اگر دولت دست اصولگرایان بود FATF تصویب شده بود؟

آفتاب یزد ـ گروه سیاسی: سید یاسر جبرائیلی؛ این اواخر، چندین و چند توئیت با محوریت FATF دارد، مثلاً می‌نویسد:« خود FATF اذعان دارد که برخی کشورهای اروپایی کمتر از نصف تعهدات خود را انجام داده اند؛ ما امروز بیش از 95 درصد تعهدات خود را انجام داده‌ایم. نمی‌شود اقدامات ایران مشخص، دقیق و سروقت انجام شود اما طرف مقابل نسیه هم عمل نکند!»
یا در توئیتی دیگر:« یک پیشنهاد کارگشا: کسانی که در حال بزک CFT و پالرمو هستند (دولتی و غیردولتی) بیانیه‌ای دهند و اعلام کنند که تضمین می‌دهند پس از الحاق به این کنوانسیون‌ها، ایران قادر خواهد بود از مسیر بانکی اقلام تحریمی آمریکا را وارد/صادر کند. اگر چنین تعهدی دادند ما نیز به جمع شان می‌پیوندیم!»
و اما گل سر سبد این توئیت‌ها، آخرین توئیتی است که با محوریت FATF منتشر شده است:
« می‌گویند مخالفان اف‌ای تی اف تضمین دهند که در صورت عدم الحاق به کنوانسیون‌های دوقلو وضعیت بدتر نمی‌شود اگر دولت دست ما بود حتماً این تضمین را می‌دادیم اما نمی‌شود که کاسه‌اش دست شما باشد و ما تضمین دهیم نخواهد ریخت!»


توئیت آخر به اصطلاح یک سر و گردن از همه قبلی‌ها بالاتر، واضح‌تر و پر و پیمان‌تر است و این یعنی مخالفان FATF اگر مخالفت می‌کنند دلایلی به جز نگرانی از فرجام و نتیجه موضوع دارد.
>این توئیت ما را به چند ناحیه گسیل می‌دارد:
نخست: یادداشت روز روزنامه کیهان با عنوان: «به قول خودتان، مگر دیوانه‌ایم؟!» که در تاریخ 4 شهریور1398 و به قلم حسین شریعتمداری به رشته تحریر درآمده بود؛ در بخشی از این یادداشت می‌خوانیم: «دیروز آقای روحانی در همایش دستاوردهای دولت در توسعه زیرساخت‌های روستایی گفت: «اگر بدانم که به جلسه‌ای بروم و با کسی ملاقات کنم که در نتیجه، کشور آباد شده و مشکلات مردم حل می‌شود، دریغ نمی‌کنم.». درباره این بخش از اظهارات رئیس‌جمهور محترم گفتنی است که: آقای روحانی مشخص نکرده‌اند که منظورشان از ملاقات با کسی که احتمال می‌دهند نتیجه آن آبادانی کشور باشد، چه کسی و یا چه کسانی است؟ چرا که ملاقات ایشان غیر از نتانیاهو و ترامپ با هیچکس دیگری منع نشده است و طی 6 سال گذشته، تقریبا با سران همه کشورها ملاقات داشته‌اند. به یقین منظور آقای روحانی ملاقات با نتانیاهو نیست. اما، اگر نظر آقای روحانی به ملاقات با ترامپ باشد! باید پرسید؛ مگر حضرتعالی در پاسخ به درخواست‌های مکرر ترامپ برای مذاکره، نمی‌فرمودید: «کشورها مگر دیوانه شده‌اند با شما که توافق را نقض می‌کنید، مذاکره کنند»؟! و بازهم جنابعالی بودید که در آبان ماه 96 با‌ اشاره به عهد شکنی‌های پی‌در‌پی آمریکا گفته بودید؛ «داستان مضحکی اتفاق افتاده؛ می‌گویند تعهدی که قبلا بستیم، فعلا محکم نباشد، درباره موضوع دیگری حرف بزنیم! آمریکا با زبان و عمل می‌گوید که اهل مذاکره و تعهد نیست اما به برخی کشورهای شرق آسیا (کره شمالی) می‌گوید بیا با ما مذاکره کن؛ مگر دیوانه‌اند که با شما مذاکره کنند؟ شما به مذاکره‌ای که به تایید سازمان ملل رسیده، پایبند نیستید». یعنی بازهم سخن از دیوانه بودن کسانی که دَم از مذاکره با آمریکا می‌زنند! آقای ظریف، وزیر خارجه دولت شما هم به صراحت گفته بود؛ «توافق با آمریکا به‌اندازه جوهر روی کاغذ هم ارزش ندارد». باز هم گفته خودتان بود که؛ «تعامل با غرب، اعتبار خود را نزد افکار عمومی ایران از دست داده است» و... این رشته سر دراز دارد!»
