آب يعني زندگي؛ توجه داريم؟

هفته گذشته نموداری از طرف واحدهاي مطالعاتي وزارت اقتصاد و دارایی كشور منتشر شد كه میانگین میزان احساس خوشي را در ميان مردم استان‌هاي كشور نشان مي‌داد. اين گزارش براساس نتايج پاسخ به اين پرسش از شهروندان ارايه شده است: «آيا طي هفته گذشته احساس خوشي زيادي داشتيد؟» نتايج حاصل كه ميانگين كشوري 57/0 است. 5 استان با بالاترين و كمترين میزان احساس خوشي به ترتیب به شرح جدول آخر یادداشت هستند.
به‌دنبال انتشار اين اطلاعات، يكي از وزرا دستور داد كه علت پايين بودن شديد احساس خوشي در اصفهان ارزيابي و تحليل شود، بويژه آن‌كه رقم آن خيلي پايين بود؛ براي مثال بالاترين میزان كه سه استان گيلان، مازندران و كردستان است نزديك به يك بود؛ اين رقم در اصفهان نزديك به یک‌دهم است كه 10 برابر كمتر است و اين تفاوت بسيار زيادي است. فراموش نكنيم كه استان اصفهان يكي از استان‌هاي صنعتي، برخوردار و مرفه كشور است، پس چرا بايد شاخص احساس شادي و خوشي آن تا اين حد پايين‌تر از ساير استان‌ها و حتي يك‌ششم ميانگين كشوري باشد؟
اگرچه نمي‌توانيم عوامل مربوط به خوشي يا ناخوشي و موارد مشابه را تك‌علتي تحليل كنيم و عوامل گوناگوني در شکل‌گیری اين مسأله نقش دارد، ولي نگاهي به جدول فوق نشان مي‌دهد كه مسأله آب نقش مهمي در اين میزان احساس دارد.
شايد براي برخي افراد تعجب‌آور باشد كه چگونه ممكن است آب نقش تعيين‌كننده‌اي در چنين احساسي ايفا كند، ولي بايد اصفهاني باشي و زاينده‌رود را خشك ببيني و سپس احساس ناشي از آن را به تصور درآوري. هنگامي كه مي‌گويند آب يعني زندگاني و آباداني اين فقط يك شعار نيست، بلكه يك واقعيت است. چهار استان از پنج استان اول که بيشترين احساس خوشي را دارند از حيث آب مشكل خاصي ندارند، ولي چهار استان از پنج استان با كمترين خوشي، جزو استان‌هايي هستند كه به نسبت با خشكسالي و كم‌آبي مواجه‌اند، بنابراين بايد توجه داشت كه مسأله تغييرات زيست‌محيطي ازجمله بحران آب، آثار و عوارض بسيار مهمتر و ماندگارتري از آن‌چه ابتدا به ذهن مي‌رسد دارد و شوخي‌بردار
نيست.