تهران صدها «کلینیک سینا اطهر» و پلاسکو دارد

 
 
 
 


در سال‌هاي گذشته به‌طور دائم به مديران «کلينيک درماني سينا اطهر» از سوي شهرداري اخطار ايمني ساختمان صادر مي‌شده و آنها بابت عدم رعايت موارد ايمني چهار بار تذکر گرفته‌‌اند، اما متاسفانه هميشه فکر مي‌کنيم که مرگ فقط براي همسايه است. در ابتداي امسال شوراي شهر تهران، مصوبه‌اي در رابطه با مسائل ايمني و دسترسي آتش‌نشانان و اورژانس به ساختمان‌هاي تجاري و درماني موردبررسي قرار داد تا به مکان‌هايي که داراي مواد آتش‌زا، کپسول‌هاي اکسيژن و محل تجمع شهروندان است، اقدامات کارشناسانه‌تري نسبت گذشته صورت بگيرد. طبق اين مصوبه اين ساختمان‌ها نبايد در مسيرهاي باريک و تنگ واقع شوند که در صورت بروز حادثه خدمات‌دهي سريع به آنها با تاخير انجام نشود. بعد از حادثه پلاسکو اين موضوعات در کلانشهر تهران همواره مطرح مي‌شود که چرا در شهري با ويژگي‌هاي کوچه‌هاي تنگ و تاريک در بافت‌هاي قديمي و حتي برج‌هاي نوساز، بازهم مسير دسترسي به آنها دشوار است و راه‌پله‌هاي اضطراري ساختمان‌ها همچنان با مشکل روبه‌روست. متاسفانه بسياري از مجتمع‌هاي تجاري و برج‌هاي نوساز تهران با کمبود و ضعف امکانات اطفاي حريق و راه‌پله‌ اضطراري روبه‌رو هستند و استانداردهاي آيين‌نامه 2800 را آن‌طور که تعريف شده، رعايت نکرده‌اند. در مراکز درماني که کپسول‌هاي اکسيژن و دستگاه mri با راديواکتيو در آنها وجود دارد، بايد بيش از گذشته به آنها توجه شود و اگر مالک يا مدير آن مرکز، اخطارهاي شهرداري را جدي نگرفتند، طبق قانون با آنها برخورد شود. کپسول‌هاي اکسيژن بيمارستان‌ها مانند بمب‌‌هايي با قدرت تخريب بالا عمل مي‌کنند و کافي است اين کپسول‌ها در کنار مسيرهاي برق قرار بگيرند، آن زمان با يک جرقه و اتصال برق، فاجعه ايجاد مي‌شود. متاسفانه به اين موضوعات در بيمارستان‌ها و درمانگاه‌ها دقت کافي نمي‌شود. نکته بعدي در عدم برگزاري مانورهاي حادثه در مراکز عمومي است، بنده از سازمان آتش‌نشاني تقاضا دارم مانورها و شبيه‌سازي‌هاي زمان بحران را براي ساختمان‌هاي درماني و تجاري در دستورکار قرار دهد. در اروپا نيز اين نوع حوادث رخ مي‌دهد، اما چون آنها تمرين، آموزش و کنترل‌هاي به‌موقع از اماکن و ساختمان‌هايشان را انجام مي‌دهند، تلفات کمتري در حوادث آتش‌سوزي و زلزله دارند. اگر مي‌خواهيم ساختمان‌هايمان تاب‌آوري بيشتري در مقابل حوادث داشته باشند، يک فرهنگ و نهضت عمومي را ‌طلب مي‌کند. دانشگاه‌هايي که مهندس ساختمان تربيت مي‌کنند، نظام مهندسي، شهرداري که پروانه ساخت صادر مي‌کند، ناظراني که بر احداث ساختمان‌ها نظارت دارند، با بررسي و جديت در کار به افزايش تاب‌آوري ساختمان‌ها در مواقع زلزله و آتش‌سوزي کمک کنند. همچنين دستگاه‌هاي دولتي همچون وزارت بهداشت که مجوز و پروانه کلينيک‌ها و مراکز درماني را صادر مي‌کند، بايد به اين موضوع اشراف کافي داشته باشد که در هنگام بروز حادثه، راه‌هاي خروج مردم تا چه‌اندازه مي‌تواند ميسر و آسان باشد. با اين اقدامات ما مي‌توانيم اميدوار بود که حوادث آتش‌سوزي و زلزله که احتمال وقوع آنها هميشه وجود دارد، تلفات کمتري داشته باشد. در حقيقت تهران صدها «کلينيک سينا اطهر» و پلاسکو دارد و حادثه اخير اين زنگ خطر را به صدا درآورده است.