از عملیات آبرسانی به غیزانیه چه خبر؟!

حسین نقاشی در گفت وگو با آفتاب یزد: ناکارآمدی و سوء استفاده‌های سیاسی ـ رسانه ای از تنگناهای مردم، اعتماد را نابود می‌کند
آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: فعال سیاسی اصلاح‌طلب‌معتقد است:« وقتی مشکلات مردم در خدمت اهداف سیاسی ـ رسانه ای قرار می‌گیرد شکاف دولت ـ ملت را به یک گسست تبدیل می‌کند.» حسین نقاشی در گفت و گو با آفتاب یزد با اشاره به لاینحل باقی ماندن مشکل آب بخش غیزانیه ی اهواز در یک بازه زمانی 55 روزه می‌گوید:«نامی‌که بر اتفاقات غیزانیه می‌توان گذاشت«پروپاگاندا» است، پروپاگاندایی که اعتماد خدشه دار شده را خدشه دار
شده تر کرد.»



>حالا دیگر همه غیزانیه را می‌شناسند!
یک نام به وسعت تمام فضای مجازی نشان داد مشکل اصلی، تنش آبی و کم آبی نیست بلکه مشکل اصلی در یک مواجهه ی کاملاً هماهنگ بین مردم و مسئولان است؛ یعنی هم مردم می‌دانند از این تنورِ پیگیری‌ها نانی بیرون نمی‌آید و هم مسئولان می‌دانند، مردم پیگیری کردن‌های احساسی و شوآفی را جدی تلقی نمی‌کنند اما نکته ی مهم تر، «مرگ حساسیت» است عارضه ای که اندک اندک روی مهم ترین و اساسی ترین مطالبات روزمره ی مردم در حال سایه افکندن است.گرانی، تورم، سوء مدیریت، تنگنای معیشت و کاستی‌های اقتصادی به یک مسئله ی عادی تبدیل شده، گویی باید باشد که هست! هرچند که نباشد نیز اعتراضی در پی نخواهد داشت.

> «غیزانیه» یکی از آن۱۷۰ شهری که در تنش آبی به سر می‌برند!
روزهای نخستین تیرماه 1399 بود که معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفا گفت: در حال حاضر تعداد شهرهای با تنش آبی در دوره خشکسالی به حدود ۱۷۰ شهر رسیده که ۵۰ شهر آن
پر تنش هستند. قاسم تقی‌زاده خامسی با بیان اینکه؛«تعداد شهرهای
با تنش آبی در دوره خشکسالی ۵۴۷ شهر بود» اظهار کرد: «تعداد این شهرها اکنون کاهش یافته و حل مشکل شهرهای دارای تنش آبی بیشتر به خاطر فرسودگی شبکه آب است که حل این موضوع نیاز به سرمایه بسیار زیادی دارد.» این بخش به ما می‌فهماند که غیزانیه‌های دیگری نیز در این سرزمین وجود دارد اما غیزانیه از آن جهت بیشتر در نظر آمد که دو هفته در صدر اخبار رسانه‌های داخلی و بین المللی بود که هرکدام به نوعی این مسئله را از زاویه و دیدگاهی که دوست می‌داشتند، بازتاب می‌دادند.

>ای کاش نرفته بودند!
حسین نقاشی که به دلیل برخی مسائل با مشکلات خوزستان، ملموس تر سر و کار دارد و آشنا است، می‌گوید:« کسی منکر وجود مشکل کم آبی و تنش آبی در جای جای ایران اسلامی‌نیست اما وقتی تعدادی از نمایندگان مجلس در همان شروعِ به کار راهی خوزستان و منطقه ی غیزانیه می‌شوند و آن حواشی را به وجود می‌آورند یعنی، بخش‌های مهم تری از هوش و حواس مردم را راهی خوزستان می‌کنند و این یعنی، حضور تعدادی نماینده ی تازه نفس و مدعی مجلس یازدهم، حساسیت‌ها را بالاتر نیز می‌برد تا جایی که انتظار و توقع به بالاترین حد خود می‌رسد و این مطالبه به وجود می‌آید که در همان تاریخ‌های تعیین شده نظیر دو هفته و یک ماه، مشکل آب غیزانیه مرتفع شود و اما وقتی حرف از تانکر و انتقال موقت آب به میان می‌آید تازه متوجه می‌شویم که آن همه ماجرا، یک هدف را بیشتر دنبال نمی‌کرده است؛ تلاش برای دیده شدن روی کوهی از مشکلات مردم مناطق به واقع محروم!»
از فحوای کلام نقاشی چنین استنباط می‌شود که ای کاش نرفته بودند و ای کاش این حجم از حواشی را خلق نکرده بودند و ای کاش این همه وعده و قول نداده بودند و ای کاش‌هایی که اگر صورت واقع به خود گرفته بود حالا اعتماد مردم در بازار ناکارآمدی و وعده‌های به سرانجام نارسیده به تاراج نمی‌رفت!

