لطفا «قدرت‌زدایی از زنان» را سانسور کنید

الناز محمدی روزنامه‌نگار نوروز امسال مثل هرسال، سریال‌های نوروزی از تلویزیون پخش شد که اگر با حساسیت اجتماعی و فکر، به تماشایشان می‌نشستیم، حتما و مثل همیشه نکاتی را از میانشان بیرون می‌کشیدیم که چندان دلچسب نبودند؛ نمونه‌اش سریال «زوج یا فرد» که در آن زنی که شوهرش را سال‌ها قبل از دست داده و حالا با میل خودش، با خواستگاری یک مرد روبه‌رو شده بود، باید از پسر بزرگش این موضوع را پنهان می‌کرد و درنهایت با ترس و لرز از او برای ازدواج دوباره، اجازه می‌گرفت.
در همه سال‌هایی که از فعالیت صداوسیما می‌گذرد، کم نبوده‌اند سریال‌ها و برنامه‌هایی که در بطنشان و در شوخی و جدی‌شان، آن‌چه گفته‌اند یا حتی القا کرده‌اند، مفاهیمی جنسیت‌زده و بی‌هیچ حساسیتی به مباحث نوین حوزه جنسیت بوده و انگار در همه این مدت و البته با سکوت فعالان مدنی یا ناامیدی آنها برای شکستن سکوت، دیدن چنین سریال‌هایی تبدیل به عادت با چاشنی بی‌تفاوتی شده است؛ اما به نظر می‌رسد در یکی دو‌سال اخیر که تلویزیون دست گذاشته روی ساخت و پخش برنامه‌های سرگرمی، مثل مسابقه‌های اطلاعات عمومی، کشف استعدادها و یافتن استثناهای ورزشی، مدیران شبکه‌های سیما به دنبال تغییر رویکرد برنامه‌سازی‌اند.
با این حال در جمعه گذشته مسابقه «برنده باش» صحنه‌هایی را نشان داد که حتی بخشی از آن بینندگان بی‌تفاوت به برنامه‌های سیما را هم متعجب کرد. پخش‌کردن سخنان برنده پله آخر این برنامه که قرار است 100‌میلیون به خانه «مادر» و پدرش ببرد و با غرور به «محمدرضا گلزار»، مجری پرطرفدار و بی‌طرفدار برنامه نگاه می‌کند و می‌گوید: «من مَردم و تا آخرش رفتم. شرکت‌کننده‌های قبلی زن بودند که ادامه ندادند.»
 حالا اگر این میان، تشویق پرشور حضار زن و مرد و لبخندهای مجری و حتی جمله‌ای که او بلافاصله می‌گوید: «حالا خانم‌ها دوباره برای من داستان درست نکنند!» را کنار بگذاریم، سوال اینجاست که اساسا دلیل حذف‌نکردن این جمله پرحاشیه که حالا خیلی هم اتفاقا داستان‌ساز شده، چیست؟ بدبینانه نیست اگر فکر کنیم که مدیران پخش شبکه یا آن‌قدر حساسیت روی این مسائل ندارند که با وجود اعتراض بعضی حضار در برنامه (نقل به مضمون از مصاحبه محمدکاظم تاتار، برنده این برنامه با روزنامه شهروند)، این قسمت را حذف نکنند یا این‌که بدون دقت یا با آگاهی کامل این قسمت را پخش کرده و برنامه‌ساز و مدیر شبکه هم با وجود اعتراض‌های زیاد زنان و مردان در شبکه‌های اجتماعی هنوز پاسخی به آن نداده‌اند. حالا در زمانه‌ای که مسئولان دولتی و غیردولتی تمام سعیشان را می‌کنند که کلیشه‌های جنسیتی را درباره میزان توانایی زنان در مدیریت و تحصیل و حتی قضاوت کم کنند و نمایندگان زن مجلس با همه سختی‌ها طرح‌هایی را برای بهترکردن وضع زنان در هرم مدیریت سیاسی کشور (که البته راهی است پرسنگلاخ)، آماده می‌کنند و درشرایطی که فعالان مدنی و برابری خواه با همه سختی‌ها و همه انگ‌ها و همه تنگناها، روز به روز تلاششان را برای تغییر فرهنگ مردسالارانه تعداد زیادی از مردان و زنان ایرانی می‌کنند، صداوسیما چنان با سردی و بی‌توجهی و حتی به‌طور عمد با این مفاهیم مقابله می‌کند که نتیجه‌اش جز ناامیدی برای همه تلاشگران این حوزه نمی‌تواند باشد. شاید این خواسته زیادی نباشد از همه برنامه‌سازان تلویزیون که اگر نمی‌توانند برنامه‌های سرراست برای کم‌کردن این کلیشه‌ها بسازند، لااقل به تشدید آن دامن نزنند یا سکوت پیشه کنند و به قول آن جمله خوب قشنگ که در دانشنامه‌ نظریه‌های ادبی معاصر آمده، ساختار مردسالانه‌ای را «که قرار است در همه‌ سویه‌های وجودِ بشری، قدرت‌یابیِ مردان و قدرت‌زداییِ از زنان را ترویج کند و تداوم بخشد.»، با کمی بیشتر فکرکردن رد یا اصلا «سانسور» کنند.