روزنامه آرمان ملی
1399/05/04
وام یک‌میلیارد تومانی و وعده ازدواج
در شرايطي دولت وام ازدواج يک‌ميليارد توماني را بر سر زبان‌ها انداخته تا شايد بتواند با اين مبلغ جوانان را به ازدواج ترغيب نمايد که برکسي پوشيده نيست دولت در پرداخت وام ازدواج 100ميليون توماني با هزار مشکل و اما و اگر روبه‌رو است و بانک‌ها به بهانه‌هاي مختلف از پرداخت آن امتناع مي‌کنند. 10برابر شدن وام ازدواج در شرايطي که امروزه جامعه ما با رکود معيشتي و اقتصادي دست و پنجه نرم مي‌کند، حتما دلايلي منطقي داشته است. کاهش آمار ازدواج و فرزندآوري، هرم جمعيتي ايران را با سالمندي شديد روبه‌رو ساخته و آينده سختي را به لحاظ تامين نيروي انساني پيش‌روي مسئولان و برنامه‌ريزان کشور قرار داده است. در کشورها توسعه‌يافته، ما موضوعي به‌نام «وام ازدواج» نداريم و وظيفه دولت، توليد کار براي قشر جوان و تحصيلکرده است. زماني‌که کار به اندازه کافي براي جوانان مهيا باشد و آنها درآمد خوبي داشته باشند، خودبه‌خود به فکر تشکيل خانواده و فرزندآوري مي‌افتند، اما امروزه بنا به آمار خوشبينانه حدود 40 درصد از فارغ‌التحصيلان دانشگاه‌هاي کشور بيکار هستند و 40 درصد ديگر نيز به مشاغل کاذب يا غير‌مرتبط با مدرک تحصيلي‌شان روي آورده‌اند و فقط 20 درصد جوانان کار مناسب دارند. آيا پاسخ به اين سوال کار دشواري است که يک جوان بيکار يا با درآمد کم، چطور مي‌تواند براي اجاره يک خانه 40متري در مرکز تهران، حدود 80ميليون پول پيش و ماهانه يک‌ميليون تومان اجاره پرداخت کند، آن‌هم در شرايطي که هر روز به قيمت‌ها افزوده ميشود و کشور با يک تورم افسارگسيخته روبه‌رو است. طبق قانون جمهوري اسلامي ايران، در صورت افزايش يک درصدي به نرخ واقعي تورم، بايد يک درصد هم به حقوق‌ها افزوده شود، اما هر سال 15 درصد به حقوق‌ها اضافه ميشود و نرخ تورم در کشور بيش از 40درصد است، پس مردم نسبت به سال گذشته 25 درصد فقيرتر مي‌شوند. حتي اگر دولت به هر زوج يک‌ميليارد تومان وام ازدواج بدهد، يک جوان چطور مي‌خواهد در مدت 30 تا 40 سال اين مبلغ را پرداخت نمايد، آن هم در روزهايي که درآمد ماهانه يک کارمند، سبد خانوار او را تا آخر ماه پر نمي‌کند. تا زماني‌که استانداردهاي زندگي حداقلي در کشور فراهم نشود و حقوق و درآمدها با رشد تورم متناسب نباشد، کمتر جواني به فکر ازدواج و تشکيل خانواده مي‌افتد. در دنيا حقوق افراد بر مبناي 25درصد براي اجاره خانه، 25درصد براي تامين خوراک، 25 درصد براي بيمه و ماليات و مابقي حقوق براي پس‌انداز تعيين ميشود، اما در کشور ما بيش از 70 درصد حقوق را بايد براي پرداخت اجاره منزل هزينه کرد و 30 درصد مابقي آن، فقط يک هفته سفره خانوار را پر نگه مي‌دارد و در اين شرايط يک جوان که سرنوشت پدر و افراد خانواده‌اش را مي‌بيند که بعد از يک عمر کار کردن، در تامين مايحتاج حداقلي زندگي خانواده‌شان با هزار مشکل روبه‌رو هستند، چطور مي‌تواند به خود جرات تشکيل خانواده دهد؟ در سال گذشته بيش از530هزار ازدواج در کشور ثبت شده که براي آينده، اگر اين تعداد ازدواج در کشور رخ دهد، دولت بايد 530هزار ميليارد تومان از بودجه خود را براي پرداخت وام ازدواج اختصاص دهد که امري محال و نشدني است، از سوي ديگر يک جوان بايد چه وثيقه‌اي براي دريافت اين وام ازدواج به بانک ارائه دهد؟ اما در راهکاري آسان‌تر، دولت مي‌تواند با اين مبلغ در سال چندين کارخانه يا واحد‌هاي مسکوني مناسب براي جوانان بسازد. در اين شرايط جوانان به‌جاي اينکه بدهکاري مادام‌العمر شوند، منابع پايدار درآمد و مسکن براي آنها تامين خواهد شد و محتاج وام ازدواج نخواهند بود، وگرنه پرداخت وام يک‌ميليارد توماني وعده سرخرمن است!
سایر اخبار این روزنامه
ايست قلبي؛ حمله جديدكرونا
طبقه متوسط؛ تعيين كننده بازگشت رای به اصلاح‌طلبان
اصلاح‌طلبان به اشد مجازات برسند!
هشدار قاضي‌القضات به قاچاقچیان كالا
ترامپ،درصدد تحريك ايران است
پوکر قهرمانی پرسپولیس
تعقيب حقوقي آمريكا
راهزني هوايي يا حمله به هدف غيرنظامي
کاراکترِ نفوذی‌ها!
وام یک‌میلیارد تومانی و وعده ازدواج
بازوند، رزم‌آوری که حریف کرونا شد
روسیه در مسیر احیای برجام