>همیشه هم بی تفاوتی به معنای مرگ حساسیت نیست!
حسین نقاشی در واکنش به این پرسش که؛ بی تفاوتی مسئولان و بی حوصلگی مردم در نهایت«مرگ حساسیت» به دنبال دارد یا نه؟! می‌گوید:«در برخی موارد چون تورم و گرانی‌های روزمره شاید بتوان به مرگ حساسیت و بی خیالی و بی حوصلگی رسید اما در مورد مشکلاتی که به بدیهی ترین و اصلی ترین نیاز بشر یعنی آب آشامیدنی مربوط است نمی‌توان انتظار داشت که «مرگ حساسیت» رخ دهد بلکه باید منتظر انباشت نارضایتی و پیامدهای بعدی آن بود هرچند در مورد گرانی و تورم نیز آن چنان که برخی می‌اندیشند، مرگ حساسیت رخ نمی‌دهد بلکه دامنه ی وسیعی از اعتراضات به صورت خاموش باعث می‌شود تا مدل و شیوه ی اعتراضات تغییر کند.» این فعال سیاسی می‌گوید:«یکی دیگر از مشکلاتی که وجود دارد، عدم وجود «نهادهای واسط اجتماعی» است تا برخی شکاف‌ها و مطالبات بر زمین مانده را دنبال کند زیرا به دلیل برخی ساختارها که چندان دموکراتیک نیست، نهادهای واسط نیز قادر به آن نخواهند بود که آسیب‌های به وجود آمده را مرتفع سازند.»

>غیزانیه هنوز در حسرت آب است
خبرگزاری ایسنا در گزارشی که متنی ـ تصویری است با این عنوان که:« غیزانیه هنوز در حسرت آب است »؛ 55 روز پس از اعتراضات مردم که خبرساز و حاشیه آفرین شد، می‌نویسد:« اوایل خرداد بود که صدای اهالی غیزانیه بزرگ در استان خوزستان در اعتراض به معضل آب، به گوش مسئولان رسید و اواخر خرداد فاز نخست پروژه آبرسانی به این منطقه افتتاح شد. قرار بود ۲۳ کیلومتر لوله، آب را از اهواز به غیزانیه برساند اما حالا گفته شده لوله به قدر کافی نیست و چند روزی است که کار خوابیده است. فعلا تنها محل تامین آب این منطقه، تانکرهایی است که از تصفیه‌خانه آب را به غیزانیه می‌برند اما این میزان آب، به روستاهای انتهایی نمی‌رسد. حالا تابستان گرم خوزستان به روزهای اوج خود رسیده است؛ اما اهالی غیزانیه بزرگ، هنوز با مشکل آب دست و پنجه نرم می‌کنند.»
در بخش‌هایی از این گزارش میدانی آمده:« دو سه روز اول
خردادماه امسال بود که جمعی از اهالی بخش غیزانیه اهواز در اعتراض به بی‌آبی، جاده "اهواز - ماهشهر" را بستند و با صدایی که از گلوهای تشنه می‌آمد، خواستار رسیدگی به وضعیت آب
غیزانیه شدند. مردم این بخش که در میان بیش از ۶۰۰ حلقه چاه نفت و لوله‌های کلاف‌پیچ نفت و گاز زندگی می‌کنند،
آن روز دغدغه‌ای جز آب نداشتند و می‌خواستند به هر شکلی که شده صدای خود را به گوش مسئولان برسانند.
حدود ۲۰ روز بعد و در روز ۲۴ خردادماه بود که با حضور استاندار خوزستان، فاز اول پروژه آبرسانی به غیزانیه به صورت رسمی‌به بهره‌برداری رسید و بر اساس اعلام مسئولان شرکت آب و فاضلاب خوزستان، تامین آب برای ۳۰ روستای بخش غیزانیه مقدور شد و اعلام شد که ۱۲ روستا به صورت شبانه‌روزی و ۱۸ روستا ۱۰ ساعته آب‌دار شده‌اند.» آن گونه که ایسنا نوشته:« در مراسم افتتاح فاز اول طرح آبرسانی به غیزانیه، غلامرضا شریعتی استاندار خوزستان اعلام کرد که فاز نهایی آبرسانی به غیزانیه تا ۵۰ روز آینده تکمیل می‌شود.» اما « از آن روز تاکنون یک ماه گذشته است و مردم غیزانیه در انتظار بهبود وضعیت آبرسانی به این منطقه هستند، مردمی‌که صدای خواسته آن‌ها میان اخبار دردناک کرونا و فراز و نشیب طلا و دلار و گرانی، گم شده است.» خبرنگار روز ۲۵ تیرماه و یک ماه پس از افتتاح فاز اول طرح آبرسانی غیزانیه، به خانه برخی از اهالی این منطقه رفته تا از نزدیک، آخرین وضعیت تامین آب این بخش را جویا شود که یکی از اهالی ـ "ناجی"ـ که خانه‌اش در انتهای روستا قرار دارد پمپ آب را روشن و شیر لوله آب را باز می‌کند اما یک قطره آب هم از لوله خارج نمی‌شود. ناجی گفته است:« از بی‌آبی کلافه شده‌ایم، آب اصلا داخل لوله‌کشی خانه ما نمی‌آید و اصلا آب نداریم. به هر کسی که می‌گوییم آب نداریم توجه نمی‌کند و مجبور هستیم که با تانکر، آب به خانه بیاوریم و در مخزن ذخیره کنیم.»

