بازدید از مناطق سیل‌زده، شرکت در اتحادیه بین‌المجالس و باقی قضایا

‏۱. یک‌جورهایی غر زدن شده بخش ثابتی از حرف‌های هر روز‌ه‌مان. بخصوص وقتی به فضای مجازی می‌رسیم، این نق‌ها گسترده‌تر ‏و پرشمارتر شده و ابعاد و اشکال مختلفی پیدا می‌کنند و حوزه‌های بزرگتری را هم شامل می‌شوند. همین مثال دم‌دستی‌اش می‌شود ‏‏«تکثیر تأسف‌انگیز انتظار از مسئولان برای حضور در مناطق سیل‌زده»! کار از حاضر-غایب کردن مسئولان استانی گذشته و به جایی ‏رسیده که مسئولان رده‌بالا باید حتما در صحنه حاضر شوند وگرنه کار خاصی نکرده‌اند. این‌که حضور آنها چه کمکی به روند امداد‌رسانی ‏یا سیل‌بندی می‌کند و چقدر گره‌ها -تنها- با حضورشان باز می‌شود، قبلا سوژه همین صفحه و یادداشت دیگری بوده، این‌جا زاویه دیگری ‏مدنظر است. همین چند روز پیش که مسئولان مختلف برای حضور در مناطق سیل‌زده به استان‌های مختلف سر می‌زدند، ملاحظات ‏امنیتی و همین‌طور صعب‌العبور بودن اغلب راه‌ها باعث شد تا استفاده از بالگرد تنها گزینه جابجایی‌ها باشد و البته چاره دیگری هم ‏نیست. حالا فکر کنید از چند ساعت قبل تا چند ساعت بعد بالگردها در آماده باش کامل هستند برای انجام یک بازدید. آن هم ‏بالگردهای محدودی می‌توانند و باید در آن زمان مشغول امدادرسانی یا تعمیرات و بارگیری باشند. بر محدودیت‌های امنیتی نمی‌توان خرده ‏گرفت ولی می‌شود از آنهایی که حضور در مناطق سیل‌زده را «وظیفه» همه مسئولان مرتبط و غیرمرتبط می‌دانند و افکار عمومی را سر ‏این ماجرا تاب می‌دهند، پرسید که به نظر خودشان کدام‌یک واجب‌تر است؛ بازدید یا کمک‌رسانی؟
‏۲. نیمه فروردین، صدوچهلمین اجلاس اتحادیه بین‌المجالس در قطر برگزار شد. بهمن احمدی امویی، یکی از روزنامه‌نگاران اقتصادی و ‏اجتماعی با انتشار پستی در فضای مجازی، ادعا کرد هیأت اعزامی مجلس ايران با ٥٤ نفر، بزرگترين گروه حاضر در قطر بوده و از این ‏تعداد، تنها 10نفرشان نماینده مجلس بوده‌اند! حالا اگر حق مأموریت روزانه ۱۳۰ یورو را هم در نظر بگیریم، می‌شود محاسبه کرد که در ‏یک هفته حداقل ۵۰‌هزار یورو برای این حضور جهانی هزینه شده است. اگر‌درصدی از این ادعا درست باشد، اینجاست که فعالان ‏رسانه‌ای باید سوال بپرسند که در ازای این هزینه -ولو اندک یا زیاد!- چه دستاوردی نصیب کشور شده است؟ آیا حضور این تعداد، لازم ‏بوده و با هیأت محدودتری به موفقیت نمی‌رسیدیم؟ اصول اقتصاد مقاومتی فقط برای مردم، کارگر می‌افتد؟
‏(بعدازتحریر: تابناک از قول یک مدیر مجلس (بدون ذکر نام) نقل کرده که نمایندگان مجلس 10نفر بوده و چهار تا پنج روز در ‏دوحه حاضر بوده‌اند. مبلغ رسمی حق ماموریت را هم تأیید کرده ولی پاسخ روشنی به بقیه هیأت اعزامی و تعداد آنها نداده و به تکذیب ‏بسنده شده است.)‏
‏۳. این‌که امام‌جمعه موقت تهران بعد از آن سخنرانی در نمازجمعه و اعلام آمادگی عمومی برای تحریم‌های پیش‌رو، به افتتاح ‏نمازخانه و مسجد بزرگترین مرکز خرید ایران نرفته و باوجود تبلیغ‌های صورت گرفته و هماهنگی‌های اولیه، برنامه لغو شده، ‏تصمیم قابل اعتنا و درستی است. تصمیمی که بخشی از آن را باید در هدایت افکار عمومی و ایجاد توقع بجا جست‌وجو کرد. حرف‌ها را ‏باید در هنگام عمل و اجرا سنجید و بهترین سنجه، نظر مردم و نگاه آنها به اتفاقات است.‏