مجمع تشخیص سياسي كاري نمي‌كند

آرمان - راضیه فراهانی: بحث‌ها بر سر رد یا تصویب لوایح چهارگانه FATF در مجمع تشخیص مصلحت نظام همچنان ادامه دارد. موافقان و مخالفان هر کدام به نوعی درصدد تلاش و تکاپو برای پیروزی در میدان هستند. نکته‌ای که قابل توجه است عدم حضور رئیس‌جمهور در جلسات مجمع است که حتی برای تصمیم‌گیری و حمایتش از این لوایح پا به مجمع نگذاشته و همین موضوع باعث گلایه‌مندی برخی از اعضا شده است. در همین رابطه «آرمان» گفت‌وگویی با سیدمصطفی میرسلیم عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام داشته که در ادامه می‌خوانید.
اخیرا موضوع رد یا تصویب FATF از سوی مجمع تشخیص مصلحت از اخبار مهم کشور است. برخی معتقدند مجمع به جهت نگاه سیاسی که به این موضوع داشته تاکنون اقدامی انجام نداده است. تا چه اندازه این موضوع مورد تایید شماست؟
بررسى‌هايى كه در مجمع انجام مى‌گيرد سياسى‌كارانه نيست. اين بررسى‌ها همه جانبه و كارشناسانه است تا ان‌شاءا... بتواند منجر به تشخيص مصلحت شود. بررسى‌هاى مجمع غير علنى و مستقل از جنجال‌هاى سياسى است و بنابراين دربرگيرنده خير و صلاح عمومى خواهد بود. اگر اين بررسى به درازا كشيده شده است به دليل رويكرد غير احساسى ولى دورانديشانه اعضاى مجمع است و ابداً جنبه تعلل و كارشكنى ندارد. از اين نظر عدم حضور رئيس جمهورى و بعضاً رئيس مجلس جاى تأسف دارد؛ آنها عضو رسمى مجمع‌اند و اگر استدلال مجاب كننده و قوى دارند، غير از آنچه وزرا مطرح كرده و مى‌كنند بايد درجلسه مطرح كنند تا در نتيجه‌گيرى منظور شود. عدم حضور و اعتراض به هيچ وجه قابل قبول نيست، حتى نوعى تكبر و تحقير محسوب مى‌شود.
فضای مجمع را در رابطه با تصویب یا رد FATF چگونه می‌بینید؟


هنوز رأى گيرى مصلحتى كه نيازمند دو سوم آراست انجام نگرفته ولى يقينا مجمع نمى‌خواهد فقط مصلحت دولت يا مجلس را در نظر بگيرد بلكه دقت مجمع بر آن است كه مصلحت نظام مراعات شود ولو به كام بعضى خوش نيايد و يا وفق سياست‌هاى اجرايى دولت نباشد.
ارزیابی شما از عملکرد دولت دوازدهم چیست؟
بيش از يك سال و نيم از عمر دولت دوازدهم مى‌گذرد. در اين مدت عملاً تغييرى در سياست‌هاى اجرايى نسبت به دولت يازدهم مشاهده نمى‌شود. آنچه در كل، سياست اجرايى دولت بوده و هست اعتقاد به كارساز بودن مذاكرات با آمريكا و با اميد به دستيابى به تفاهم با آمريكا، اهتمام نسبت به فروش نفت خام و تأمين ارز مورد نياز براى كالاهاى اساسى بوده است. همين امروز نيز اگر رئيس جمهورى آمريكا يا وزير امور خارجه‌اش لبخندى به دولت بزند و مقدار فروش نفت خام ايران بيشتر شود قند در دل دولتمردان آب مى‌شود که ناشى از عدم آگاهی کامل نسبت به ماهيت استكبارى آمريكا است. اين سياست دولت به شدت در مقابل تحريم‌هاى ظالمانه آمريكا آسيب‌پذير است و موجب تضعيف دولت بيش از پيش و كاهش اعتماد عمومى و كاهش مشاركت مردم مى‌شود. البته در كنار اين برداشت كلى، نيمه نفسى كه هنوز از ركود جان به در برده است، برخى از طرح‌ها و جزئيات را پيش رانده كه در مراسم رونمايى شاهد مصاديق آن هستیم. اينها حداقل‌هايي است كه با هر دولت ديگر قهراً انجام مى‌گرفت و مى‌گيرد و لذا جزو افتخارات خاص عملكردى اين دولت به حساب نمى‌آيد. حاصل جمع همه طرح‌هاى رونمايى شده با تشريفات و ريخت و پاش‌هاى برخى استانداران كه مى‌خواهند خودشيرينى كنند و بعضى كارگزاران دولت، كمتر از ده هزار ميليارد تومان ارزش دارد كه در مقابل بودجه دولت و شركت‌هاى دولتى يعنى بيش از يك ميليون ميليارد تومان ناچيز است. دغدغه دولت عمدتاً، هنر به خرج دادن براى اداره خود و كارمندانش است.