دوم: بخش‌هایی از خاطرات وندی شرمن؛ عضو تیم مذاکره کننده ی هسته‌ای در قالب 1+5 که به صراحت می‌گوید:« بسیاری از توافقاتی که در زمان دموکرات‌ها تا مرحله ی نهایی‌شدن پیش‌رفته بود با روی کارآمدن یک دولت جمهوری خواه به طور کلی یا مسدود شد یا تغییر مسیری اساسی داد.» وی توافقات موشکی با کره ی شمالی را مثال می‌زند که همزمان با روی کار آمدن بوش به یکباره نابود شد و این اواخر، توافقات هسته‌ای با ایران که توسط ترامپ از درجه ی اعتبار ساقط شد.
سوم: یک تحلیل سیاسی ـ اجتماعی که برخی در کوچه پس کوچه‌های سیاست می‌گویند:
« هر گونه توافقی با آمریکا بد است مگر آن که توسط دوستان ما انجام شود!»
نتیجه: وقتی چند بار از روی توئیت یاسرجبرائیلی بخوانیم به چند موضوع پی خواهیم برد، موضوعاتی که نه تنها رویاپردازانه نیست که ریشه در واقعیت‌هایی تلخ دارد:
الف/ همه ی مخالفت‌ها با CFT و پالرمو ـ کنوانسیون‌های دوقلو ـ و FATF به نگرانی از بدعهدی و بی ثمری و کم اثر بودن باز نمی‌گردد زیرا با عبارت«... اگر دولت دست ما بود حتماً این تضمین را می‌دادیم!» مواجه هستیم. به واقع باید حق را به جبرائیلی و همفکران او داد زیرا نمی‌شود همه ی اتفاقات تاریخی در زمانی رخ دهد که دولت در دست جبهه ی مخالف جبهه جبرائیلی و دوستان جبرائیلی باشد!
ب/ این توئیت و توئیت‌های مشابه اگرچه دچار تناقضاتی هستند ـ از مخالفت صرف تا موافقت مشروط ـ اما می‌تواند چراغ سبز انتخاباتی نیز باشد یعنی نگاه داشتن توافقاتِ پشت در مجمع مانده تا پس از انتخابات مجلس و تعیین تکلیف مجلس یازدهم و این یعنی خیلی نرم و زیر پوستی دارند به جامعه این پیام را منتقل می‌کنند که اگر می‌بینید توافقی از در مجمع بیرون نمی‌آید و دود سفیدی از دودکش‌های مجمع به هوا بلند نمی‌شود چون ما نمی‌خواهیم چون ما در راس تصمیم گیری‌ها نیستیم پس اگر فردای پیش رو توافقی حاصل شد یعنی ما خواسته‌ایم که شد و این یعنی قدرت نمایی جبرائیلی‌هایی که این روزها شنیده می‌شود در مسکوت ماندن توافقاتی که باید در مجمع تصمیم گیری شود نقش دارند یعنی همان احمدی نژادی‌های معروف مجمع!
ج/ این توئیت و توئیت‌های مشابه معنای دیگری نیز دارد و آن نویدی به آینده پس از 1400 است پس منافع ملی و آرمانخواهی و انقلابی‌گری احتمالاً پس از 1400 می‌تواند رنگ و بویی دیگر به خود بگیرد!
در مجموع به همان قانون نانوشته ختم می‌شود توئیت‌های قهرمانانه یاسر جبرائیلی؛ و آن این که: «اساساً هر گونه توافقی با آمریکا و در یک کلام با غرب بد است مگر آن که توسط دوستان ما انجام شود!» حال یادداشت روز کیهان و خاطرات وندی شرمن و آن تحلیل پنهان مانده در کوچه‌پس‌کوچه‌های سیاست را بگذارید در کنار آخرین توئیت یاسر جبرائیلی با محوریت FATF تا متوجه شوید منافع ملی و آسایش مردم و نفس راحت کشیدن مملکت وقتی معنا پیدا می‌کند که: «اگر دولت دست ما بود حتماً این تضمین را می‌دادیم اما نمی‌شود که کاسه‌اش دست شما باشد و ما تضمین دهیم نخواهد ریخت!» یعنی دعوا بر سر همان «کاسه آش» است؟!