چرا روحانی؟

کورش الماسی‪-‬ مناصب مدیریتی، اجرایی و سیاسی مهم و تاثیرگذار بر امور گوناگون کشور اموری شخصی و گروهی نیستند. از این‌رو، اصلی‌ترین معیار تشخیص شایستگی صلاحیت‌ها برای این‌گونه مناصب می‌بایست میزان توانایی و تاثیرگذاری افراد در حل و فصل و بهبود مسائل گوناگون کشور باشد.
اگر افراد یا سیاست‌ورزانی (مثلاً، مخالفان دولت یازدهم) بر این باورند که توانایی، شایستگی و صلاحیت تصاحب جایگاه‌های خاص و مهم مدیریتی، اجرایی و سیاسی را دارند، ضروری است که به چند پرسش پاسخ دهند:
1- تمایل آنها برای تصاحب جایگاه مدیریتی، اجرایی و سیاسی ریشه در خواست آنها برای تحقق منافع و آمال شخصی/گروهی دارد یا در تحقق منافع و امنیت کشور؟
2- آیا ممکن است فرد دیگری در عرصه سیاست‌ورزی وجود داشته باشد که بهتر از آنها امنیت و منافع کشور را تامین کند؟


3- آیا روحیه، توانایی و تجربه برخورد با ناملایمات، کج‌خلقی‌ها و بدرفتاری‌های صحنه سیاسی را که بعضاً از هنجارها پذیرفته شده رفتار و گفتار هم می‌گذرد، دارند؟
پاسخ به این پرسش‌ها الزاماً می‌بایست منجر به این درک منطقی شود که برای امنیت و بهبود شرایط کشور تمایلات فردی/گروهی باید جای خود را به همکاری، هم‌اندیشی، توجه به نظرات مخالف و استفاده از ظرفیت‌های تخصصی بالفعل و بالقوه حتی از جناح مخالف بدهد. ریشه اعتبار، مقبولیت و شهرت سیاستمداران نزد مردم؛ اندیشه‌ها، نظرات، عملکرد و رفتار صادقانه آنها است. به عبارتی این رفتار و عملکرد سیاست‌ورزان است که نام نیک آنها را به‌وجود می‌آورد ونه اینکه نام آنها موجب می‌شود آنها به شکل خاصی رفتار یا عمل کنند.به درستی ممکن است گفته شود، افراد متعددی شایستگی و توانایی تصدی ریاست جمهوری را داشته باشند. اما معیار نهایی گزینش می‌بایست این امر باشد که چه فرد یا راهبردی می‌تواند نتایج بهتر و بیشتری برای حل و فصل مشکلات گوناگون، متعدد و دشوار شهروندان و کشور به‌بار آورد؟
آقای روحانی دارای سوابقی کاملاً شناخته شده و اینکه عملکرد ایشان در چهار سال گذشته اعتبار و مقبولیت فراوان برای ایشان نزد آحاد مردم به‌وجود آورده است. همه درک و مشاهده می‌کنند که، با وجود کاستی‌ها، آقای روحانی و تیم تحت مدیریت ایشان تلاش کرده و می‌کند تا مشکلات گوناگون، دشوار و متعدد شهروندان و کشور حل و فصل شود. واضح است که بخش عمده مشکلات کشور ناشی یا مربوط به ناکارآمدترین دولت تاریخ معاصر ایران یعنی دولت‌های نهم و دهم است. بخش دیگری از مشکلات مربوط به کارشکنی‌های بدخواهان خارجی کشور و بخش دیگر ناشی از کارشکنی‌های مخالفان داخلی دولت است. آقای روحانی یک فرد نیست، بلکه نماینده یک راهبرد ملی برای خارج کردن کشور از مشکلات گوناگون، دشوار و متعدد است. راهبردی که عمده عقلا، اندیشمندان، بزرگان، دانشمندان، آگاهان به امور کلان داخلی و خارجی و دلسوزان کشور حول آن اجماع نظر دارند.این یک واقعیت انکارناپذیر و کم‌هزینه است که در مقطع کنونی و با درنظر گرفتن شرایط کشور، منطقه و جهان، راهبرد آقای روحانی سودمند، کارآمد، عملی و ممکن‌ترین راهبرد برای حل و فصل مشکلات گوناگون، دشوار و متعدد اقتصادی، سیاسی، تجاری، صنعتی، فرهنگی و... است. به اعتقاد نگارنده از آنجا که درک، تشخیص و تحلیل عمومی شهروندان و به‌ویژه نخبگان از امور، اظهارات، رفتار و عملکرد سیاسی و سیاست‌ورزان بسیار وسیع و عمیق است، همه دلسوزان کشور حول آقای روحانی به اجماع رسیده و خواهند رسید.امنیت و توسعه پایدار در همه امور کشور حاصل بینش سیاستمدارانی است که باور دارند سیاست‌ورزی فعالیتی گروهی در راستای تحقق اهداف همگانی/ملی است. آنان که چنین می‌اندیشند، باور دارند در هر جایگاهی می‌توانند برای خیر همگانی که همانا خیر فردی است، کارآمد، موثر و مفید باشند و الزامی نیست برای سودمند بودن و ایفای نقش برای تحقق امنیت و منافع ملی در جایگاه خاصی باشند.
سایر اخبار این روزنامه