بازگشت قطار سیاسی ایران روی ریل دیپلماسی بین الملل

سجاد تقی پور‪-‬ اگر تاریخ ۴۰ ساله انقلاب را ورق بزنیم به نقش پر رنگ و تاثیر گذار محمدجواد ظریف در سیاست خارجی ، مذاکرات و معاهدات میان ایران و سایر کشورها در عرصه بین الملل برخواهیم خورد.
ظریف به مانند نامش چنان در سیاست با ظرافت عمل می‌کند و موضع گیری هایی منطقی و بی نقص می گیرد و تندروهای داخلی و دشمنان خارجی را با بینش سیاسی اش عصبانی می کند که دو گروه ذکر شده با شنیدن خبر استعفایش از تهران تا اسراییل هلهله وشادی به پا کردند.
ظریف مبتکر دیپلماسی نوین برای ایران در عرصه بین الملل بوده و شخصیتش برای دوست و دشمن قابل احترام است. هنری کیسینجر مشاور امنیت ملی سابق آمریکا در صفحه اول کتاب اهدایی خود به ظریف می نویسد:” تقدیم به دشمن قابل احترام ،ظریف”
ظریف در مذاکرات همواره با اقتدار و شجاعت ظاهر شده و بر منافع ملت تاکید میکند و در مقابل تهدیدات لفظی قدرتهای بزرگ جهان در مذاکرات ۵+۱پاسخ میدهد:”هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکنید”


برخی ها ظریف را خائن خطاب میکنند اما ظریف رفتارهای نسنجیده تندروهای داخلی در عرصه بین الملل را تعدیل می کند و هرگز اجازه نداد این افراد بعنوان ویترین سیاسی ایران در جهان جلوه دهند و از ایران چهره ای قابل قبول بخصوص در دوران پسااحمدی نژاد به جهانیان شناساند.
هر چند عملکرد اقتصادی جاری دولت روحانی قابل دفاع نیست اما تنها نقطه روشن دولت سیاست خارجی بوده که با وجود دیپلماتی کار کشته چون محمدجواد ظریف به این مهم دست یافته است.
محمدجواد ظریف در پیشران سیاست خارجی کشور در مذاکرات برجام حضور داشت و خیلی ها مقصر نافرجام بودن برجام را وزیر امور خارجه می‌دانند اما ایشان در هماهنگی کامل با حاکمیت و با در نظر گرفتن همه جوانب و منافع ملت بعنوان وزیر امورخارجه و سرتیم مذاکره کنندگان حضوری موثر داشت و در این امر هم موفق بود ، هر چند که با آمدن ترامپ دستاورد اقتصادی برجام تقریبا رنگ باخت.
برخلاف برخی ها معتقدم برجام مسیری بود که می بایست در آن پا می گذاشتیم ولو اینکه برای ما ذره ای دستاورد اقتصادی نداشته باشد. برجام قدرت دیپلماسی ، منطق و شخصیت سیاسی ایران را در عرصه بین الملل به نحوی مطلوب به جهانیان معرفی کرد و اتفاقا جایگاه ابر قدرتی چون آمریکا را در عرصه بین الملل نزول داد تا مثل گذشته همیشه حق با قدرتمند ها نباشد.
شاید در چندین ساعتی که از استعفای وی گذشت بیشتر متوجه نقش برجسته ایشان در مناسبات بین المللی شدیم و فقدان و نبودش را حس کردیم و خوشحالیم که محمدجواد ظریف مثل ۴۰ سال گذشته در کنار مردم کشورش در جبهه دیپلماسی و سیاست خارجی ماند و خوب فهمید مردم و حاکمیت کماکان او را قبول دارند.
استعفای ظریف تلنگری به برخی از سیاسیون بود که وجود وحدت و همگرایی ملی را در تقابل با جامعه بین الملل به درستی درک نمیکنند و بدنبال تضعیف جایگاه وزیر امورخارجه بعنوان انعکاس دهنده صدای یک ملت در جامعه جهانی بودند.