیلمساز بشوم. او ادامه می‌دهد: «برای یک بچه ۱۵ ساله یونانی در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ چنین چیزی تا حالا اتفاق نیفتاده بود. همچنین چیزی غیر قابل تصور بود.» او حتی در نظر نگرفته بود که باید در مدرسه فیلمسازی ثبت نام کند. لانتیموس امیدوار بود تا تبلیغات بازرگانی بسازد. او می‌گوید: «به نظر می‌رسید کارگردان تبلیغات بازرگانی شدن، یک شغل واقعی بود به جای اینکه فکر کنم کار بازاری یا یک همچین چیزی است. فکر می‌کردم که این کار فیلمسازی نیست ولی خب، خیلی نزدیک به این کار بود.» زمانی که لانتیموس به فیلم «دندان نیش» نزدیک می‌شد، این فیلم مانند هدیه‌ای برای او بود با یک فیلمنامه «کلاستروفوبیک» یا «تنگناهراسی» (درباره افرادی که از جاهای تنگ و حتی مکان‌های پرجمعیت می‌ترسند) چیز کمی نبود «مخصوصا اینکه گروه کوچکی از انسان‌ها را در مکانی مانند گرم‌خانه قرار می‌دهید و واکنش آنها را تماشا می‌کنید».
وقتی که لانتیموس برای اولین بار فیلمنامه «سوگلی» را میخواند با انگلیسی بی عیب و نقصی می‌گوید هیچ‌وقت درباره دورانی که در فیلم نشان داده میشود چیزی نمی‌دانسته است. آن دوران هیچ‌گاه برایش جذاب نبود. اما او درباره داستان می‌گوید: «قصه‌ای می‌خواندم درباره آن مردم، آن زنان، اینکه چطور زنان با یکدیگر رابطه برقرار می‌کنند، تاریخ زندگی فردی آنها، به طور ویژه تاریخ زندگی ملکه آن، یعنی اینکه چطور زندگی برای ملکه آن به عنوان یک شخصیت گذشته است (او از بیماری مزمنی رنج می‌برد و ۱۷ بچه را از دست داد)». او همچنین جذب این واقعیت شده بود که داستان دراماتیک روی سه شخصیت زن متمرکز شده است. لانتیموس می‌گوید: «نمی‌توانم وانمود کنم که فکر می‌کردم باید زنان بیشتری را به نحو خاصی در داستان نمایش بدهیم. این خواسته تنها یک چیز غریزی بود. جذب داستان شدم چون به طور معمول چنین چیزی نمی‌بینیم».
سایر اخبار این روزنامه
باز هم خواننده دیگری در کنسرتش از پلی‌بک استفاده کرد
تکرارِ «لب‌خوانی» ها
محمدعلی وکیلی
خبر آمد که خبری در راه است
باهنر از دستاوردهای انقلاب پس از چهل سال و عملکرد دولت‌های جمهوری اسلامی می‌گوید
بالا رفتن قیمت‌ها چه بلایی سر تفریح رستوران و فست‌فودگردی ایرانی‌ها می‌آورد؟
گرانی علیه شکم
گفت‌وگوی «گاردین» با «یورگوس لانتیموس» کارگردان فیلم «سوگلی»:
داستان از زندگی سه زن می‌گوید
حذف سود روز‌شمار می‌تواند فرصتی برای بازار سرمایه باشد؟
امکان تغییر ذائقه صاحبان سپرده
«ابتکار» تحولات سیاسی اخیر در ونزوئلا را بررسی می‌کند
یک سوریه در آمریکای لاتین؟
محمد فیضی، عضو کمیسیون تلفیق 98 در گفت‌وگو با «ابتکار» مطرح کرد
مراقب سلطان‌های پیش‌رو باشیم!
متولیان مد و لباس و صنایع دستی به دنبال چه هستند؟
لباسی از جنس «پیوند» هویت‌های ایرانی
مرکز پژوهش‌های مجلس
خط فقر در تهران ماهانه 7/2 میلیون تومان است
سخنگوی شورای نگهبان:
در انتخابات ۹۸ نباید گرفتار سیاست‌زدگی شویم
