ابعاد متفاوت حذف صفرها

ناتدبیری اقتصادی برداشتن صفر از پول رایج بیشتر در کشورهایی اعمال می‌شود که با ندانم‌کاری در پی افزایش بی رویه و غیرقابل توجیه نقدینگی برآمده از برخی موضوعات رسوخ یافته در سیستم رانتی و متعاقب آن تورم.... به طور مرتب از ارزش پول که در این وضعیت نابخردانه کاسته و برشمار صفرها برحاشیه اسکناس موجود در دست مردم افزوده می‌شود.
بانک مرکزی در پی سقوط ارزش ریال در زمان دولت سازندگی (۷۲ تا ۷۶) و سپس در سال 90 بارها از برداشتن صفرها از پول برای رفع تکلیف و تا حدودی سرگرمی هر چند موقت، سخن‌ها داده است!
به صراحت باید گفت: با برداشتن صفر از پول، داد و ستد آسان‌تر و دولت هزینه کمتری برای چاپ اسکناس خواهد پرداخت. پول با صفرهای کمتر، حجم نقدینگی و گرانی کمتری را موقتا نشان خواهد داد، اما این تغییر ظاهریست و بیماری همچنان ادامه دارد، مشابه آرژانتین و برزیل که چندین بار از صفرهای پول خود کاستند و همچنان گرفتار تورم و گرانی
باقی مانده‌اند.


بدون اصلاحات ساختاری، برداشتن صفر و حتی تغییر نام وجه رایج، پیامد مثبتی نداشته و صفرها دوباره باز خواهند گشت، تورم و سقوط ریال شدت بیشتری یافته،گرانی شتاب فزاینده‌ای خواهد گرفت و رکود تولید، گرانی،بیکاری و نابسامانی استمرار
خواهد داشت.
بدون اقدامات بنیادی بر مبنای علوم روز و تجارب حاصل از کاربرد دانش اقتصادی، جامعه تتمه اعتماد خود به امکان اصلاح را از دست داده و درآینده در برابر سیاست‌های اصلاحی راستین هم بی‌اعتنا و به لحاظ روانی مقاومت منفی نشان خواهد داد.
ونزوئلا روشن‌ترین نمونه بیهودگی صفرزدایی از پول آن کشور است،بدون آنکه پیش از آن اصلاحات اقتصادی صورت گرفته باشد. دولت سوسیالیست «نیکولاس مادورو» در تابستان سال ۲۰۱۸، پنج صفر از پول رایج کشور را حذف اما دست به هیچ سیاست ساختاری نزد و همچنان پول چاپ کرد و بار دیگر تورم از کنترل خارج شد. در حالی که بانک مرکزی آن کشور از سه سال قبل، انتشار شاخص‌های اقتصادی را متوقف کرد، همانطور که می‌دانیم صندوق بین‌المللی پول نرخ تورم این کشوررا در سال ۲۰۱۹ تا ۱۰ میلیون درصد تخمین می‌زند.