نقش آفرینی در پازل دشمنان یا حرکت در مسیر منافع ملی

رضا رئیسی‪-‬ قطعنامه مخاصمه جویانه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از هشت سال تغییر رویکرد و رویه به منصه ظهور رسید و روند معادلات پیرامون پرونده پر مناقشه هسته‌ای ایران را وارد فاز تازه‌ای از مجادلات کرد.
واکنش‌ها در این سو و آنسوی جهان به این فعل و انفعال تازه فراوان بوده و تحلیل ‌گران از مناظر مختلف بدان پرداخته‌ و به تحلیل شرایط و بازخوردهای پیامدی صدور چنین قطعنامه‌ای التفات ورزیده‌اند.
عموم تحلیل‌گران داخلی و همتایان خارجی آنان صدور قطعنامه را آخرین تیر ترکش نئومحافظه‌کاران حاکم بر کاخ سفید می‌دانند که عزم جزم کرده‌اند تا پیش از موسم انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا کار را یکسره کرده و تیر خلاص را بر پیکره باقیمانده برجام بنشانند و به موازات آن دریچه تنفس مهم و راهبردی فرا رسی پایان تحریم تسلیحاتی ایران را بسته و حداقل امتیازات متصوره برای ایران از برجام را که با تحریم‌های اقتصادی به حداقل ممکن رسانده بودند، از حیز انتفاع ساقط کنند.
حال سوال کلیدی و مهم آنست که در برابر این نقشه شوم دشمنان بیرونی، ایران و سیاستمداران آن و نیز البته عموم کنش‌گران رسانه‌ای و سیاسی داخلی می‌بایست نسبت به این قلدر مآبی چگونه واکنش نشان داده و چگونه آرایش بگیرند و آیا اساسا در این وانفسا می‌توان موضعی اثر‌گذار و در عین حال معقول و منطبق بر منافع ملی گرفت و به بوته اجرا گذاشت و منفعل و بی‌تحرک نماند و در پازل خصمانه دشمنان بیرونی و البته نام و نشان دار


و همیشگی هضم نشد و کاری کرد؟!
در مقوله سیاستگذاران و مسئولان اجرایی البته باید گفت که عدم تسلیم و دلسردی و فقدان انفعال و پیگیری حداکثری از همین ظرفیت‌های حداقلی باقیمانده در معبر دیپلماسی یک ضرورت مهم و حیاتی است.
یادمان نرود که در هنگام صدور قطعنامه‌های ۶گانه و الزام‌آور شورای امنیت، رای همه قدرت‌های جهانی علیه ایران بود و با سرعتی بی‌سابقه و حیرت‌آور یک به یک قطعنامه‌ها علیه ایران از تصویب شورای امنیت گذشت که نشانه‌ای بود از بی‌تحرکی،انفعال و عدم توانمندی دستگاه دیپلماسی کشورمان در آن برهه زمانی و عدم اقناع حداقلی شرکای عرصه جهانی برای مایه‌گذاری اندک برای حمایت از ایران اما نکته قابل تامل در صدور قطعنامه جدید شورای حکام آنست که روسیه و بخصوص چین با قاطعیت به مخالفت با این قطعنامه پرداختند و این نشان می‌دهد که امکان بازی با کارت‌های دیپلماسی هنوز به پایان نرسیده و همانگونه که سفر ظریف به مسکو اثر‌گذار بود با همین شرایط هم امکان نقش آفرینی وجود دارد و نباید ناظر بی‌عمل در برابر هژمونی ایالات متحده در معادلات اخیر بوده و بازی را از پیش باخته تصور کرد.
در دیگر سو البته که نکته بسیار حائز اهمیت واکنش کنش‌گران داخلی نسبت به این فعل و انفعال است که از مجلس در بهارستان تا شبکه‌های اجتماعی بروز و ظهور دارد و بی‌گمان می‌تواند هم در مقابل تهدیدات بیرونی به عنوان نقطه قوت باشد و هم به جبهه خودی و سربازان خط مقدم دیپلماسی پشتوانه‌ای مرصوص در مقابله با تهدیدات اعطا کند.
اینکه این رویداد و دسیسه واضح و مبرهن دشمنان بیرونی در پشت ماجرا با نقش آفرینی ملموس و محسوس رژیم منحوس اسرائیل را نادیده گرفته یا بهتر بگوییم آن را دستمایه مجادلات و منازعات سیاسی داخلی و نگرش‌های تنگ و ترش حزبی و طیفی و جناحی قرار دهیم و به دنبال تسویه حساب‌های سیاسی رج بزنیم بی‌گمان نه منطقی و خیرخواهانه و هوشمندانه و نه البته منصفانه و درست است.
برجام دستاورد یک دولت و نگرش سیاسی داخلی نبوده که بشود آن را یکطرفه کوفت و کامیابی یا عدم کامیابی آن را به حساب یک طرف ریخت، همانگونه که سیاست عدم مذاکره و ایستایی و پافشاری بر حقوق حقه جمهوری اسلامی تنها منتسب به دولت مستقر فعلی نیست و برآمده از تصمیم کلان و ساختاری نظام و ملحق از سیاست‌های راهبردی نظام در مواجهه با چالش‌های پیش رو بوده است.
در این شرایط باید به این نکته نیز توجه داشت که دشمنان به دنبال آشفته‌سازی شرایط و تحریک ایران به اقدامات عجولانه و احساسی برای
سو استفاده از شرایط و یکسره کردن کار جهت عدم انتفاع حداقلی ایران از پایان‌رسی موعد تحریم
تسلیحاتی هستند و البته که ایجاد شوک روانی در عموم مردم و شرایط اقتصادی هم مد نظر است
از یاد نبریم که انشقاق و چند دستگی و فقدان وحدت همواره رکن رکین دسیسه‌های دشمنان خارجی در پیش برد سیاست‌های خصمانه علیه ایران بوده چرا که تجربه تاریخی نشان داده با وحدت و همدلی کفه ترازو در هر معادله و مناقشه‌ای هر چند سخت و مهلک به نفع ایران سنگینی کرده و این نکته‌ای نیست که دشمنان بدان اعتنا نداشته باشند و ضرورت هوشیاری و نگاه منطبق بر منافع ملی و خیر عمومی در این شرایط خطیر یک وظیفه همگانی فارغ از طیف‌بندی‌های مرسوم سیاسی و فکری است. در چنین شرایطی حرکت در مسیر متلک پرانی سیاسی و نگاه جناحی چیزی جز حرکت در مسیر پازل پیش طراحی شده دشمنان نام و نشان دار نبوده و نیست حال با هر عنوان و شعار و گفتاری و شاید بتوان گفت در چنین بزنگاه حساسی می‌توان خیرخواهان واقعی را از منفعت‌گران حزبی و طیفی باز شناخت.
سایر اخبار این روزنامه