طوفان کرونایی و ضرورت انسجام ملی

چه بخواهيم و چه نخواهيم دوران کرونايي، دوران جديدي است که بر زندگي، سياست، اقتصاد و حکومت ما اثر خواهد گذاشت. بجاي نفي ابعاد آن و يا نديدن اين طوفان، بهتر است موضوع را به درستي درک نموده و با واقع گرايي، خودمان را آماده روبرو شدن با اين صحنه بنماييم. طوفان کرونا بر کشور ما وزيدن گرفته و بدون تصميم ما، همه اطراف و گوشه‌هاي مملکت را اشغال نموده است. تصديق مي‌نماييم که حکومت و ملت آماده روبه‌رو شدن با اين طوفان نبودند. به‌همين خاطر هيچ‌کدام کرونا را جدي نگرفتند تا آثار وخيم و عواقب آنرا مشاهده نمودند. همان مازندراني‌ها و گيلاني‌ها که با تبليغات فراوان مردم ايران و بويژه مردم تهران را براي ايام عيد نوروز به مناطق شمال دعوت مي‌کردند، اکنون برخلاف ميل خود از عزيمت سيل مسافران جلوگيري نموده و عذرخواهي مي‌نمايند که در فرصت ديگري از شما پذيرايي مي‌نماييم. پزشکان و پرستاران با فداکاري و جانفشاني خود به‌عنوان سربازان جبهه کرونا از مردم در مقابل اين ويروس حمايت مي‌کنند و هرچه در توان دارند بکار مي‌گيرند ولي طوفان کرونا سهمگين‌تر از آن است که بخش پزشکي کشور با امکانات ناکافي بتواند از عهده آن برآيد. همه بخش‌هاي کشور عملا تعطيل شده و هيچ نمودي از مظاهر آموزشي نظير مدارس و دانشگاه‌ها و مظاهر حکومتي نظير مجلس شوراي اسلامي، مجمع تشخيص مصلحت نظام، مجلس خبرگان، شوراي نگهبان و . . . در ميان نيست، همه در مقابل طوفان کرونا فعلا پناه گرفته‌اند. درهم ريختگي نظام اداري با تعطيلي عملي اکثر بخش‌هاي آموزشي، اداري و کسب و کار ولي برعکس تاکيد بر «کشور به روال عادي و معمول» عمل خواهد کرد، بيشتر خود را نشان داده است. به‌عبارت ديگر کلاف از دست خيلي‌ها خارج شده و در اين طوفان به‌نظر مي‌آيد انسجام ملي متزلزل شده است. جامعه ايران که در سال 1398 با طوفان‌ها و بحران‌هاي جورواجور روبرو شده بود و توان خود را به مقدار زيادي از دست داده بود، در مقابل طوفان کرونا ضربه فني گرديد که البته سهم حکومت در اين مقوله بيشتر است. اگر همان نيمه دوم بهمن ماه که آثار انتشار کرونا در قم ظاهر شده بود، به مردم هشدارهاي به‌موقع داده مي‌شد، قم تبديل به قطب انتشار ويروس کرونا در ايران نمي‌شد. اما اين مهم تا پس از انتخابات دوم اسفند، بيان نشد و حاصل آن از يک‌سو غرق شدن مردم در اين ويروس و از سوي ديگر بي‌اعتمادي مردم به گفته‌ها و آموزه‌هاي مسئولان شده است. به‌هرحال اين طوفان کل ايران را در برگرفته و از طريق چين، ايران، ايتاليا و کره جنوبي به ديگر کشورها هم سرايت نموده است. اگر انسجام ملي در ميان اقشار مردم و ارگان‌هاي حکومتي به‌وجود نيايد به راحتي نمي‌توان کمر اين غول را شکست. قطعا قرنطينه خانگي بهترين درمان براي کروناي بي‌درمان شناخته شده است که مي‌تواند ارتباط ويروس را با بقيه جامعه قطع نمايد. همکاري و همراهي با اين درخواست هم باعث حفظ سلامتي خود و خانواده و هم باعث نجات هموطنان ما در نقاط بحراني و قرمز مي‌شود. انصاف نيست مردم ايران که در سال 1398 با مصائب فراوان روبه‌رو بوده‌اند در اين کارزار هم بيشترين تلفات را بدهند. پس با هم باشيم و براي سلامتي يکديگر منتهاي تلاش خود را به کار گيريم. مردم وقتي بشنوند که تعداد تلفات در رشت به‌طور مثال بجاي 20 نفر، 200 نفر بوده، ميزان جديت آنها براي حفظ جان خودشان قطعا بيشتر خواهد شد که داوطلبانه بسياري از دستورات را با هماهنگي بيشتر رعايت نمايند.