روزنامه ایران

جنگ بازی



آنها با تفنگ‌های پلاستیکی بازی می‌کنند. به هم شلیک می‌کنند و ادای تیرخوردن درمی‌آورند. دستشان را روی قلبشان می‌گذارند و روی زمین می‌افتند. بعد از چند ثانیه اما بلند می‌شوند و می‌خندند و بازی دوباره شروع می‌شود.
اما اگر تفنگ واقعی بود، چی؟ می‌پرسید مگر تفنگ اسباب بازی هم واقعی می‌شود؟! نه بچه‌ها، تفنگ‌های اسباب بازی هرچقدر هم واقعی به نظر برسند، باز هم اسباب بازی هستند و شلیک نمی‌کنند. اما تصور کنید، یک روز اسلحه واقعی داشته باشید، آن وقت با آن چه کار می‌کنید؟


مهدیار صمدی، 11 ساله و دانش‌آموز کلاس ششم به این سؤال این‌طور جواب می‌دهد:«اگر تفنگ واقعی داشته باشم، سعی می‌کنم تیراندازی یاد بگیرم اما نه تیر هوایی می‌زنم و نه به حیوان یا پرنده‌ای شلیک می‌کنم. فقط یاد می‌گیرم اما هیچ وقت ازش استفاده نمی‌کنم.»
ستاره نیک زاد، کلاس پنجم هم می‌گوید:«من تفنگ دوست دارم اما از نوع آب پاشش. تا حالا 4 تا تفنگ آب پاش داشته‌ام و بازی با آنها خیلی خوشحالم می‌کند اما فقط تابستان‌ها اجازه دارم همراه دوستانم در پارکینگ خانه با تفنگ آب پاشم بازی کنم.»
ماهان مازوجی 10 ساله هم از بین همه اسباب‌بازی‌های دنیا، عروسک مرد عنکبوتی و لباس او را خیلی دوست دارد. او می‌گوید:«علاقه‌ای به تفنگ ندارم چون برای اینکه از آن استفاده کنم، اول باید نشانه‌گیری‌ام را تقویت کنم. من فکر می‌کنم اگر بزرگ شوم و شغلم هم جوری باشد که به تفنگ واقعی نیاز داشته باشم، باید حتماً نشانه‌گیری‌ام خوب باشد تا بتوانم از خودم و بقیه مراقبت کنم وگرنه خودم در مبارزه با دزدها و آدم‌های خلاف تیر می‌خورم و می‌میرم.»
امیر حسین ایلکا 6 ساله:«من اولین اسباب بازی که دوست دارم ماشین جیبی نارنجی خودم است که الان توی خانه‌مان است و آن را از تفنگ بیشتر دوست دارم. تفنگ را هم دوست دارم و اگر تفنگ واقعی داشته باشم، توی دنیای واقعی که فیلم نیست، آدم‌های واقعی بدی را که توی فیلم، بازیگرها نقش‌شان را بازی کرده‌اند می‌کشم.»
مانی توکلی 13 ساله می گوید: «من آنقدر از کسی نفرت ندارم که ازش استفاده کنم. به خاطر همین یا میفروشمش یا می گذارمش برای روز مبادا.»
 تینا ماجدی، 9 ساله دلش می‌خواهد تفنگ واقعی داشته باشد تا هرکس پدر و مادرش را اذیت کرد، تفنگ را به طرفش بگیرد. او می‌گوید:«من فقط با تفنگ به‌ سمت آن آدم‌ها نشانه می‌گیرم تا بترسند اما هیچ‌وقت واقعاً شلیک نمی‌کنم. به نظرم صلح و دوستی بهتر است.»
علی آقازاده 10 ساله هم نظرش این است که آدم‌ها اصلاً نباید تفنگ واقعی داشته باشند، چون وقتی از هم عصبانی هستند ممکن است واقعاً همدیگر را بکشند. علی می‌گوید:«اگر آدم‌های بزرگ تفنگ اسباب بازی داشته باشند، آن وقت هیچ کس حتی در جنگ‌ها کشته نمی‌شود و همه زنده می‌مانند و هیچ‌کس گریه نمی‌کند.»
اینها جواب‌هایی بود که بعضی از بچه‌ها به این سؤال دادند که اگر تفنگ واقعی داشتید چه کار می‌کردید. این سؤال و جواب، مثل یک جور بازی است که شما هم می‌توانید انجام دهید و به این شکل تخیل خودتان را به‌کار بگیرید.
اما همیشه هم بازی نیست. در دنیا جنگ‌هایی اتفاق می‌افتد و بچه‌هایی در این جنگ‌ها هستند که گاهی تفنگ‌های واقعی هم دستشان می‌گیرند. شاید با آن تفنگ‌ها شلیک کنند و شاید واقعاً آدمی کشته شود. خود بچه‌ها در این جنگ‌ها کشته می‌شوند. این، واقعیت جنگ است و خیلی ناراحت‌کننده است. دعا کنیم دیگر هیچ جنگی در هیچ کجای دنیا اتفاق نیفتد.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
كارگري كه يسنا را دزديده بود قصد فروش او را داشت (اعتماد)نقش واقعی ستاره‌ها در موقعیت خیالی «افعی تهران» (خراسان)۱۵ سال کشته‌سازی؛ «ترانه»ای که به «نیکا» ختم شد (شهروند) دم خروس از مدرسه انوارالحرمین بیرون آمد! (جوان)
سایر اخبار این روزنامه
ولادت حضرت زینب(س) و روز پرستار مبارک باد صف‌های معیشتی و یارانه‌ای شایسته کرامت مردم نیست بوی خوبی از فوتبال مان به مشام نمی‌رسد جنگ بازی مردم باید واقعیت ها را بدانند 2020 ؛ سال انتخاب‌های دشوار جهان 3 قاضی در پرونده اکبر طبری بازداشت شده‌اند حس امنیت سرمایه‌گذاری در ایران زلزله خبری شب سال نو شیمی درمانی های درد آور اما پولساز ! مرگ 10 مسافر در واژگونی اتوبوس شهر خلاق بندرعباس پلاک کوبی شد جشن چینی در نصف جهان تولید 2 میلیون تلفن همراه در کشور 2020 در اطراف ما فرصت‌های بی‌بدیل برای بندرعباس و سنندج شهر، سلامت و مسئولیت اجتماعی