ضرورت حفظ منافع ملي و جلب اعتماد سرمايه‌گذار

اگر بخواهيم مدام در عرصه سياست خارجي ابهام ايجاد کنيم و آينده روشني از نوع روابط و مناسبات خودمان با کشورهاي منطقه و قطب‌هاي جهان برقرار نکنيم، قطعا نمي‌توانيم مسير رشد، رونق، توسعه و پيشرفت را طي کنيم. بدون ارتباط مستحکم و قوي با قطب‌هاي قوي در جهان و کشورهاي منطقه به عنوان بازارهاي اصلي کالاهاي ايراني، قطعا از شرايط امروز خارج نخواهيم شد. به نظر مي‌رسد مخالفان قرارداد 25ساله ايران و چين بر سر موضوعي دارند انتقاد مي‌کنند که بيشتر جنبه جناحي و سياسي دارد تا بحث جدي ملي و يک راهبرد بلندمدت براي آينده روابط تجاري ايران و ديگر کشورهاي جهان به‌خصوص چين که يکي از متحدان اصلي ايران است. ضمن اينکه اگر نتوانيم به کشورهايي مثل روسيه و چين منافعي برسانيم و در قبال خواسته‌هايي که داريم، مابه‌ازايي دهيم قطعا در زمين ايران بازي نمي‌کنند. آنها هم مثل آمريکا و اروپا دنبال منافع خودشان هستند. آنها به خاطر موقعيت جغرافيايي و نوع مناسبات و روابط و جايگاهي که ايران در منطقه دارد و مي‌تواند در تعارض با اروپا و آمريکا برگ برنده‌اي باشد تا بتوانند از موقعيت ژئوپولتيکي ايران و جايگاه انرژي در جهان استفاده مناسب ببرند، با ايران مناسبات دارند. قطعا آمريکايي‌ها و اروپايي‌ها خواهان نزديک شدن بيش‌ازحد ايران و چين نيستند، چراکه آنها چين را به‌عنوان يک رقيب و در يک نگاه کلان و بلندمدت به‌عنوان يک دشمن و تهديد براي خود ارزيابي مي‌کنند و مناسبات بسيار گسترده‌اي که با آمريکا و اروپا نيز دارند به‌خاطر اين است که چين يک کارخانه بزرگ اقتصاد جهان است و رشد و رونق اقتصادي جهان و کشورهاي پيشرفته اروپايي و آمريکا به چرخش چرخ کارخانه‌هاي چين وابسته است. برندهاي معروف جهان در چين نمايندگي دارند و اگر چين بخواهد در اين عرصه با کاهش رشد مواجه شود، قطعا تبعات آن متوجه اروپا و آمريکا خواهد شد. اما از ديد بلندمدت آنها به‌هيچ‌وجه نمي‌خواهند ايران در حوزه‌هاي سياسي و اقتصادي چين تعريف و يک کشور نزديک به چين شناخته شود چون قطعا اروپايي‌ها و آمريکايي‌ها ابزار اصلي خود براي فشار به جمهوري اسلامي ايران را از دست خواهند داد و ديگر نمي‌توانند از ابزار جنگ تجاري و رواني عليه ايران مثل چهار دهه گذشته براي همسو کردن ايران با خواسته‌هايشان استفاده کنند. چين مي‌تواند ظرفيت‌هاي جديدي در عرصه سياست خارجي به‌خصوص در شوراي امنيت سازمان ملل با توجه به روابط بلندمدتي که مي‌خواهد با ايران برقرار کند، ارائه بدهد. به نظر مي‌رسد نگراني‌هايي که مبني بر چگونگي حضور بلندمدت چين وجود دارد که مي‌تواند موجب شود چيني‌ها تمام ذخاير و معادن ايران را شخم‌زده و چيزي براي ما نگاه ندارند، با توجه به اينکه نگاهشان بيشتر اقتصادي است، به ما بستگي دارد که چگونه از ظرفيت‌هاي اقتصادي چين استفاده کنيم. بايد خوب مديريت کنيم تا بتوانيم آنجايي که نياز است از چيني‌ها در بحث سرمايه‌گذاري استفاده کنيم. بايد برنامه بلندمدت داشته باشيم تا بتوانيم در زميني که مي‌خواهيم با چين بازي کنيم. فراموش نکنيم گزينه‌هاي زيادي نداريم که بخواهيم از فشار اقتصادي و سياسي دولت‌هاي اروپايي و آمريکا خارج شويم. چين و روسيه براي ما يک پتانسيل و ظرفيت هستند همان‌طور که براي آنها، ايران يک پتانسيل و ظرفيت براي حضور بلندمدت‌شان در منطقه خاورميانه است.