>با تانکر آبرسانی کردن نامش حل مشکل نیست!
حسین نقاشی که پیشتر نیز یادآور شدیم دستی بر آتش مشکلات خوزستان دارد به آفتاب یزد می‌گوید:« اگر قرار بر حل مشکل آب غیزانیه با اضافه کردن تعداد تانکرها بود که اساساً نیازی به این همه آیند و روند و خبرسازی نبود زیرا وقتی نمایندگان دولت و مجلس و دیگر مقامات راهی غیزانیه می‌شوند یعنی قرار است اتفاقی درخورشان مردمان خوزستان رخ دهد نه این که قول‌هایی بدهند و کلنگ‌هایی بر زمین بزنند اما در نهایت تعداد تانکرها زیادتر شود!»
حق با حسین نقاشی است زیرا؛ امیر نیسی معاون مهندسی توسعه شرکت آبفای روستایی خوزستان با تشریح آخرین وضعیت آبرسانی به روستاهای غیزانیه اظهار کرده است: در حال حاضر روزانه حدود ۳۷ تانکر کار آبرسانی به روستاهایی که درگیر مشکلات آبی هستند را به عهده دارند و آب را به این مناطق می‌رسانند.» با این توضیح که« احداث خطوط لوله انتقال آب به غیزانیه حدود ۳۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.»

>قدرناشناسی پیچیده!
حسین نقاشی در پایان این گفت و گو با نام بردن از مشکلاتی که طی 4 دهه ی گذشته همواره خوزستان را در فشار و تنگنای بیشتری قرار داده می‌گوید:«در گیری هشت ساله با جنگ و حضور در خط مقدم بسیاری از مشکلات باید این نکته را یادآور می‌شد که حل مشکل تمامی‌مناطق ایران واجب اما رسیدگی به مشکلات و کمبودها و تنگناهای مردمان خوزستان، واجب تر، بگذریم از نفت و گازی که الفبای نخست مسائل اقتصادی ما است که خوزستان طی هشت سال جنگ با عراق، بیشترین آسیب و شرافتمندانه ترین مقاومت را از خود نشان داد و اگر می‌خواهیم قدرشناسانه با این موضوع کنار بیاییم باید خاطر نشان کنیم که فرض موکد
بود با مشکلات منطقه می‌بایست حساس تر و مسئولانه تر برخورد می‌کردیم.» این فعال سیاسی می‌افزاید:« موضوع فقط آب غیزانیه نیست و مهم فقط اهواز نیست که 22 سال پس از پایان جنگی تحمیلی و ناخواسته، نه خرمشهر خرمشهر شده نه آبادان، آبادان و این یعنی در حل مشکلات نه تنها همت به خرج ندادیم که در اولویت بندی نیز نتوانستیم آن چنان که باید و شاید، هوشمندانه و منطقی برخورد کنیم که امروز، همچنان، من و شما از مشکلات آب غیزانیه بگوییم که هنوز و مثل همیشه
حل ناشده است!»