با توجه به شرایط کنونی کشور، جامعه تا حدی دلسرد شده است. پیشنهاد شما به مسئولان کشور برای بازگرداندن امید به جامعه چیست؟
اين دولت نيز مانند دولت يازدهم فرصت سوزى مى‌كند و عاقبت آن هم از دست دادن باقيمانده سرمايه مختصر اعتمادى است كه نزد مردم هنوز به صفر نرسيده است. چاره دولت اين است كه صادقانه با مردم رو‌به‌رو شود و بگويد كه در اعتماد كردن به نتيجه مذاكرات با آمريكا راه درستى را نرفته و سپس هيأت وزيران تركيبى پيدا كند فراجناحى از افراد ذي‌صلاحيت و خوش سابقه در فعاليت‌هاى دوران تحريم و به‌ويژه با دعوت از كسانى كه جز وزارت هيچ تعلق ديگرى نداشته باشند و تمام علم و تجربه و باور و صداقت خود را در خدمت مردم قرار دهند و نصيبى براى خود و بنگاه‌هاى اقتصادى وابسته به خود و خويشاوندان و آشنايان و برخى نمايندگان مجلس نخواهند، دراين حالت گرايش و هميارى مردم شكل مى‌گيرد و دولت از بن‌بست خارج مى‌شود. گرفتارى دولت در خود دولت است.
برخی افراد با سوءاستفاده از گلایه‌های مردم نسبت به تورم و گرانی اجناس دائما در حال القای این موضوع هستند که نظام در حال فروپاشی است و مردم اعتصاب و اعتراضات خود را به خیابان‌ها بیاورند. در مقابل این گونه رفتارها، نظام باید چگونه برخورد کند؟ آیا مردم به این حرف‌ها گوش می‌دهند؟
طی چهل سال گذشته ما همواره مواجه با مسائل و مشكلات بوده‌ايم كه برخى ريشه در داخل و ضعف مديريت‌ها داشته نظير فاجعه‌اى كه به دنبال اشتباه دولت در تغيير غير قانونى نرخ ارز، رخ داد و آثار منفى جبران ناپذيرى به ضرر مردم، از خود به جا گذاشت و برخى ديگر هم ناشى از فرآيندهاى خارجى بوده است. البته همواره بدخواهان درصدد بزرگنمايى مسائل و تبليغ فروپاشى بوده‌اند. تبليغات آنها براى تحريك به اعتصاب و اعتراض و اغتشاش اثر مهمى ندارد ولى موجب آزار مردم مى‌شود. شناسايى اين عوامل پيچيده نيست. اگر به موضوع حفظ اعتماد عمومى توجه شود و آن عوامل يأس آفرين معرفى شوند در ميان مردم به طور سريع و قاطع منزوى مى‌شوند و دستشان بريده مى‌شود. آنها خير مردم و پيشرفت نظام مقدس جمهورى اسلامى را نمى‌خواهند و به دنبال حركات ايذايى‌اند.