صدای «چند تپه‌ها» و بازتعریف امنیت!

امیرعباس نخعی‪-‬ نزدیک به ۳ هزار میلیارد تومان، خسارت کسب‌وکارهای اینترنتی در روزهای قطع اینترنت است.
کمیسیون تجارت الکترونیکی سازمان صنفی رایانه‌ای تهران تخمین زده است که کسب‌وکارهای متوسط و کوچک این حوزه با کاهش فروش بیش از ۸۰ درصدی در روزهای قطعی کامل اینترنت روبه‌رو بودند.
تنها یک بنگاه رسانه‌ای طی یک هفته 350 میلیون
تومان ضرر و زیان متحمل شده است که تا تهیه و انتشار این مطلب زیان این بنگاه احتمالاً نزدیک به پانصد و پنجاه میلیون تومان‌ هم رسیده است. این در حالی است که این کسب‌وکارها در این دوره با ریزش مخاطبان مواجه بوده‌اند که تلاش برای بازگشت آن‌ها و جذب مخاطبان جدید نیز دشواری‌هایشان را دوچندان می‌کند.


همه مردم و شاید به زبان گویاتری اگر بگوییم همه‌کسانی که در خاورمیانه آشوب‌زده زندگی می‌کنند قدر و ارزش امنیت را می‌دانند و می‌پذیرند امنیت، کالایی
بس گران‌قیمت در خاورمیانه و نایاب است؛ اما باید امنیت را به زبان مدرن آن برای مردم در نظر بگیریم و آن را با تمام ویژگی‌های عصر دیجیتال در اختیارشان بگذاریم. در کشوری که اشتغال پاشنه آشیل امنیت است و
هر از چند گاهی صدایی از «چند تپه‌هایش» برای عدم دریافت دستمزد و اتفاقات مربوط به
تعطیلی خصوصی‌سازی شده بلند می‌شود، امنیت اقتصادی و امنیت سرمایه‌گذاران و کارآفرینان آن‌هم در عرصه «نت» و فضای مجازی که عمدتاً جوانان کشور در آن مشغول‌اند را باید به‌گونه‌ای دیگر پاسداشت.
این روزها نه‌تنها امنیت اقتصادی و اشتغال به اینترنت وابسته است که امنیت روحی و روانی مردم نیز به آن گره‌خورده است. نیاز به توضیح و واشکافی نیست که در عصر دیجیتال بخش مهمی‌از زندگی مردم با یکدیگر، با دوستان و بستگان بسته به فضای مجازی و اینترنت گوشی‌های همراه است. مردم با گوشی‌های هوشمند با هم حرف می‌زنند، از حال‌وروز هم باخبر می‌شوند، غیبت می‌کنند، جوک می‌گویند و در کنار هم هستند. در عصر جدید انسان تنها معنای خود را ازدست‌داده چون با گوشی‌های هوشمند و به یمن اینترنت همراه، دیگر هیچ‌کس تنها نیست.
بخش مهم دیگر نیاز به اینترنت دریافت خدمات است؛ از حمل‌ونقل گرفته تا سفارش غذا، خدمات پزشکی پولی و مالی، همه وابسته به همین اینترنت است.
همه می‌پذیرند که برای حفظ امنیت فیزیکی و به تشخیص و دستور نهادهای امنیتی و برای مدتی کوتاه اینترنتشان قطع، کسب‌وکارهایشان زیان‌ده، خدمات‌رسانی ناقص و آرامش روحی و روانی‌شان مختل باشد اما از دیگر سوی نهادهای امنیتی و مسئول باید برای بازگرداندن شرایط به حالت عادی سرعت را مدنظر داشته باشند؛ چراکه امنیت را باید متناسب با عصر چهارم تکنولوژی و مدرنیته بازتعریف کرد.
زندگی و امنیت بدون اینترنت بین‌المللی و درهم‌تنیدگی جهانی رنگی و زیبا نیست و کارآفرینی، خدمات و ارتباطات به یک عصر عقب‌تر بازمی‌گردد.
امید است از این ‌پس با تعریفی نو و تازه از امنیت، آرامش را به جامعه بازگردانیم.